علی اکبر یوسفی قهرمان سنگین وزن کشتی فرنگی جهان یکی از ستاره‌های غیرمنتظره کشتی ایران در جهانی نروژ بود. ستاره نوظهوری که در دقیقه 90 و پس از کرونای ناگهانی نفر اول این وزن، به نروژ رفت و توانست با درخششی هیجان انگیز نخستین مدال طلای جهانی سنگین وزن کشتی فرنگی را به سینه بزند.

یوسفی در مورد اینکه به جای امین میرزازاده راهی جهانی نروژ شد، اظهار داشت: یک ماه قبل از جهانی در تورنمنت صربستان شرکت کردم که آنجا اول شدم. در صربستان با تمام کشتی‌گیران جهانی کشتی گرفتم و قبل و بعد از آن هم من در اردو حضور داشتم و پابه‌پای میرزازاده تمرین کردیم. بعد مشکل کرونا برای میرزازاده پیش آمد و بنا تصمیم گرفت من را جای او بگذارد. من به مسابقات بزرگسالان جهان رفتم و میرزازاده جای من در امیدهای جهان شرکت کرد که خدا را شکر هر دوی ما طلا گرفتیم.

وی که اولین مدال طلای جهانی تاریخ کشتی فرنگی ایران را در اسلو به خود اختصاص داد، در این باره تأکید کرد: من از بچگی به این مدال فکر می‌کردم، چون اولین مدال‌دار تاریخ کشتی فرنگی هم‌باشگاهی‌ام بود. زمانی که بشیر باباجان‌زاده برنز جهان را گرفت، همه ما در باشگاه سیدهاشم و سیدصابر میرزاده می‌خواستند راه بشیر باباجان‌زاده را بروند. این رویایی بود که همیشه در ذهنم داشتم و خدا را شکر که توانستم به آن برسم.

یوسفی در مورد مبارزه فینالش با حریف روس، گفت: پیش از فینال این کشتی‌گیر را با محمد بنا و رسول جزینی آنالیز کرده بودیم. کشتی‌اش را در المپیک دیده بودیم، قرار شد من در تایم اول به دنبال پوئن گرفتن نباشم. برنامه‌مان این بود که در تایم دوم امتیاز بگیرم که من همین برنامه را روی تشک اجرا کردم.

این کشتی‌گیر جوان آملی با اشاره به سختی‌هایی که برای رسیدن به طلای جهانی پشت سر گذاشته، خاطرنشان کرد: بعد از لیگ پارسال که اردوها شروع شد، ما دیگر در اردوی تیم ملی بودیم. شاید خیلی‌ها بگویند کشتی همه‌اش 6 دقیقه است، آنها فقط این 6 دقیقه را می‌بینند و سختی‌های قبلش را نمی‌بینند. ما بعد از لیگ، 12-13 روز در اردو بودیم و سه روز در خانه. 11 ماه وضعیت ما به همین شکل بود. ورزش حرفه‌ای سختی‌های خاص خودش را دارد، من خدا را شکر می‌کنم که در اردوها به آمادگی خوبی رسیده و در جهانی نتیجه گرفتم.

یوسفی که از معدود کشتی گیرانی است که مورد استقبال خوب مسئولان شهرش قرار گرفته، در این باره عنوان کرد: من اولین نفری بودم که هم مسئولین و هم مردم برایم سنگ تمام گذاشتند. فرماندار، استاندار و شهردار همه آمدند. ستاد استقبال تشکیل داده بودند و کل شهر را بسته بودند که مراسم استقبال خوب باشد. استقبال بی‌نظیری از من شد، یک مسیر 5 دقیقه‌ای با ماشین، سه ساعت طول کشید. مردم شهرم به من لطف زیادی داشتند و امیدوارم با مدال‌های جهانی‌ بعدی و المپیک کارشان را جبران کنم.

وی در خصوص اینکه آیا بعد از قهرمانی جهان، به سالن تمرینش در بابل سر زده است؟ گفت: بله، جا دارد از مربیان عزیزم سید صابر و سیدهاشم میرزاده که باشگاه را 24 ساعته در اختیار من و باقی بچه‌ها گذاشتند، تشکر کنم. بعد از جهانی نروژ، تعداد بچه‌هایی که به این سالن می‌آیند دو برابر شده است. امیدوارم کشتی این مملکت روز به روز پیشرفت کند. باشگاهی که ما در آن تمرین می‌کنیم، تشک خیلی قدیمی داشت که تازه برایش تشک گرفته‌ایم اما هنوز باقی وسایلش مانده است. کسی به باشگاه ما سر نمی‌زند که این مشکل حل شود. ما با این شرایط تمرین کرده و به قهرمانی رسیده‌ایم. کسی دست ما را نمی‌گیرد، ان‌شاءالله با تلاش و کوشش، قهرمانی‌های بیشتری بیاوریم و خودمان به داد باشگاه‌ها برسیم.

یوسفی که در دور رفت برای تیم فولادین ذوب آمل کشتی گرفت، در مورد لیگ تأکید کرد: چون کشتی‌گیران‌مان در مسابقات امیدهای جهان شرکت کرده بودند، من در دور برگشت برای فولادین ذوب روی تشک رفتم و در مرحله پایانی هم کشتی خواهم گرفت. در سال‌های اخیر تیم متمول بازار بزرگ در لیگ بود و کشتی‌گیران خوب را می‌گرفت چون از نظر مالی قوی‌تر از بقیه بود و اختلاف زیادی با تیم‌های دیگر داشت اما امسال که بازار بزرگ نیامد کشی گیران شاخص در تیم‌ها تقسیم شدند و حالا شرایط تیم‌ها مقابل هم 60-40 یا 50-50 است و لیگ قشنگ‌تر شده است.

این کشتی‌گیر سنگین وزن بابل با اشاره به اینکه در بچگی یکی دو بار کشتی لوچو گرفته، ادامه داد: پدرم، عموها و دایی‌هایم کشتی لوچو می‌گرفتند. آنها هیچ‌کدام نتوانستند ورزش قهرمانی را ادامه دهند و اکنون من پرچمدار خانواده‌مان در کشتی هستم. آنها همه در مورد کشتی‌هایم صحبت می‌کنند.

یوسفی در خاتمه ضمن تشکر از دوستان، مربیانش، محمد بنا و رئیس فدراسیون کشتی گفت: مردم در سراسر کشور به ما لطف داشتند، کشتی در نروژ دل مردم را خیلی شاد کرد. ان‌شاءالله که کشتی بتواند همیشه مردم را با نتایج و موفقیت‌هایش شاد کند.