گفت و گو

جعفر برزگر   

 

شاید کمتر کسی فکرش را می‌کرد کادر فنی تیمی که توانسته عنوان قهرمانی جام حذفی را به دست آورد برای فصل بعدی‌اش بدون تیم بماند، اما این اتفاق برای جواد نکونام و همکارنش افتاد و حالا حسین کعبی مربی فولاد و یکی از دستیاران نکونام مدعی است به‌هیچ‌وجه شایسته‌سالاری وجود ندارد و اکثر انتخاب‌های فوتبالی بر اساس روابط است. کعبی از اینکه نظارت خاصی بر عملکرد مربیان نمی‌شود و تعدادی از آنها در هر شرایطی صاحب تیم می‌شوند بشدت دلخور است.

 

لیگ بیست‌و‌یکم چند هفته دیگر در حالی آغاز می‌شود که سرمربی قهرمان جام حذفی تیم ندارد و شما هم که از همکارانش بودید همین شرایط را دارید.

 من خیلی راحت حرفم را می‌زنم چون از این فوتبال دنبال پول و شهرتش نیستم و به لطف خدا از فوتبال همه چیز به دست آورده‌ام، اما با این شرایط فوتبال ما هیچ‌وقت درست نمی‌شود. یک مربی ساعت 10 از تیمش اخراج می‌شود و ساعت 12 با تیم جدیدش قرارداد می‌بیند. شما بروید جست‌وجو کنید کجای دنیا مربی ناکام بلافاصله بعد از اخراج صاحب تیم می‌شود. حالا اگر موفق باشند حسابش فرق می‌کند.

یعنی بر اساس توانایی فنی و شایستگی‌شان نیست؟

 حتماً؛ تا چند سال پیش تعداد این مربیان ۵، ۶ نفر بود که الان زیاد شدند. شما بروید رزومه و کارنامه‌شان را ببینید. اینها در لیگ یک هم نتیجه نگرفتند، بعد چطور و بر چه اساسی تیم لیگ برتری به آنها می‌دهند. به نظر من کاملاً بودار است و بالاخره یکی باید جلوی این مسائل را بگیرد. ما نباید خودمان را گول بزنیم.

چطور؟

 ببینید همیشه اینطور بوده که فلان مربی را محروم می‌کنند و بعد از دو، سه ماه و شاید هم یکی، دو سال برمی‌گردد. اینطوری که اتفاق مثبتی نمی‌افتد. باور کنید مشکل ما، فوتبالی نیست؛ مشکل ما افرادی هستند که پشت پرده فوتبال، اتفاقات عجیبی را رقم می‌زنند. البته این مسأله فقط شامل مربیان نمی‌شود.

یعنی در بحث مدیران فوتبالی هم شایسته‌سالاری وجود ندارد؟

 اولاً همه مدیران اینطور نیستند و خیلی‌های‌شان هم خوب کار می‌کنند اما مدیری که چند سالی جایی نبوده و کارنامه موفقی هم نداشته چطور یکدفعه صاحب تیم می‌شود؟ کسی که باعث بسته شدن پنجره تیم شده هنوز در باشگاه حضور دارد.

همانطور که گفتم بیرون ماندن نکونام و کادرش در حالی که قهرمان حذفی شده بودند، اتفاق عجیبی بود؟

 در زمان ما خیلی‌ها موش می‌دواندند تا به قول خودشان چوب لای چرخ ما بگذارند و زیرآب ما را بزنند اما همیشه توکل‌مان به خدا بود و پشتکاری که داشتیم. البته بچه‌ها هم همه سنگ‌تمام گذاشتند. خدا را شکر الان سرمان بالاست و گذر زمان هم همه چیز را ثابت خواهد کرد. اگر این اتفاق در کشورهای صاحب فوتبال و حتی همین تیم‌های حوزه خلیج‌فارس می‌افتاد حتماً قرارداد سرمربی‌اش را چند سال تمدید می‌کردند. به خدا قسم این حرف‌ها را برای خودم نمی‌زنم و اگر اجازه بدهید یک مثال برای‌تان می‌زنم.

بفرمایید.

 خیلی راحت بگویم فاتحه لیگی که امثال علی دایی، علی کریمی، احمدرضا عابدزاده و نکونام بیرون هستند را باید خواند. اینها کسانی بودند که باعث پر شدن ورزشگاه‌ها می‌شدند و با حضورشان فوتبال جان می‌گرفت و لیگ هم جذاب‌تر می‌شد.

خود شما از اینکه وارد عرصه مربیگری شدی پشیمان نیستی؟

 نه پشیمان نیستم چون می‌خواهم سالم کار کردن را به خیلی‌ها یاد بدهم. من سپیدرود بودم که علی کریمی 10 دقیقه با من صحبت کرد و گفت اگر می‌خواهی وارد دنیای مربیگری شوی الان وقتش است. همان 10 دقیقه کافی بود چون می‌دانستم علی خیر و صلاح من را می‌خواهد و چقدر خوب با اینکه می‌توانستم بازی کنم، اما این تصمیم را در شرایطی گرفتم که جایگاه خوبی میان هواداران دوست‌داشتنی سپییدرود داشتم. خدا را شکر ضرر هم نکردم که اگر می‌ماندم حتماً متضرر می‌شدم.

به چند ستاره بیرون‌مانده اشاره کردی، اما در تیم ملی چند نفرشان مشغول هستند.

 بله، خدا را شکر تیم امید در اختیار آقا مهدی (مهدوی‌کیا) است. کریم باقری و وحید هاشمیان هم برای تیم ملی یک نعمت هستند و به نظرم در تیم ملی که ستاره‌های بسیاری دارد حضور این دو عزیز خیلی خیلی ضروری است. امیدوارم با تلاش بچه‌ها تیم ملی دوباره به جام‌جهانی صعود کند.