تروی دینی / مهاجم بیرمنگام

 

لی گرانت دروازه‌بان منچستریونایتد گفته در شب اولین بازی کریستیانو رونالدو برای این تیم، هیچ‌کدام از بازیکنان حاضر نشدند در هتل دسر بخورند.

آنها دیدند که رونالدو کینوا و آووکادو می‌خورد و تصمیم گرفتند از رژیم غذایی سالم او پیروی کنند به همین دلیل لب به پودینگ همیشگی‌شان نزدند.

این ماجرا کاملاً حقیقت دارد. اگر رونالدو وارد رختکن ما می‌شد هم همین کار را می‌کردم. در واقع اگر ببینم رونالدو پیش از مسابقه، مدفوع اسب می‌خورد، من هم همین کار را می‌کنم!

همه می‌دانند رونالدو تا چه حد مواظب سلامتی خودش هست.

ما به‌عنوان فوتبالیست‌های حرفه‌ای از نظر بدنی اوضاع بدی نداریم، اما همه به سیکس‌پک رونالدو حسودی می‌کنند.

اگر رونالدو هم‌تیمی شما باشد، به این فکر نمی‌کنید که به اندازه او خوب باشید، بلکه می‌خواهید حرفه‌ای بودن او را از نزدیک تماشا کنید و هر کاری که او انجام می‌دهد الگوی شما باشد تا خودتان تا جای ممکن پیشرفت کنید.

اگر رونالدو ساعت 8 صبح به تمرین برود، من هم ساعت 8 صبح به تمرین خواهم رفت. اگر او ساعت 7 عصر تمرینات را ترک کند، من هم ساعت 7 عصر خواهم رفت.

در رختکن یونایتد بازیکنان بزرگی حضور دارند، اما رونالدو نخبه‌ترین نخبگان است و مطمئنم همه در رختکن از دیدن او در حیرت هستند.

شاید یکی، دو بازیکن تلاش کرده‌اند هنگام ورود او، خود را خونسرد نشان دهند، اما این کار به چه دردی می‌خورد؟ دست‌کم در چند هفته نخست شما فقط هوادار او خواهید بود.

من اعتماد به نفس بالایی دارم و فردی رک هستم، اما اگر رونالدو بیاید و به من سلام کند، زبانم بند می‌آید.

یک‌بار در مراسمی دیوید بکام را برای اولین‌بار دیدم. آنجا هم حس من همین بود. به‌ویژه که او آمد و گفت: «سلام تروی، چطوری؟» من فکر کردم: «او اصلاً نام من را از کجا می‌داند؟» وقتی بچه بودم، او فردی بود که ضربه ایستگاهی را مقابل یونان به گل تبدیل کرد تا انگلیس را به جام‌جهانی ببرد. او همان فردی بود که کفش پردیتورز آدیداس را می‌پوشید و به‌خاطر او همه کفش پردیتورز آدیداس را پوشیدیم.

من مدت خوبی در لیگ برتر بازی کرده‌ام و به اندازه خودم به من توجه شده است، اما وقتی بکام یا رونالدو مقابل شما قرار می‌گیرد، تجربه شما به هیچ کاری نمی‌آید.

چند کارشناس بودند که می‌پرسیدند آیا رونالدو واقعاً یونایتد را بهبود بخشیده؟ و آیا می‌تواند تفاوتی واقعی را در لیگ برتر رقم بزند یا نه؟

من هم به این موضوع فکر می‌کردم، اما پس از پیروزی 4 بر یک یونایتد برابر نیوکاسل می‌خواستم به خودم سیلی بزنم!

رونالدو گل اول را چنان بو کشید و چنان سرعتی روی گل دوم داشت که جای هیچ توضیحی باقی نمی‌ماند.

او یکی از بهترین بازیکنان تاریخ است. او بزرگترین بازیکنی است که تاکنون دیده‌ام.

اگر مجبور به انتخاب باشم، او را به لیونل مسی ترجیح می‌دهم، چون او پیشرفت قابل توجهی داشت و در نقش مهاجم نوک خود را بازتعریف کرد و در لیگ‌های بسیار متفاوتی خود را به چالش کشید.

رونالدو حالا باهوش‌تر و بالغ‌تر شده است و بی‌تردید یک حرفه‌ای تمام‌عیار است. هم‌تیمی‌های رونالدو در یونایتد می‌بینند که او بالاتر از بقیه است، حتی از پل پوگبا، و رونالدو هم این را می‌داند. او اجازه خواهد داشت غرورش را به رخ بکشد. این بازیکن تقریباً 800 گل باشگاهی و ملی زده است.

اگر او یک اشتباه فاحش انجام دهد، چند هم‌تیمی شاید بگویند: «بی‌خیال، رون»، اما بسیار بعید است که بگویند: «تو مزخرف محض هستی!»

او به‌زودی یکی از چهره‌های اصلی رختکن می‌شود. آنها به حضور او در تیم عادت خواهند کرد.

بازیکنان همه تلاش می‌کنند نشان دهند شایستگی حضور در تیمی را دارند که رونالدو هم در آن است، به همین دلیل به‌دنبال بالا بردن معیارهای خود خواهند بود.

برخی رقیبان ممکن است رونالدو را در تونل ببینند و وحشت کنند. او از نظر روحی، قدرت خاصی به یونایتد می‌بخشد.

همچنین اگر شما یک مدافع باشید و مقابل او قرار بگیرید، بی‌تردید سطح بازی خود را بالاتر خواهید برد.

هر ورزشکار حرفه‌ای می‌خواهد خود را مقابل بهترین‌ها محک بزند و شما نمی‌خواهید مقابل او تحقیر شوید و از سقوط شما میم اینترنتی بسازند.

اگر من قرار باشد پیش‌بینی کنم، هنوز فکر نمی‌کنم یونایتد قهرمان این فصل لیگ برتر خواهد شد. به نظرم فاصله چهار تیم بالای جدول، شش، هفت امتیاز خواهد بود، اما فکر می‌کنم منچسترسیتی، چلسی و لیورپول، همه نسبت به یونایتد برتری دارند.

اما رونالدو باعث می‌شود بازیکنان یونایتد بهترین عملکرد را داشته باشند؛ حتی اگر معنی‌اش این باشد که مجبور شوند پای سیب جمعه‌شب را فراموش کنند.

منبع: سان