جاناتان لیو

 

چند هفته پیش، لوییس فان‌خال، مربی تیم ملی هلند، با یک خبرنگار هموطنش درباره چلسی توماس توخل درگیری لفظی پیدا کرد. خبرنگار گفت: «کسی که از فوتبال دفاعی حمایت می‌کند تو هستی. تو می‌خواهی تیمت مانند چلسی و لیورپول بازی کند.» فان‌خال کمی روی صندلی‌اش جابه‌جا شد و آماده حمله به خبرنگار شد: «به نظرت این فوتبال ما دفاعی است؟ چلسی هم این‌طور بازی می‌کند. اما تو درک نمی‌کنی. تو فقط یک خبرنگار هستی. تو هیچ بینشی از فوتبال نداری. با 2-3-5 و 3-2-5، می‌توانی فوتبال تهاجمی فوق‌العاده‌ای داشته باشی. چلسی هر بار این‌طور بازی می‌کند. آن هم با ترکیب‌های متفاوت. من کلاهم را بابت این موضوع برای آقای توخل برمی‌دارم.»

البته، اینکه فان‌خال با رسانه‌های هلندی بر سر تاکتیک درگیری لفظی پیدا کند اتفاق نادری نیست. اما این صحبت‌های پرتنش بین او و خبرنگار، به بحث درباره چلسی دامن زد. چلسی فصل گذشته در اروپا دو قهرمانی کسب کرد و حالا مدعی جدی قهرمانی در انگلیس است. آنها پس از پنج هفته، تنها یک لغزش داشته و تنها یک گل دریافت کرده‌اند؛ که آن هم از روی نقطه پنالتی و در جریان تساوی یک - یک در آنفیلد برابر لیورپول بود، دیداری که چلسی با 10 نفر به پایان رساند. پیروزی مقابل منچسترسیتی در استمفوردبریج در روز شنبه می‌تواند جایگاه آنها را به عنوان مدعی قهرمانی بسیار مستحکم کند.

در قلب این موفقیت‌ها، دفاعی بسیار منسجم نهفته است، که حالا در 36 بازی در تمامی رقابت‌ها، آمار حیرت‌انگیز 24 کلین‌شیت را به جا گذاشته است. این دفاع در جریان برد سه بر صفر در خانه تاتنهام عالی کار کرد، و تیم میزبان تنها توانست یک پاس داخل محوطه جریمه داشته باشد. استون ویلا دو هفته پیش 18 ضربه به سمت دروازه چلسی زد که 9 شوت بلوکه شد. گل کامرون آرچر برای استون ویلا در بازی چهارشنبه جام اتحادیه، دومین گلی بود که چلسی پس از آمدن توخل در ژانویه، روی ضربه سر دریافت می‌کرد.

همه اینها باعث چندین سؤال می‌شود. چلسی چرا تا این حد درست بازی می‌کند؟ چطور می‌توان به این تیم گل زد؟ آیا چلسی یک تیم دفاعی است، یا تیمی است که در دفاع عالی است؟ این سؤال آخر را رقیب آنها در بازی شنبه نشان داده است. سیتی پپ گواردیولا ثابت کرد که می‌توان به شکلی درخشان دفاع کرد و لقب یک تیم دفاعی را هم نداشت.

نکته مهم در فوتبال مدرن این است که از مالکیت توپ و زمین به عنوان تاکتیک دفاعی استفاده کنید: به بیان دیگر، بهترین روش برای دفاع کردن این است که کاری کنید که تا جای ممکن کار به دفاع نکشد. اما تیم چلسی توخل تا حد زیادی به دفاع می‌پردازد. آمار آنها را که ببینید، بیشتر شبیه تیمی هستند که در حال فرار از سقوط است تا تیمی که به دنبال قهرمانی باشد.

در این فصل، به صورت میانگین،

32 درصد از وقت هر بازی در یک‌سوم دفاعی چلسی گذشته است. تنها نوریچ، نیوکاسل و برنتفورد آمار بدتری داشته‌اند. همچنین چلسی بیش از هر باشگاه دیگری تکل و قطع توپ داشته است. برای مقایسه، سیتی در 20 تیم حاضر در لیگ برتر، از این جهت بیستم است!

البته اندازه نمونه ما نسبتاً کوچک است، اما در بسیاری از زمینه‌ها، این آمار را فصل گذشته هم دیده‌ایم. چلسی برخلاف تیم‌های مدعی قهرمانی، بیشتر تلاش می‌کند که تیم‌ها را به زمین خود بکشاند، تا فشار آنها را جذب کند، بازیکنانش را مقابل توپ قرار دهد و از هنر دفاع لذت ببرد.

توخل پس از نمایش خوب تیمش در آنفیلد گفت: «اراده محض، با تاب‌آوری. ما می‌خواهیم هرگز شکل بازی خود را از دست ندهیم و تلاش کنیم که نیم‌فضاها را ببندیم.» گاهی گزارشگرها این را می‌گویند و بیشتر در شبکه‌های اجتماعی می‌بینید، که «تاکتیک» و «شور» در دو سمت طیف دیده می‌شوند؛ شاید در نبردهای فرهنگ فوتبال، برخی طرفدار سرسخت تاکتیک باشند و مخالفان آنها از شور حمایت کنند.

اما در واقع، تقریباً تمامی مربیان بزرگ به شما خواهند گفت که این دو، از هم جدانشدنی هستند. یک تاکتیک دفاعی زمانی مؤثر خواهد بود که بازیکنان اراده و تعهد لازم برای انجامش را داشته باشند. تاب‌آوری و شوق، تنها در جایی مؤثر هستند که همراه با یک استراتژی منسجم باشند.

قدرت دفاعی چلسی هم بستگی به بازیکنان برجسته این تیم دارد و هم به همکاری آنها با هم. آنتونیو رودیگر پرتحرک، آندریاس کریستنسن انعطاف‌پذیر، سزار آسپیلیکوئتای سختکوش. جلوتر از آنها، جورجینیو، ماتئو کواچیچ و انگولو کانته که خطوط پاس رقیبان را قطع می‌کنند و فضاها را می‌بندند.

در دروازه، ادوار مندی شروعی عالی در این فصل داشته است. تروو چالوباه که از دوران حضور قرضی در لوریان برگشته، بازیکن متفاوت شده است. بالاتر از همه، خط دفاعی چلسی با نقش پررنگ تیاگو سیلوا 37ساله ساخته شده است. او در کار با توپ خونسردی همراه با اعتماد به نفس دارد، توزیع توپش هوشمندانه است و از همه بالاتر، علاقه دارد که کارهای کثیف دفاعی را انجام دهد.

اما آیا این روند حفظ‌‌ شدنی است؟ احتمالاً نه. چلسی تنها یک گل دریافت کرده، اما امید گل تیم‌های رقیب مقابل آنها 5/5 بوده است. توخل هم پذیرفته که مندی بیش از حدی که او دوست دارد مجبور به واکنش نشان دادن می‌شود: «خیلی دوست ندارم که او تبدیل به چهره اصلی بازی شود. این رضایت‌بخش‌ترین احساس یک مربی نیست.» این حرف او نشان می‌دهد که دفاع عالی چلسی، بیشتر از اینکه با نیت قبلی باشد، بیشتر به خاطر شرایط است و البته قدرت حریفان چلسی را هم باید در نظر گرفت.

سیتی در روز شنبه احتمالاً نمایشی شجاعانه و مبتنی بر مالکیت خواهد داشت و به دنبال شکاف‌ در خط دفاعی چلسی خواهد بود. آنها می‌خواهند دفاع چلسی را مجبور کنند که توپ را دفع کند، ضربات را بلوکه کند و سانترها را دور کند. هدف بلندمدت توخل این است که تیمش را به جلوتر ببرد، در بازی‌ها حاکم باشد و حملات را در نطفه خفه کند. اما در کوتاه‌مدت، احتمالاً او تا حد زیادی به دفاع سنتی روی خواهد آورد.

منبع: گاردین