میعاد نیک

 

سرنوشت غم‌انگیز تیم فوتبال امید طی این 40 و اندی سال پس از آخرین تجربه حضور در بازی‌های المپیک، مانند کودک یتیم و بی‌سرپرستی شده که تنها چند مدت کوتاه برای شوآف و خودنمایی سلبریتی‌ها کاربرد دارد و پس از آن هم مانند تکه‌ای دستمال کاغذی، به چاه فراموشی پرتاب می‌شود. 

دوره مدیریتی پیشین فدراسیون فوتبال که با رفتارهای عجیب و تصمیم‌های غریبی از سوی اعضای هیأت رئیسه و شخص رئیس آن همراه بود، تیم فوتبال امید را هم بی‌نصیب نگذاشت تا حسرت المپیکی شدن یوزهای سپیدپوش زیر 23 سال، هر روز بیشتر از دیروزشان شود. 

حتی در روزهایی که فدراسیون فوتبال با سرپرست اداره می‌شد و متهم ردیف دوم پرونده عظیم مارک ویلموتس در نقش همه‌کاره ساختمان سئول به فعالیت مشغول بود، این تصمیمات عجیب خاتمه نیافت تا این بار با هدایت فردی بارها آزموده و مردود شده یعنی حمید استیلی، دست‌مان به بلیت توکیو نرسد.

تیم فوتبال امید حداقل طی 10 سال گذشته محل تسویه حساب بدهی‌های رؤسای فدراسیون فوتبال با پیشکسوتان و مربیان بوده؛ جایی که هر کس که از تیم‌های لیگ برتری رانده شد و از پست‌های دیگر هم مانده، لااقل در رختکن یوزهای زیر 23 سال به نان و نوایی برسد و هیچ بازخواستی هم از وی وجود نداشته باشد. تسری چنین تفکری به فوتبالیست‌های امید از سوی سرمربیان عموماً نابلد و چیپ، باعث شد تا کار به اینجا بکشد و هشت‌مان در گرو نه‌مان قرار بگیرد. تیم فوتبال امید حالا با رزومه‌ای مملو از تاریکی و نقاط کور به کادرفنی فعلی با هدایت مهدی مهدوی‌کیا و دستیاران خارجی– ایرانی‌اش رسیده. 

موشک هامبورگ که روزهای زیبایی را در بوندس‌لیگا و تیم ملی به نام ایران و برای مردم ایران ساخت، در جدی‌ترین چالش مربیگری‌اش و بدون حتی یک دقیقه سابقه سرمربیگری یک تیم در سطح حرفه‌ای، چنین پست خطیری را در دست گرفته و البته با حفظ سمت در جایگاه مشاور رئیس فدراسیون فوتبال نیز حضور دارد.

اینکه چرا مهدی مهدوی‌کیا که نقش نایب رئیس اول فدراسیون علی کریمی را بازی می‌کرد، طی چرخشی قهرمانانه به دست راست شهاب‌الدین عزیزی خادم در اموری فنی تیم‌های ملی بدل شده، خود جای بسی تعجب و البته کنکاش دارد اما نباید از این نکته هم غافل شد که در آستانه بازی‌های آسیایی 2022 هانگ‌ژو که حکم آماده‌سازی یوزهای امید برای بازی‌های المپیک 2024 پاریس را دارد، شرایط بیش از هر چیزی به ثبات و آرامش نیاز خواهد داشت. 

تیم فوتبال امید طی سال‌های اخیر به طفل سرراهی کمیته ملی المپیک و فدراسیون فوتبال بدل شده بود که هیچ‌کس هم حضانت این فرزند طلاق را برعهده نمی‌گرفت اما اکنون بیش از هر دوره زمانی به وحدت ساختمان‌های خیابان سئول شمالی و جنوبی نیاز است.

تیم فوتبال امید هم مانند سایر تیم‌ها، برای ملت ماست و چنین شرایطی اصلاً در حد یک تیم ملی نیست. فدراسیون فوتبال با همسان‌سازی شرایط تیم‌های ملی فوتبال بانوان و آقایان، نوید روزهای خوبی را داده اما این وضعیت باید برای امیدهای فوتبال کشور نیز جاری و ساری شود تا بتوان به بهبود اوضاع امیدوار بود.

 ثبات روبه‌جلو طی یک بازی حداقل 5 ساله و تأمین حداکثر امکانات برای امیدها، قطعاً به المپیکی شدن تیم زیر 23 سال در بازی‌های 2028 لس‌آنجلس منجر خواهد شد.