والیبالیست‌های ایران یک برد آسان دیگر را در ژاپن تجربه کردند. پیروزی مقابل چین تایپه‌ای که در ست اول با اختلاف 15 امتیازی بازنده شد و تنها در ست دوم بود که امتیاز 20 را دید! به این ترتیب شاگردان بهروز عطایی با پنج برد پشت سر هم در مرحله اول و دوم، به عنوان تیم اول راهی نیمه نهایی شدند و حالا باید با تیم دوم گروه دیدار کنند. دیداری که یک تیم را به فینال و کسب سهمیه رقابت‌های جهانی می‌رساند و دیگری را به رده‌بندی که برای تیمی مثل ایران شکست بزرگی به حساب می‌آید.

 

    تغییر معادلات

از ابتدا و حتی پیش از آغاز این رقابت‌ها، مسیر تیم‌ها تا حدود زیادی مشخص بود. به همین خاطر هم می‌شد با تقریب خوبی پیش‌بینی کرد که ایران چه مسیری را طی می‌کند و پس از رقابت با چه تیم‌هایی به نیمه‌نهایی و سپس فینال خواهد رسید. در نهایت هم اینطور به نظر می‌رسید که محکوم به رودررویی با ژاپن در فینال هستیم. تیمی که به سبب باخت‌های پرشمار اخیر، تا حدودی از آن واهمه داشته و داریم اما بازی با آن در فینال برای‌مان امن‌تر و ساده‌تر به نظر می‌رسید.

این پیش‌بینی در صورتی بود که ژاپن هم مانند ما همه بازی‌هایش را ببرد که البته نبرد! رقابت مهم ژاپن و چین در روز پنجشنبه به شکلی پیش رفت که در نهایت این چین باشد که میزبان خود را در یک بازی چهار سته شکست دهد. بردی که به هیچ‌وجه اتفاقی و یا شانسی به نظر نمی‌رسید و نشان می‌داد که در کنار ژاپن، باید از چین هم ترسید و آن را هم جزو حریفان جدی به حساب آورد. البته که چینی‌ها در مرحله اول 3 بر 2 به استرالیا باختند و روز گذشته هم به سختی و با نتیجه 3 بر 2 قطر را شکست دادند.

با ثبت شدن این برد، اینطور به نظر می‌رسد که رویارویی در نظر گرفته‌مان با ژاپن، خیلی بعید است که در فینال اتفاق بیفتد. اینطور به نظر می‌رسد که این تقابل در نیمه‌نهایی خواهد بود و شاگردان بهروز عطایی باید رقابت مرگ و زندگی در نیمه‌نهایی را با ژاپن میزبان برگزار کنند.

 

    آسیب‌های مسیر آسان!

تیم ایران به سبب سرگروهی، طبیعی بود که در مرحله اول همگروه‌های ساده‌ای داشته باشد و البته که باز هم شانس هم دخیل بود تا حتی یک تیم آزاردهنده مانند قطر یا چین هم در گروه ایران نباشد.

در مجموع قرعه ایران از ابتدا خوب بود و به خاطر همان قرعه هم بود که در مرحله دوم همگروه ایران به ساده‌ترین شکل ممکن چیده شد. همان یک تیم خوب گروه یعنی کره‌جنوبی هم اندک توانی برای تحت فشار قرار دادن ایران نداشت و به سادگی بازنده شد.

این حجم از آسانی مسیر و رسیدن به نیمه‌نهایی بدون قرار گرفتن تحت فشار، تا حدود زیادی می‌تواند آسیب‌زا باشد. تیم ایران در این مرحله دیگر نمی‌تواند روی یک بازی آسان و یکطرفه حساب کند و قطعاً تحت فشار قرار خواهد گرفت. اتفاقی که برای اولین بار تجربه خواهد کرد و مشخص نیست چطور از آن بیرون خواهد آمد.

در طرف مقابل اما هر کدام از چهار تیم که حریف ایران در نیمه‌نهایی می‌شدند، بازی‌های جنجالی را پشت سر گذاشته و حتی بازنده هم شده بودند. چین به استرالیا باخته، استرالیا به قطر و قطر هم به چین. ژاپنی‌ها هم که به چین باخته بودند!

به این ترتیب تیم بهروز عطایی اگرچه تنها تیم بدون باخت این رقابت‌هاست و حتی یک ست را هم به حریفان نداده و از لحاظ روحی در شرایط بسیار خوبی قرار داد، با این حال وارد نشدن به چالش شاید به نوعی راه رفتن روی لبه تیغ باشد و شمشیری دو لبه که هم می‌تواند پیروزی را به ایران بدهد و هم تیشه به ریشه فینالیست شدن و کسب سهمیه جهانی بزند.