سام ستارزاده

 

جدایی ۹ ستاره از ترکیب سه نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیا، تأثیر خود را به وضوح در دور یک‌هشتم این تورنمنت نشان داد؛ جایی که سهم سرخآبی‌های پایتخت و پرشورهای تبریز از شادی‌های پس از گل بازی‌ها تنها یک گل در دقیقه ۹۰ بود. الهلال و النصر که دو رقیب اصلی پرسپولیس در ادامه رقابت‌ها هستند، با تکیه بر درخشش وینسنت ابوبکار و بافتیمبی گومیس به دور یک‌چهارم میانبر زدند؛ در حالی که مدافع قهرمانی لیگ برتر بدون سه ستاره اصلی خود به مصاف استقلال تاجیکستان رفت.

احمد نوراللهی فصل گذشته در پست هافبک دفاعی نیم فصل جور ضعف خط آتش تیم را کشید. شهریار مغانلو نیز مهره خوش‌تکنیکی بود که روی زمین و هوا رقبای داخلی و آسیایی را رنجاند و آمار خارق‌العاده ۹ گل در ۱۷ دیدار رسمی را ثبت کرد. جای خالی محمدحسین کنعانی نیز در قلب دفاع ارتش سرخ محسوس بود.

نکته مثبت ترکیب آغازگر قرمزها در دوشنبه ثباتی بود که نسبت به فصل گذشته در این تیم دیده می‌شد. رضا اسدی تنها بازیکن جدید پرسپولیس در میدان مسابقه بود که آگاهی محیطی بالای خود را نیز به‌خوبی در اختیار تیم قرارداد و با تکیه بر همین توانایی، یک پاس مهندسی‌شده برای مهدی ترابی ارسال کرد که منجر به گل برتری شاگردان یحیی گل‌محمدی هم شد اما تا قبل از ضربه هنرمندانه ترابی که یک سطح فراتر از فوتبال آسیا بود، نبود یک مهره خلاق در یک‌سوم هجومی زمین روی موقعیت‌های حساس پرسپولیس به‌شدت حس می‌شد.

شاید عیسی آل‌کثیر اگر زودتر از دقیقه ۷۹ وارد میدان مسابقه می‌شد، فرصت پیدا می‌کرد تا قهرمان قرمزها باشد. با این حال، پرسپولیس مقابل تیم جنگنده و جان‌سختی که دفاع همه‌جانبه در زمین خودی را به‌خوبی بلد بود، عنصری را کم داشت که استقلال و تراکتور نیز از آن بهره‌ای نبردند. مهدی ترابی را شاید تنها بازیکن پرسپولیس کنونی بدانیم که بتواند با یک حرکت انفرادی و در لحظه، گره یک بازی مهم را برای تیمش باز کند.

در میان ستارگان پرسپولیسی که به فینال لیگ قهرمانان ۲۰۲۰ راه یافتند، مهدی ترابی آخرین بازمانده در مجموعه کنونی است. هرچند پرسپولیس هیچ‌گاه در این سال‌ها به مهارت فردی یک بازیکن متکی نبوده اما در بازی‌های بزرگ ممکن است همین مهارت‌های فردی نتیجه یک رویارویی نزدیک را تعیین‌ کنند. همین نکته، اهمیت شماره ۹ قرمزها را در فصل پیش رو پررنگ می‌کند.