پس از قهر زهرا خواجوی از اردوهای ملی، ایراندوست زیر بار بازیکنسالاری نرفت و از دروازهبان سختکوش اهوازی یعنی زهره کودایی حمایت کرد. کودایی گلر ۳۱ ساله فوتبال زنان، زاده شهر اهواز از ۱۶ سالگی فوتبال را آغاز کرده است و در بازی سرنوشتساز مقابل اردن با مهار دو ضربه پنالتی سهم بزرگی در موفقیت تیم ملی داشت.
کودایی با اشاره به سختیهایی که در زندگی متحمل شده است، تاکید کرد که رویایش حضور در مسابقات جامجهانی زنان است. کودایی میگوید در دمای ۶۰ درجه اهواز به تنهایی تمرین میکرده و مجبور بوده برای تامین مخارج زندگیاش نجاری کند.
او در بخشی از گفتوگویی که با خبرگزاری مهر انجام داده، میگوید: «از ۱۶ سالگی فوتبال بازی میکنم و از همان دوران به اردوهای تیم ملی دعوت شدهام و تا امروز در خدمت تیم ملی بودهام. من هم مانند سایر خوزستانیها تلاش بسیاری در این مسیر سخت کردم. خدا را شاهد میگیرم گاهی در دمای ۶۰ درجه اهواز به تنهایی تمرین کردم و همه میگفتند چرا در این گرما خودت را اذیت میکنی. اما هدفم مشخص بود و برای رسیدن به هدفم نهایت تلاشم را میکردم. در نهایت پس از تمام این سختیها به هدفم رسیدم. این صعود باعث شد این سختیها فراموش شود و خوشحال شویم.»
دروازهبان تیم ملی فوتبال زنان که حالا پاسخ اعتماد کادرفنی را داده است، میگوید: «هنگام ضربات پنالتی هم بسیار راحت و با تمرکز بودم. نکاتی که کادر فنی از من خواست را اجرا کردم و توانستم با روحیهای خوب درون دروازه باشم، پنالتیها را مهار کنم و پاسخ کادر فنی به ویژه ایراندوست را که زحمات زیادی برایم کشید بدهم.»
او در بخش دیگری از صحبتهایش توضیح میدهد: «پس از صعود به مرحله نهایی زمانی که کلیپ را دیدم که مادرم هنگام تماشای بازی اشک میریخت و مرا دعا میکرد با او اشک ریختم که اینگونه مرا دعا میکرده. این بهترین حس زندگیام بود. از همینجا به مادرم میگویم به وجودش افتخار میکنم. خانوادهام را دوست دارم و به احترام آنها میایستم. خدا را شکر که توانستم دلشان را شاد کنم. در کنار فوتبال، کارهایی مانند نجاری انجام دادهام تا از پس مخارج زندگی بربیایم و بتوانم به خانوادهام کمک کنم.»
کودایی آرزویش را اینطور بیان میکند: «رویای بزرگی دارم و آن موفقیت در مرحله نهایی مسابقات جام ملتها و کسب سهمیه جامجهانی است. این رقابتها سکوی پرتابی برای همه بازیکنان شد و امیدوارم هدف بزرگمان محقق شود. کادر فنی شبانهروز تلاش کرد و توانستیم پاسخ اعتماد آنها را بدهیم و دلشان را شاد کنیم.»