هومن جعفری
صد و پنجاهمین تجمع هواداران استقلال برگزار شد. بعد از پایان این تجمع، مسئولان تصمیمگیرنده خمیازهکشان به سیاست ناامید کردن هواداران این تیم ادامه دادند!
نتیجه اخلاقی: خسته نشدید؟ نمیخواهید دست از سر این تیم بردارید؟
***
همین جنگی که در استقلال میبینیم، در بارسا هم هست. مدیر و مربی با هم نمیسازند، اختلافشان هم رسانهای شده. هر چه به هم میگویند هم سر از رسانهها در میآورد. با این همه، حقوق بازیکنان پرداخت میشود، باشگاه تیم رسانهایاش را برای تخریب کردن سرمربی فعال نمیکند، هواداران کومان در فضای مجازی به باشگاه حمله نمیکنند، پیشکسوتان بارسا برای گرفتن پست و مقام در باشگاه کومان را نمیزنند، کاپیتانهای بارسا هم مخفیانه و زیرمیزی با طرفین دعوا جلسه حمایتی نمیگذارند! همه جای دنیا دعواها یک شکل است فقط شیوه برخورد با آنها فرق دارد!
***
«پس از تساوی منچستر و استوک در ژانویه 2017 مورینیو وارد اتاقم شد در حالی که مشغول عوض کردن کفشهایم بودم. ژوزه معتقد بود که باید یک پنالتی برای یونایتد میگرفتم. کفشم را به سمت او پرتاب کردم و ژوزه از حیرت میخکوب شده بود. به خانه رفتم و با بازبینی صحنه متوجه شدم که تصمیمم درست بود. به خودم گفتم نگذار چنین اتفاقات احمقانهای آزارت دهند و به راحتی هم خوابیدم»
بعد از خواندن خاطره جالب مارک کلاتنبرگ داور مشهور انگلیسی، به این فکر میکنم که اگر داورها در ایران بخواهند همچین حرکتی را انجام دهند، چه بلایی سرشان میآید؟ کمی به این سؤال فکر کنید. میتواند طنز جالبی باشد!