اعزام نشدن «الناز باجلانی» ملی‌پوش 76 کیلویی تیم ملی وزنه‌برداری زنان کشورمان به رقابت‌های جهانی 2021 ازبکستان پای پرواز به تاشکند و سکوت عجیب کادرفنی و مسئولان فدراسیون وزنه‌برداری در این خصوص باعث شد تا گمانه‌زنی‌ها و شائبه‌های زیادی در خصوص این اتفاق مطرح شود تا جایی که حتی احتمال دوپینگی بودن او هم مطرح شد. البته دختر ملی‌پوش کردستانی وزنه‌برداری ایران در گفت‌وگو با ایران‌ورزشی ضمن برطرف کردن ابهامات و شائبه‌های زیادی که پیرامون اعزام نشدنش به تاشکند مطرح شده بود، دلیل اصلی جاماندن خود را از تیم وزنه‌برداری زنان برای رقابت‌های جهانی، مصدومیت اعلام کرد.

 

مصدوم شدم و تاشکند را از دست دادم

الناز باجلانی که تا قبل از اعزام تیم زنان به رقابت‌های جهانی 2021 تاشکند ازبکستان جزو نفرات اصلی اعزامی به این دوره از رقابت‌ها در دسته وزنی 76 کیلوگرم بود، در خصوص اینکه چه اتفاقی برایش رخ داد که خیلی بی‌سروصدا از سفر به ازبکستان بازماند، می‌گوید: «ما دقیقاً دو ماه قبل از اعزام به رقابت‌های جهانی بزرگسالان در تاشکند ازبکستان به دعوت کادرفنی وارد اردو شدیم و تمرینات خود را به صورت فشرده برای حضور در این رویداد در دستور کار قرار دادیم. حقیقتاً شرایط اردویی و تمرینی خیلی خوبی داشتیم و من از نظر رکوردی و انگیزشی وضعیت بسیار ایده‌آلی در تمرینات داشتم. اینقدر آماده و سرحال بودم که فقط برای حضور در رقابت‌های جهانی و وزنه زدن در تاشکند لحظه‌شماری می‌کردم. در اردوی آماده‌سازی به قدری از نظر بدنی سرحال بودم که موفق شدم با وزن بدن 75 کیلوگرم در دو ضرب رکوردم را به 117 کیلوگرم برسانم. این اتفاق از نظر روحی من را برای رقابت روی تخته جهانی آماده کرده بود. این روند برایم ادامه داشت تا اینکه یک هفته مانده به اعزام تیم به ازبکستان در حین انجام تمرینات، درد اندکی در زانویم احساس کردم. آن موقع خیلی به این درد توجهی نکردم، چون پیش خودم فکر می‌کردم که درد طبیعی است و به خاطر فشار تمرینات است اما دو روز مانده بود که تیم به تاشکند اعزام شود، درد زانویم خیلی شدید شد. به حدی که حتی نمی‌توانستم زیر وزنه بنشینم. کادرفنی هم وقتی شرایط من را دید، وضعیتم را بررسی کرد. ابتدا با هماهنگی فدراسیون و کمیته پزشکی سعی کردیم با درمان این درد، شرایط حضورم در رقابت‌های جهانی وزنه‌برداری فراهم شود اما هر کاری کردیم جواب نداد. نظر پزشک معالجم هم نهایتاً این بود که حداقل سه یا چهار ماه به هیچ وجه نباید فشار بیش از حد روی زانویم وارد شود، زیرا پزشک معالجم معتقد بود که وارد کردن فشار بیش از اندازه روی مفصل زانویم ممکن است، باعث شود حتی کارم به جراحی نیز کشیده شود. به همین دلیل نهایتاً با صلاحدید فدراسیون و کادرفنی تصمیم بر این شد به خاطر اینکه سلامتی‌ام حفظ شود و آینده ورزشی‌ام به خطر نیفتد، از حضور در رقابت‌های جهانی منع شده و قید حضور در تاشکند را بزنم.»

 

حوصله خودم را هم نداشتم

ملی‌پوش 76 کیلوگرمی تیم ملی وزنه‌برداری زنان، در خصوص شائبه‌هایی که به واسطه اعلام نشدن ماجرای آسیب‌دیدگی او و سکوت در این رابطه ایجاد شده بود، ادامه می‌دهد: «خدا شاهد است که من برای رسیدن به دوبنده تیم ملی وزنه‌برداری در رقابت‌های جهانی ازبکستان خیلی زحمت کشیدم. باور کنید که برای وزنه زدن در تاشکند شب و روز نداشتم و فقط برای اعزام به این رقابت بزرگ و معتبر لحظه‌شماری می‌کردم اما فقط به خاطر یک آسیب‌دیدگی غیرمنتظره، هرچه ساخته بودم، جلوی چشمم نابود شد. آن لحظه به قدری حالم بد بود و از نظر روحی و روانی به هم ریخته بودم که حتی حوصله خودم را هم نداشتم، چه برسد به اینکه بخواهم حرفی بزنم یا در مورد اعزام نشدنم چیزی بگویم. کارم فقط خلوت با خودم بود و غصه خوردن بابت از دست رفتن فرصت طلایی حضورم در میدان جهانی. با تمام احترامی که برای عزیزان رسانه‌ای و خبرنگاران قایلم اما حالم اصلاً خوب نبود. نمی‌توانستم با آنها حرف بزنم و قطعاً همین موضوع یعنی «سکوتم» باعث شد یکسری حواشی و حرف و حدیث بابت اعزام نشدنم به رقابت‌های جهانی ایجاد شود اما نمی‌دانم چرا مسئولان فدراسیون و کادرفنی، آسیب‌دیدگی و اعزام نشدنم به جهانی را رسانه‌ای نکردند. شاید آنقدر درگیر مسائل مربوط به اعزام تیم بودند که فراموش کردند این کار را انجام بدهند. به هر حال من آسیب دیدم و فدراسیون و کادرفنی هم به خاطر اینکه سلامت ورزشکار برایشان در اولویت قرار دارد، تصمیم گرفتند من ایران بمانم و کار درمان روی زانوی آسیب‌دیده‌ام را دنبال کنم. الان هم من تازه توانسته‌ام خودم را از نظر روحی جمع و جور کنم و مشغول درمان هستم. البته آسیب‌دیدگی جزئی از ورزش حرفه‌ای است و نمی‌توان از آن فرار کرد.»

او ادامه می‌دهد: «ورزشکارانی که دنبال قهرمانی و افتخارآفرینی هستند، با آسیب‌دیدگی‌ها و مصدومیت‌های زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند. به هر حال امیدوارم خیلی زود بتوانم زانودردم را درمان کرده و به شرایط ایده‌آل برای دست به وزنه شدن و تمرین کردن برسم. جهانی ازبکستان که از دستم رفت اما تلاش می‌کنم که برای حضور در بازی‌های آسیایی و رقابت‌های مهم آتی هر چه سریع‌تر به شرایط ایده‌آل تمرینی برسم. من تازه اول راهم و مطمئنم که می‌توانم با تلاش بیشتر و حمایت خوبی که پشت سرم وجود دارد به اهدافی که برای موفقیتم ترسیم کرده‌ام، دست پیدا کنم. دختران وزنه‌برداری ایران شور و اشتیاق و انگیزه فراوانی برای موفقیت در عرصه‌های مختلف بین‌المللی دارند و اطمینان دارم با حمایت و توجه بیشتر مسئولان ورزش کشور افتخارات زیادی را در آینده‌ای نزدیک برای ورزش کشور در رقابت‌های جهانی، بازی‌های آسیایی و المپیک کسب کنند.»