بعد از نشست کادرفنی تیم ملی کشتی فرنگی با فدراسیون کشتی چرخه انتخابی تیم ملی برای حضور در مسابقات قهرمانی جهان و بازی‌های آسیایی اعلام شد. چرخه‌ای که از قهرمانی کشور شروع می‌شود و بعد مرحله به مرحله جلو می‌رود و در نهایت هم ترکیب تیم ملی برای مسابقات قهرمانی جهان و بازی‌های آسیایی چین مشخص می‌شود. چرخه‌ای که با حضور تیم ملی کشتی فرنگی در تورنمنت‌های مختلف تکمیل می‌شود و در نهایت کادرفنی با استناد به عملکرد کشتی‌گیران در 10 ماه ترکیب خود را برای حضور در بازی‌های آسیایی و بعد هم قهرمانی جهان انتخاب می‌کنند.

کاری که بارها ثابت شده بهترین روش برای رسیدن به موفقیت است و بهترین و مهم‌ترین موفقیت‌های تاریخ کشتی فرنگی هم با همین روش به دست آمده اما هنوز هم برخی اصرار دارند که برای بزرگ کردن خودشان و لجبازی با محمد بنا به این روش ایراد بگیرند. البته این لجبازی‌ها به امروز و دیروز برنمی‌گردد و در سال‌های اخیر بارها رخ داده و هر بار هم محمد بنا با موفقیتی که در مسابقات قهرمانی جهان و المپیک به دست آورده جواب این لجبازی‌ها را داده اما عجیب است که تغییر رویه نمی‌دهند و همچنان مصاحبه‌های انتقادی را انجام می‌دهند. استارت این کار را هم ابراهیم جوادی زد. عضو شورای فنی کشتی آزاد در دوره مدیریت قبلی که با انجام مصاحبه‌ای ادعا کرد که موفقیت‌های کشتی در نروژ به خاطر استعدادهایی بود که در دوره قبلی مدیریت فدراسیون کشتی تربیت شدند. مصاحبه‌ای که هم به علیرضا دبیر که رئیس فدراسیون کشتی بود طعنه می‌زد و هم عملکرد تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی که البته حرف درستی است اما به شکل بسیار بدی مطرح می‌شود. نادیده گرفتن سه سال مدیریت علیرضا دبیر بماند اما واقعاً مدیریت قبلی بعد از هفت سال فعالیت در کشتی (مرحوم خطیب در دو سال فعالیتش به عنوان سرپرست کمترین اختیار را هم نداشت) چند کشتی‌گیر جوان را هم نباید از خود به جا می‌گذاشت؟

محمدرضا یزدانی خرم وقتی از فدراسیون کشتی خداحافظی کرد تیم‌های آزاد و فرنگی ایران دوم و سوم دنیا بودند اما وقتی مدیریت قبلی، فدراسیون کشتی را تحویل داد جایگاه کشتی فرنگی و آزاد ایران 18 و 11 دنیا بود. حالا که این تیم‌ها به یک قدمی سکوی نخست دنیا رسیدند حاصل تلاش مدیران و مربیان قبلی است؟ اگر این همه کاربلد بودند چرا خودشان با استفاده از قهرمانان جهان و المپیک که تحویل گرفته بودند، نتوانستند؟

بعد از جوادی، نوبت به علی اشکانی رسید؛ بازهم همان حرف درستی که به بدترین شکل ممکن مطرح می‌شود؛ تمام نفراتی که در نروژ کشتی گرفتند شاگردان من در رده نوجوانان بودند! او سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی در مسابقات قهرمانی جهان در سال 2018 بود. تیمی با یک برنز در 10 وزن که آن یک برنز هم در حالی به دست آمد که حریف روی تشک نیامد! حالا او مدعی تیمی شده که 4 طلا و 3 برنز جهان را به دست آورده اما مشخص نیست چرا وقتی خودشان سر کار بودند چنین نتایجی رقم نمی‌خورد؟ بعد از اشکانی هم نوبت به بهرام مشتاقی رسید. سال‌هاست این حرف را تکرار می‌کند: «چرخه انتخابی تیم ملی یعنی اینکه همه مدعیان به یک اندازه شانس رسیدن به دوبنده تیم ملی را داشته باشند و مدال‌آوران جهانی و المپیک ما نیز در انتخابی رو در رو با دیگر مدعیان مبارزه کنند، نه اینکه بازهم بخواهیم نفرات ملی‌پوش را در تورنمنت‌ها و براساس نظرات و تحلیل‌های شخصی انتخاب کنیم.» وقتی خودشان عضو شورای فنی بودند این کار را نکردند و سرمربی با نظر خودش تصمیم گرفت که سعید عبدولی بدون حضور در اردو و انتخابی به جهانی برود. شورای فنی تصمیم گرفت حمید سوریان بدون انتخابی به جهانی برود. حتی انتخابی گذاشتند حسین نوری اول شد اما گفتند کم‌تجربه است و طالب نعمت‌پور را انتخاب کردند. آن موقع اینگونه تصمیمات خوب بود اما الان بد است!

کشتی فرنگی با همین نگاه و با همین روند هفت سال زمین خورد و دودش هم به چشم رسول خادم رفت اما هنوز این نوع نگاه را رها نمی‌کنند. یک مثال بیاورند که یک کشتی‌گیر شایسته بعد از طی کردن این چرخه در طول سال‌های اخیر بیرون مانده باشد. ناسپاسی در ورزش ایران قصه پرغصه‌ای است که فوتبال و کشتی هم ندارد. افراد موفق دشمن زیاد دارند، چرا که سعی نمی‌کنند خودشان را بالا بکشند، بلکه تلاش می‌کنند افراد موفق را پایین بیاورند.