بالاخره درهای ورزشگاه به روی تماشاگران باز شدند اما چطور و به چه قیمتی؟ سازمان لیگ نزدیک به دو سال فرصت داشت برای چنین روزی پیش‌بینی‌های لازم را داشته باشد و پله‌پله خود را آماده رویارویی با سیل مشتاقانی کند که برای بازگشت به ورزشگاه‌ها لحظه‌شماری می‌کنند. اصلاً نه دو سال، حداقل از زمانی که وزارت بهداشت اعلام کرد که از 20 آبان‌ماه این امکان برای حضور تماشاگران در ورزشگاه‌ها فراهم می‌شود، می‌شد برنامه‌ریزی ساده‌ای برای جلوگیری از ازدحام، رعایت پروتکل‌ها و همچنین بلیت‌فروشی منظم انجام شود.

در شرایطی که سازمان لیگ تا چند روز قبل مدام از الزام رعایت پروتکل‌ها و چک شدن کارت واکسن تماشاگران پیش از ورود به ورزشگاه می‌گفت اما در نهایت درست چند ساعت پیش از شروع بازی استقلال-نساجی، خبر مجوز حضور 5 هزار تماشاگر در ورزشگاه آزادی روی خروجی منابع اصلی خبری قرار گرفت.

سهیل مهدی، رئیس کمیته سازمان لیگ حتی بعد از اعلام بلیت فروشی برای 5 هزار تماشاگر، در این رابطه گفت: «با حفظ ظرفیت 10 درصد تماشاگران تیم میهمان، بلیت‌فروشی انجام می‌شود و تردد تماشاگران از در شرقی بوده و تماشاگران به هیچ عنوان حق تردد از در غربی ورزشگاه را ندارند. داشتن ماسک برای تماشاگران الزامی است و بدون ماسک اجازه حضور تماشاگران داده نخواهد شد. فقط تماشاگران بدون خرید بلیت به ورزشگاه مراجعه نکنند، زیرا برخلاف پروتکل‌های بهداشتی است و از حضورشان در ورزشگاه ممانعت خواهد شد. این طرح آزمایشی در صورت رعایت تماشاگران قابل توسعه خواهد بود اما در صورت عدم رعایت موارد اعلام شده، ممکن است از حضور تماشاگران در بازی‌های آینده جلوگیری شود.»

اصرار مهدی به همه این موارد را اما مقابل تصاویر و ویدئوهایی که از ورود تماشاگران به ورزشگاه آزادی منتشر شده است، قرار دهید.

تماشاگرانی که ساعت‌ها درگیر کندی سایت معرفی شده برای خرید بلیت‌ الکترونیکی بودند، به امید خرید بلیت به‌صورت حضوری به ورزشگاه رسیدند و پشت درهای بسته‌ای ماندند که هیچ برنامه‌ مشخصی برای کنترل این تماشاگران و هدایت‌شان به داخل ورزشگاه با رعایت پروتکل‌ها نداشت.

اوج فاجعه اما زمانی اتفاق افتاد که جدا از تجمع این تماشاگران پشت درهای بسته و بدون رعایت هیچ پروتکلی، بازگشایی یکباره درها و افتادن تماشاگران زیر هجوم پشت سری‌ها بود که می‌توانست حتی جان تعدادی از آنها را هم تهدید کند. همین تجمع و ورود یکباره به ورزشگاه هم بود که باعث شد تعداد زیادی بدون بلیت وارد ورزشگاه شوند. نه‌تنها کارت واکسنی چک نشد، که بلیت‌ها هم مورد بررسی قرار نگرفت.

علاوه بر این با اینکه گفته می‌شد در هر بخش از استادیوم به‌صورت کاملاً محدود بلیت‌فروشی خواهد شد و تماشاگران قادر نخواهند بود در یک نقطه تجمع کرده و اصطلاحاً نزدیک به هم بنشینند اما در عمل این اتفاق رخ نداد و بخش‌هایی از استادیوم که قرار بود بلیت‌فروشی شود خالی بود و هواداران نیز روبه‌روی جایگاه و بدون رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی حضور پیدا کردند.

مواد ضدعفونی‌کننده در مقابل در ورودی از تماشاگران گرفته می‌شد اما هیچ تمهیداتی برای ضدعفونی و اجرای پروتکل‌ها روی سکوها فراهم نبود. حتی در تصاویر منتشرشده از سکوها می‌توانید ببینید که تعداد زیادی از تماشاگران بدون ماسک هستند و هیچ فاصله‌ای در جایگاه نشستن آنها رعایت نشده است. با وجود همه اینها در کنار یکدیگر، پروژه حضور تماشاگران در گام اول را می‌توان شکست‌خورده دانست. مسئولان سازمان لیگ هم البته این موضوع را قبول دارند و بعید نیست این تجربه شکست‌خورده، تغییراتی در پروسه حضور تماشاگران در بازی‌های بعدی ایجاد کند. سؤال اساسی اما این است که این تغییرات چطور باید ایجاد شود؟