میکل آرتتا تصمیم بزرگی گرفته است. رابطه او با پیر امریک اوبامیانگ آنقدر خراب شده بود که به این نتیجه رسید زمان تغییر فرا رسیده است. مربی اسپانیایی جای اونای امری را گرفت در حالی که مهاجم گابنی توسط هموطنش به عنوان کاپیتان انتخاب شده بود. فکر میکنم تصمیم برای تغییر کاپیتان میتوانست تا پایان فصل به تعویق بیفتد. غوغای رسانهای که در مورد این تصمیم شکل میگیرد، میتواند تمرکز تیم را به هم بزند و البته خود اوبامیانگ به شدت از نظر روحی افت میکند و بازگرداندن او به روزهای خوبش بیش از پیش سخت میشود.
اما در هر صورت، آرتتا این تصمیم را گرفته و فرصت دارد که کاپیتان خودش را انتخاب کند. من باور دارم در زمان مربیگری آرتتا، کایران تیرنی بازیکن شاخص آرسنال بوده که میتواند به خوبی وظایف کاپیتانی را بر عهده بگیرد اما رابطه او با مربیاش کمی تیره شد بعد از آنکه دوران مصدومیت را پشت سر گذاشت اما به سرعت به ترکیب تیم بازگردانده نشد.
بازیکنان دیگری هم هستند هرچند در مورد آرون رمزدیل، بن وایت و گابریل احساس میشود کمی زود است که این بازوبند را در اختیار بگیرند. آنها همه جوان هستند، هیچ کدام بیشتر از 24 سال ندارند اما از طرف دیگر تونی آدامز تنها 21 سال داشت که کاپیتان تیم شد. بنابراین سن و سال نباید علیه هیچ کاندیدایی مورد استفاده قرار بگیرد. مثل آدامز شاید آرتتا بخواهد این نقش را به یکی از بازیکنان جوانترش بسپارد تا در بلندمدت این مسئولیت را به او بسپارد. گرانیت ژاکا بازیکنی است که آرتتا اتکای زیادی به او دارد اما پیش از این به عنوان کاپیتان انجام وظیفه کرده و هواداران انتخاب او را یک گام به عقب تلقی میکنند.
با توجه به اینکه آرتتا در گرفتن کاپیتانی از اوبامیانگ سریع و قاطع عمل کرده، پیشبینی میشود خودش در مورد کسی که قرار است جای او را بگیرد، ذهنیت روشنی دارد. خیلی مهم است که در این باره تصمیم درستی بگیرد و کسی که از سوی او انتخاب میشود، بتواند وظایفش را به درستی انجام دهد. اینکه چه کسی انتخاب میشود، میتواند نگاه او در مورد آینده تیم را نیز مشخص کند.
کاپیتانی در تیم بزرگی مثل آرسنال افتخار فوقالعادهای است. مربی درباره اوبامیانگ هم امیدوار است بتواند هر چه سریعتر خودش را جمع و جور کند و به فرم گلزنی سابق برگردد؛ همانطور که دو سال قبل که آرتتا برای نخستین بار مربیگری تیم را به دست گرفت، این کار را خیلی خوب انجام میداد.
منبع: دیلی میل