مازیار گیلکان

 

تجمع طرفداران استقلال و اعتراض آنها به مدیرعاملی احمد مددی و درخواست از وزیر ورزش و جوانان برای تغییر در ترکیب مدیریت استقلال، تازه رخ داده اما این اعتراض قدمت و ریشه دارد.

هواداران استقلال سالهاست به کیفیت مدیریت در باشگاه مورد علاقه خود اعتراض دارند و البته اغلب صدای‌شان به جایی نمی‌رسد. این‌بار اگر اعتراض آنها به جایی رسیده باشد و مددی با استعفا یا برکناری از استقلال برود، بازهم نمی‌دانیم آیا آینده بهتری در انتظار استقلال است یا خیر.

آنچه اهمیت دارد انتخاب مدیرعامل بعدی و ترکیب جدید احتمالی هیأت‌مدیره است. باور اینکه پس از مدیران پیشین، با حضور مدیرعامل جدید کیفیت متفاوتی از مدیریت در استقلال را تجربه کنند، آسان نیست، مگر اینکه وزارت ورزش و جوانان با رویکردی تازه مدیرانی را انتخاب کند که روش مدیریت آنها حکایت تازه‌ای را برای باشگاه استقلال بسازد.

مسأله استقلال فقط بحران‌های مالی نیست. استقلال اگرچه همواره با مشکلات مالی روزگار می‌گذراند اما اغلب با سوءمدیریت هم به مشکلات مالی خود می‌افزاید و هم دچار دردسرهای خودساخته دیگر می‌شود.

در استقلال تنظیم روابط ارکان باشگاه از مدیرانش برنیامده است. مدیرعامل و سرمربی نتوانسته‌اند روابطی ساده و سالم را برقرار کنند و همواره در جنگ‌های خودساخته به سر می‌برند. بسیاری از روابط نیروی انسانی در باشگاه مخدوش است. این بی‌شک آسیب‌های بزرگی بر باشگاه وارد کرده است.

در استقلال معاون اجرایی با سرمربی دچار مشکلات عمیق، آن یکی با این مقام و آن دیگری با مقام دیگر دچار جدل‌های همیشگی بوده‌اند. معاون ورزشی را انتخاب می‌کنند که از مواضع او مقابل سرمربی به نفع مدیریت بهره ببرند. مجموعه این روابط پیچیده و پرمسأله برای باشگاه جز اختلاف و اختلاف چه می‌سازد؟

مدیرعامل جدید اگر بتواند روابط داخلی را در باشگاه بازسازی کند و کسانی را کنار هم قرار دهد که برای موفقیت یکدیگر کار کنند، گام بلندی برداشته است.

استقلال به بازسازی نیاز دارد، به نیروی انسانی جدید در پست‌های مؤثر و میانی و به بازسازی فکری در باشگاه. این باشگاه اگر نگاه خود به موضوعات و مشکلات را تغییر دهد، بسیار اتفاقات بهتری برایش رخ خواهد داد.