گزارش

محسن آجرلو     @mosenajorloo

 

 روز موعود بالاخره فرا رسید. رقابتی که از ابتدا انتظارش را می‌کشیدیم و همه بازی‌ها برای‌مان مقدمه‌ای بود برای رسیدن به آن.

تیم ملی والیبال پس از شش برد پیاپی و تنها با یک ست باخته به فینال قهرمانی آسیا رسید و حریفش هم ژاپنی بود که خیلی‌ها پیش‌بینی‌اش را کرده بودند. این بازی حساس در شرایطی از ساعت ۱۳:۳۰ دیروز آغاز شد که ژاپن میزبان از حمایت هزاران تماشاگر خودی سود می‌برد.

 

 ست اول

بازی با روحیه خوب و اعتماد به نفس قابل قبول بازیکنان ایران آغاز شد. فاکتور مثبتی که در همان ابتدا باعث شد تا برتری به تیم ایران برسد و بازی ۱۱ بر ۷ به سود ایران شود.

این برتری در امتیاز ۱۴ از بین رفت و بازی برابر شد. تقابل برابر این دو تیم تا انتهای ست ادامه داشت و هر کدام به تناوب از دیگری پیش می‌افتادند. در نهایت اما ستی که تکلیف برنده‌اش به امتیاز ۲۷ کشیده شد، به سود ایران به پایان رسید و گام اول به سوی قهرمانی به خوبی برداشته شد.

 

ست دوم 

در ست دوم هر دو تیم افت محسوسی در خط سرویس داشتند. در ابتدای ست ایران و در ادامه این ژاپنی‌ها بودند که چهار پنج سرویس را پشت سر هم خراب کردند. با این حال هرچه از میانه‌های ست دوم فاصله گرفتیم، سرویس‌های ژاپن بهتر و دریافت‌های ایران دچار مشکل شد. همین عامل هم در وقت استراحت فنی دوم، برتری را با نتیجه ۱۶ بر ۱۳ به میزبان داد.

در ادامه اما نوبت شاگردان بهروز عطایی بود که بازی را برابر کنند. روند رو به جلویی که آنقدر قوی و ادامه‌دار بود که تا امتیاز ۲۵ هم ادامه داشت. تیم ایران ست دوم را هم با نتیجه ۲۵ بر ۲۲ به سود خود به پایان برد تا در آستانه یک برد قاطع و قهرمانی آسیا قرار بگیرد.

 

ست سوم 

ست سوم با امتیاز سرویس صابر کاظمی آغاز شد. اتفاقی که نشانه‌ای بود از روحیه فوق‌العاده و اعتماد به نفسی که بیشتر و بیشتر شده بود. در ادامه بازی از جای خالی جواد کریمی گرفته تا اسپک و امتیاز سرویس توخته، همگی نشانه‌هایی بودند که بوی قهرمانی می‌دادند.

ژاپنی‌ها که از دست رفتن قهرمانی آن هم برابر تماشاگران خودی را قطعی می‌دیدند، به آب و آتش زدند و در میانه‌های ست سوم بازی را برابر کردند. جدال پایاپای دو تیم یک بار دیگر تا امتیاز‌های پایانی ادامه پیدا کرد. دو تیم مانند ست اول در امتیاز ۲۵ و سپس ۲۸ برابر شدند و حساسیت در ست سرنوشت‌ساز به اوج خود رسید.

در نهایت اما باز هم این تیم ایران بود که به امتیازهای حساس رسید و در نهایت هم خطای تور ژاپنی‌ها امتیاز ۳۱ را به تیم ایران داد تا برد سه بر صفر و قهرمانی در قاره کهن نصیب شاگردان بهروز عطایی شود.

 

انتقام در خاک ژاپن

همین یک ماه و اندی پیش بود که تیم ملی والیبال در آخرین بازی خود در المپیک توکیو به مصاف ژاپن رفت. رقابتی که در نهایت منجر به حذف ایران و صعود سامورایی‌ها به مرحله بعد شد. حالا تنها چند هفته پس از آن بازی و تجربه تلخ، یک برد شیرین و قاطع، به بهترین شکل ممکن انتقام آن باخت را گرفت و یک بار دیگر ثابت کرد که کت بر تن چه کسی است.

 

قهرمانی بدون باخت با مربی ایرانی 

قهرمانی تیم ملی ایران در آسیا، چندین جنبه برجسته و مهم دارد. پوست‌اندازی قابل توجه تیم و جوان شدن آنها از یک طرف و چنین نمایش کم نقصی اتفاقی است که شاید خیلی‌ها انتظارش را نداشتند، مخصوصاً اینکه به یک برد قاطع مقابل ژاپنی ختم شد که در تقابل‌های اخیر همواره ایران را شکست داده بود.

عامل دوم روند خوب و ثبات تیم بهروز عطایی بود که با شش برد پیاپی و بدون باخت قهرمان آسیا شد. آن هم در شرایطی که تنها یک ست را آن هم در نیمه نهایی به چین واگذار کرد.

صرف حضور عطایی به عنوان یک مربی ایرانی که برای اولین بار قهرمانی آسیا را نصیب والیبال ایران کرد هم اهمیت خاصی دارد که نمی‌شود نادیده‌اش گرفت. سوای بحث فنی ماجرا که قطعاً در توان این مربی با تجربه بود، مدیریت بار سنگینی که بر دوشش بود و فشارهای بیرونی شاید مهم‌ترین دستاورد او در ژاپن بود. اتفاقی که قطعاً جای پایش را به عنوان سرمربی تیم ملی محکم‌تر کرده و حضورش در این جایگاه را ادامه‌دار خواهد کرد.