سامان موحدی راد

 

حالا بعد از سومین بازی پیاپی همراه با از دست دادن امتیاز باید پذیرفت که پرسپولیس وارد روزهای بحرانی شده. 

از دست دادن امتیاز برابر آلومینیوم، گل‌گهر و مس رفسنجان که حداقل دوتای آنها در لیست بازی‌های آسان فصل پرسپولیس به شمار می‌رفتند، نشان می‌دهد که تیم یحیی گل‌محمدی به روزهای سختش سلام کرده است. مهم‌ترین مشکل پرسپولیس در حال حاضر از دست دادن بازیکنانی است که نتوانسته برای آنها جایگزین مناسب پیدا کند. 

اگرچه سرخ‌ها در فصل نقل و انتقالات خوب عمل کردند و بازیکنان زیادی را به خدمت گرفتند اما گویا بازیکنان به خدمت گرفته شده، آن کیفیت لازم برای آنها را نداشته‌اند.

یحیی گل‌محمدی البته در کنفرانس خبری بعد از بازی، بار دیگر بهانه‌جویی کرده و بسته بودن پنجره را عامل این نتایج ضعیف دانسته اما نباید فراموش کنیم که خودش هم در شکل‌گیری چنین وضعیتی در پرسپولیس بی‌تأثیر نبوده. معمولی‌ترین بازیکنان در پرسپولیس یک دهه اخیر به سوپر استارهای فوتبالی تبدیل می‌شدند و این هنر مربی‌ بود که از ساده‌ترین بازیکنان هم بازی‌های درخشانی در حد تیمش می‌گرفت.

فراموش نکنیم که کنعانی‌زادگانی که حالا رفتنش برای پرسپولیس به یک بحران تبدیل شده، یکی از ضعیف‌ترین چهره‌های لیگ ایران بود. مدافعی نامطمئن با اشتباهات فراوان که وقتی به پرسپولیس آمد، دوباره احیا شد و حالا شانس اول بازی کردن در قلب خط دفاعی در جام‌جهانی است. 

اینکه احمد نوراللهی بهترین هافبک لیگ ایران در چند سال اخیر بود، چشم‌پوشیدنی نیست ولی اینکه شما نتوانید از بازیکنی در کلاس رضا اسدی هم بازی خوب و درخشانی بگیرید، ضعف شماست. به هر حال پرسپولیس دیگر برای تیم‌های ایرانی دست یافتنی شده. تیم مقتدر پنج سال گذشته حالا در سه هفته 7 امتیاز از دست داده است.

شاید بتوان بخشی از این بحران را پشت جنجال‌هایی چون بسته بودن پنجره، از دست دادن ستاره‌ها در بازار نقل و انتقالات و عوامل پشت‌پرده نسبت داد اما نمی‌توان تا ابد پشت این مسائل پنهان شد. پرسپولیس برای ادامه سلطه خود بر فوتبال ایران باید هرچه زودتر به فلسفه اصلی خود بازگردد.

 فلسفه‌ای که برانکو در این تیم جا انداخته بود؛ تیمی مقتدر که پیش از حضور در زمین به صورت ذهنی برنده میدان‌ها بوده و به دنبال بهانه جویی نبود.