حالا یک هفته از آن یکشنبه داغ و عجیب و غریب ابوظبی می‌گذرد. یکشنبه‌ای که لوییز همیلتون 57 دور از همه جلو بود و در دور آخر با تصمیم داوران مسابقه، دور پایانی را با وستپن کورس گذاشت و به دلیل نداشتن لاستیک نو، آن دور، آن مسابقه و کل فصل را باخت و بعد از سال‌ها اول نشد. او آماده جشن گرفتن هشتمین قهرمانی جهانش بود اما در یک دقیقه همه چیز برایش پایان گرفت تا وستپن به این جایزه دست یابد.

همیلتون از آن روز به بعد ناراحت و غمگین به نظر می‌رسد. با اینکه هفته پیش به کاخ ویندزور دعوت شد و لقب شوالیه گرفت اما یکشنبه عصر از جلوی چشمانش پاک نمی‌شود. او حالا به طور رسمی سر لوییز ویلیامز نام دارد. لقبی سلطنتی که فقط ملکه می‌تواند به کسی دهد و در انگلستان بسیار ارج و قرب دارد. با این همه حتی مراسم سلطنتی کاخ ویندزور هم نتوانسته او را آرام کند. 

همیلتون آنقدر عصبانی است که حتی در اینستاگرام، صفحه رسمی فرمول یک را آنفالو کرده. حالا گفته می‌شود شاید او به طور کلی قید بازگشت به رقابت‌ها را بزند. 

چند روز پیش توتو ولف، به گاردین گفته بود نمی‌تواند بازگشت همیلتون را تضمین کند. اشاره‌ای آشکار به اینکه شاید راننده افسانه‌ای دیگر مسابقه ندهد.

ولف صحبت‌هایش را اینطور ادامه داده: «هضم آنچه در روز یکشنبه اتفاق افتاد زمان زیادی طول خواهد کشید. فکر نمی‌کنم هرگز از آن عبور کنیم، این امکان پذیر نیست. من و لوئیس در حال حاضر سرخورده هستیم. ما از این ورزش ناامید نیستیم. ما این ورزش را با پوست و استخوان‌مان دوست داریم چون کورنومتر هیچ‌وقت دروغ نمی‌گوید اما اگر این اصل اساسی انصاف را زیر پا بگذاریم، ناگهان کورنومتر دیگر اهمیت قبل را ندارد زیرا ما در معرض تصمیم‌گیری‌های تصادفی هستیم و واضح است که با تمام کارهایی که انجام داده‌اید، با این همه عرق و اشک و خون، اگر شروع به شک و تردید کنید، ممکن است از عشق به این ورزش تهی شوید.»

حالا باید دید این تردیدها و عصبانیت‌ها تا شروع فصل بعد فروکش می‌کند یا نه. شاید برای رسیدن به جواب این سؤال نیاز باشد تا اسفند صبر کنیم.