یادداشت

مارک آگدن    

 

اوله گونار سولشر جایی نمی‌رود. بستگی دارد به نظر شما درباره مربی منچستریونایتد و اینکه این بیانیه حمایت چه معنایی دارد. برای مقامات تصمیم‌گیرنده اولدترافورد-خانواده گلیزر و اد وودوارد- تنها یک معنا دارد و آن حمایت همه جانبه از کسی است که امیدوارند موفقیت را به باشگاه برگرداند. در تابستان قرارداد این مربی 48 ساله را سه سال تمدید کردند چون به این نتیجه رسیدند که در مسیر بازگرداندن تیم به قله فوتبال انگلیس و اروپا است. اما امشب در بازی مرحله گروهی لیگ قهرمانان مقابل ویارئال، یونایتد می‌خواهد سومین باخت خانگی را در هشت روز ندهد و این یعنی بسیاری از هواداران، بازیکنان سابق و آنهایی که در فوتبال هستند، بر این باورند که تیم با مربیگری او هیچ‌وقت از این فراز و نشیب که ویژگی بارز سه سال کارش شده، خلاص نمی‌شود.

سولشر البته به خاطر موفقیتش با پیراهن باشگاه حمایت خیلی از هواداران را نیز دارد و این برایش زمان و شکیبایی می‌آورد چیزی که اسلافش، دیوید مویس، لوئیس فان‌خال و ژوزه مورینیو نداشتند اما در نهایت ملاک ارزیابی مربی منچستریونایتد نتایج است و او چاره‌ای جز پیشرفت در آن ندارد.

از آذر سه سال قبل که جای مورینیو را گرفت، پیشرفت‌هایی وجود داشته اما هر باخت و بازی ضعیف همان سؤال‌ها را درباره توانایی‌اش در تکرار آنچه پپ گواردیولا، یورگن کلوپ و توماس توخل به ترتیب در منچسترسیتی، لیورپول و چلسی انجام داده‌اند، مطرح می‌کند. خیلی ساده، آیا یونایتد دوباره تیم برنده می‌شود یا محکوم است به اینکه به خاطر محدودیت‌های سولشر به عنوان یک مربی و تاکتیسین همیشه در زمان لازم کم بیاورد؟ بازی امشب در دور دوم رقابت‌های مرحله گروهی در گروه F به قلب این سؤال می‌زند. یونایتد در فینال فصل قبل لیگ اروپا در ضربات پنالتی به تیم اونای امری باخت آن هم در دیداری که خلل‌های تاکتیکی سولشر بسیار مشهود بود اما سه باخت این فصل برابر یانگ بویز، وستهم و استون ویلا نشان می‌دهد سولشر در رفع آن نقاط ضعف هیچ کاری نکرده است.

در گدانسک، سولشر هیچ برنامه مشخصی برای خنثی کردن تاکتیک امری و تیم ویارئال نداشت که در ضربه زدن به رقبا در ضدحملات مشهور بود. بازی یونایتد فاقد تنوع و خلاقیت بود و بارها در دام حملات تیم امری افتاد به دلیل محدودیت‌هایی که درباره آرون وان بیساکا در دفاع راست وجود داشت. سولشر نتوانست برنامه تیم را تغییر دهد و تا دقیقه صدم بازی منتظر ماند تا نخستین تعویضش را انجام دهد. او همچنین ترجیح داد مارکوس رشفورد را 120 دقیقه در زمین نگه دارد با آنکه مهاجم تیم ملی انگلیس یکی از بدترین بازی‌های طول عمرش در لباس منچستریونایتد را ارائه کرد. شاید برخی بخواهند ناکامی سولشر را به شب بد او در اولین فینال به عنوان مربی منچستریونایتد ربط دهند اما ناتوانی‌اش در تغییر تاکتیک و انجام تعویض‌های تأثیرگذار به یک معضل تکراری تبدیل شده است.

همین مسائل در باخت دو هفته قبل به یانگ بویز در سوئیس، شکست هفته پیش در جام اتحادیه برابر وستهم و باخت شنبه شب در لیگ برتر مقابل استون ویلا به چشم آمد. شکست مقابل یانگ بویز برای صعود این تیم دردسر درست کرد چون حالا باید هر سه بازی خانگی‌شان را ببرند و حداقل یک امتیاز از بازی در زمین ویارئال یا آتالانتا به دست آورند تا به مرحله یک‌هشتم‌نهایی بروند اما ویارئال قطعاً با یک برنامه بازی هوشمندانه به اولدترافورد می‌رود و قطعاً سؤالات سختی از یونایتد و سولشر دارند؛ سؤالاتی که مربی بارها نشان داده توان جواب دادن به آنها را ندارد. بهانه‌های قابل قبول فصل قبل در نداشتن عمق و کیفیت که در باخت نیمه‌نهایی لیگ اروپای سال 2020 به سویا در شرایط خاص آن موقع هم مطرح شد، دیگر رنگی ندارد بعد از تابستانی که در آن کریستیانو رونالدو، جیدون سانچو و رافائل واران را به تیم اضافه کردند. سولشر حالا تجربه و کیفیت هجومی لازم را دارد و هیچ بهانه‌ای برای صعود از گروه F و رفتن به مراحل بالاتر نمی‌تواند بیاورد اما هر نتیجه‌ای جز پیروزی در بازی امشب، کار صعودش از این گروه نزدیک را سخت می‌کند.

آیا سولشر می‌تواند منتقدان را ساکت کند و آمار افتضاح هفت باخت در 11 بازی لیگ قهرمانان را با مربیگری خودش اصلاح کند؟ بعضی پاسخ مثبت می‌دهند و عده‌ای تردید دارند. تنها راه جواب به بدبین‌ها در زمین مسابقه است و اینکه درست سر بزنگاه در دام‌های گذشته سقوط نکند. ما نمی‌دانیم یونایتد با سولشر کجا می‌رود اما یک ناکامی دیگر برابر ویارئال به معنای آن است که این تیم در یک چرخه ناموفق دور می‌زند و به هیچ جا نمی‌رسد.

منبع: ESPN