رالف رانگنیک، مربی منچستریونایتد که خیلی‌ها امیدوارند دوباره این تیم را احیا کند، میهمان ویژه وبینار «صدای مربیان» بود و در آن به سال‌های فعالیتش به‌عنوان مدیر ورزشی لایپزیگ و ردبول سالزبورگ پرداخت. در ادامه حرف‌های او را می‌خوانید:

وقتی در سال 2012 کارم را به‌عنوان مدیر ورزشی این دو باشگاه شروع کردم، خیلی خوب می‌دانستم باید چه کنم. ما نه تنها باید تمرکزمان را روی بردن جام‌ها می‌گذاشتیم بلکه باید جوانان را هم پیشرفت می‌دادیم. با کشف استعداد بازیکنان جوان و پرورش آنها می‌توانستیم با سود خوبی آنها را بفروشیم. می‌خواستم بازیکنان را بعد از دو سال به دو برابر قیمت بفروشیم، همکارانم با تعجب سؤال می‌کردند: واقعاً جدی می‌گویی؟! من به آنها اطمینان می‌دادم. می‌دانستم کافی است بازیکنان مستعد را پیدا کنیم، بهترین مربی‌ها را جذب کنیم و روی پیشرفت بازیکنان متمرکز شویم. در پایان دقیقاً همین اتفاق افتاد.

در آن زمان هر دو باشگاه تیم‌های مسنی داشتند، میانگین سنی‌شان تقریباً 30 سال بود. سالزبورگ همیشه قهرمان اتریش می‌شد اما تیم هیجان‌انگیزی نبود و تنها بازیکنی که با پول قابل توجهی فروخته بودند، مارک یانکو به توئنته با 6 میلیون پوند بود. لایپزیگ هم تنها سه سال سابقه فعالیت داشت که دو سالش در دسته چهارم فوتبال آلمان بود. بنابراین در هر پنجره نقل و انتقالات تلاش کردیم با آوردن بازیکنان جوان میانگین سنی تیم را کاهش دهیم، بازیکنانی مثل کوین کامپل، سادیو مانه و نبی کیتا.

در لایپزیگ انگیزه زیادی برای بازی در سطوح بالاتر داشتیم برای همین بازیکنانی می‌خریدیم که باور داشتیم می‌توانند در دسته سوم یا حتی دوم بازی کنند اما تنها روی بازیکنان تمرکز نداشتیم. کاری که در هر دو باشگاه کردیم بیشتر ساختن باشگاه بود تا تیم.

تمرکز ما روی سه ستون اصلی کار در یک باشگاه فوتبال است که اهمیت بسیار زیادی دارد و کلید موفقیتی بود که ما در هر دو باشگاه پایه‌اش را گذاشتیم.

اولی مفهوم است. یعنی تمرکز روی واردکردن یک DNA خاص درون باشگاه است، به خصوص سبک فوتبالی که ما می‌خواهیم تیم بازی کند. ما از روز اول به دنبال این بودیم که همه اجزای باشگاه به این سمت حرکت کنند. سبک بازی باید کاملاً شاخص باشد، حتی اگر روز بد تیم باشد، باید سبک فوتبال خاص خودش را ارائه دهد. با این کار شما برای تیم هویت تعریف می‌کنید نه تنها برای بازیکنان برای کادر مربیگری و حتی هواداران. در هر دو باشگاه هواداران خودشان را با سبک فوتبال تیم معرفی می‌کردند، برای من این عامل خیلی کلیدی است، این هویت همه را دور هم جمع می‌کند.

دومی کارآیی و شایستگی است. ما تلاش می‌کردیم بهترین افراد را برای هر کاری پیدا کنیم تا کیفیت در همه جا وجود داشته باشد. خیلی مهم است که در هر پست آدم‌های شایسته و آموزش دیده داشته باشیم و هر روز آنها را به چالش بکشیم تا خودشان و باشگاه را پیشرفت دهند.

سومی و آخری قدرت مالی است. هیچ تردیدی وجود ندارد که حمایت مالی به ما این توان را داد که فلسفه‌ای که مد نظرمان بود در این دو باشگاه عملی کنیم البته این سومی نمی‌تواند جای آن دوتای اولی را بگیرد و باید با آن دو عنصر و ستون اصلی همکاری و همراهی کند.

بودجه به تنهایی برای موفقیت اصلاً کافی نیست. مفهوم و شایستگی اگر به درستی به کار گرفته شوند، سرمایه هم جذب می‌کنند. این سه عامل دست در دست یکدیگر حرکت می‌کنند و این، شانس موفقیت واقعی را افزایش می‌دهد.

لیگ قهرمانان 2020 به وضوح نشان داد شما باید در تمام پنج عنصر فوتبال در بالاترین سطح باشی تا بتوانی در بالاترین سطح به موفقیت برسی. اول، مالکیت توپ برابر یک حریف منسجم و سازمان‌یافته است. دوم اینکه بدانی وقتی تیم حریف صاحب توپ است، باید چطور بازی کنی؟ سوم و چهارم دو لحظه تغییر در بازی است، بعد از به دست آوردن و از دست دادن توپ. پنجم، ضربات شروع مجدد است، هم در دفاع و حمله. بیش از 30درصد گل‌ها از روی ضربات کرنر، ضربات آزاد و پنالتی‌ها زده می‌شود.

واقعاً برایم مایه افتخار بود که یورگن کلوپ گفت من شاید بهترین مربی آلمانی باشم. من و او بیش از 20 سال است که یکدیگر را می‌شناسیم و برای هم احترام خاصی قایل هستیم. این را همه می‌دانند که ما ایده‌های مشابهی درباره سبک بازی فوتبال داریم و فکر می‌کنم به خاطر همین بود که این حرف‌ها را درباره من زد.

تیم هوفنهایم من در سال 2008 برابر بوروسیادورتموند یورگن بازی کرد. ما آنها را 4 بر یک شکست دادیم و یورگن یک هفته بعد و قبل از بازی بعدی تیمش گفت سبک بازی ما دقیقاً همان فوتبالی است که او می‌خواهد در دورتموند عملی کند. ظرف دو سال تیم را متحول کرد تا آنطوری که مد نظرش بود بازی کنند و در نهایت، به موفقیت هم رسید. 

آنها دو قهرمانی پیاپی در بوندس‌لیگا در سال‌های 2011 و 2012 به دست آوردند و قهرمان جام حذفی در سال 2012 شدند. سبکی که هر دوی ما دوست داریم، یک سبک پر جنب‌وجوش است، پرسینگ از جلو و خراب کردن پرسینگ حریف با ضدحمله‌های سریع و مؤثر ویژگی‌های این سبک است. موفقیت مهم است اما خود فوتبال سرگرمی است.