نخستین بار در سال 2015 بود که با کسب مدال برنز مسابقات جوانان جهان نامش بر سر زبان‌ها افتاد اما حالا بعد از شش سال دوباره صحبت از علی ارسلان است اما این بار به خاطر تغییر تابعیت و حضورش در ترکیب تیم ملی صربستان. بسیار خوش تکنیک و آشنا به فنون ناب کشتی فرنگی اما شروع او در دوره‌ای بود که کشتی فرنگی حال و روز خوبی نداشت. بعد از ناکامی در جهانی 2015 و بعد هم نتایج ریو این توقع به وجود آمد که امثال علی ارسلان از سال 2017 به چشم بیایند اما باز هم این اتفاق رخ نداد. در دوره‌ای که محمد بنا نبود و قرار بر این بود که حق به حقدار برسد، حق علی ارسلان ضایع شد. البته خودش هم از فرصت‌ها استفاده نکرد؛ همان سال 2017 به مسابقات قهرمانی آسیا اعزام شد اما با مدال برنز برگشت تا کادر فنی به کشتی‌گیری که در آسیا نمی‌تواند به مدال برسد، اعتماد نکند.

کادرفنی وقت اعتقاد داشت که علی ارسلان وزن زیادی کم می‌کند و باید تغییر وزن بدهد و به همین دلیل هم خیلی زود به یک وزن بالاتر رفت. این توقع می‌رفت سال 2018 او در یک وزن بالاتر بدرخشد اما در جایزه بزرگ سال 2018 او در ترکیب تیم ملی قرار گرفت اما باز هم سوم شد. آن موقع انتخابی هم بود اما باز هم او راه به جایی نبرد تا شانس رسیدن به دوبنده تیم ملی را از دست بدهد. البته در سال 2018 شاید می‌شد او را در ترکیب تیم ملی امتحان کرد اما کادرفنی وقت اصرار به وزن کم کردن محمد علی گرایی داشت؛ محمد علی از 77 به یک وزن پایین‌تر آمد تا هم ارسلان فرصت حضور در جهانی را از دست بدهد و هم محمد علی گرایی توان مبارزه کردن را نداشته باشد! البته در رده امیدها به جهانی اعزام شد که آنجا هم دوازدهم شد تا نشان بدهد که هنوز در سطح جهانی نیست. در سال 2019 و بازگشت دوباره محمد بنا، او در جام تختی به روی تشک رفت و یازدهم شد و شانس حضور در تیم ملی را از دست داد. هر چند که امروز محمد بنا متهم به حق‌خوری است! اما او هم در جام تختی بازنده بوده و هم در انتخابی تیم ملی اما حالا قرار است همه کاسه کوزه‌ها سر محمد بنا بشکند. در سال 2021 هم به دو تورنمنت اعزام شد که در هر دو تورنمنت هم به‌عنوان نخست رسید اما او در مصاف با محمد مختاری بازنده شده بود تا شانس حضور در جهانی را از دست بدهد. امسال برای رسیدن به دوبنده تیم ملی باید از قهرمانی کشور شروع می‌کرد اما قید این کار را زد تا راهی صربستان شود و از قهرمانی اروپا شروع کند!

اینکه چه فعل و انفعالاتی رخ داده و یا صرب‌ها از نفوذ نناد لالوویچ برای دور زدن قانون اتحادیه جهانی استفاده کردند، بماند و به این نکته توجه کرد که گاهی باید ورزشکاری را که در کشورش نمی‌تواند به حقش برسد رها کرد تا در جای دیگری به دنبال حقش بگردد. طبق قانون او برای عضویت در ترکیب کشور دیگری هم باید از کشور اول خود رضایتنامه می‌گرفت و هم باید سه سال از آخرین حضورش در ترکیب کشورش می‌گذشت اما وقتی رئیس اتحادیه جهانی صرب باشد نیازی به هیچ یک از این موارد نیست. هر چند که باید این‌گونه هم به این موارد نگاه کرد؛ گاهی اوقات ورزشکار در کشور خود مثل بسیاری از اصناف دیگر به بن‌بست می‌خورد و می‌خواهد رویای خود را در کشور دیگری جست‌وجو کند؛ این نه نخستین بار است و نه آخرین بار. در برخی موارد فدراسیون‌ها مسالمت‌آمیز با ورزشکار خود برخورد کردند. آخرینش شاید مهدی خدابخشی در تکواندو باشد که با رئیس فدراسیون جلسه گذاشت و مشکلاتش را گفت و رضایتنامه گرفت و رفت. حالا علی ارسلان با 26 سال هیچ وقت نشان نداده در حد یک کشتی‌گیر درجه یک است؛ چرا باید او را امروز به حصر کشید و یا به او توهین کرد؟ قبل از خدابخشی هم سامان طهماسبی و صباح شریعتی رفتند اما چه اتفاقی برای کشتی فرنگی ایران رخ داد؟ ارسالان هم یکی مثل بقیه؛ هر چند اتفاق بسیار تأسف‌باری است اما مسیر جدیدی برای زندگی خود انتخاب کرده و باید به آن احترام گذاشت.