سرمقاله

آرمن ساروخانیان   

 

احمد مددی دیروز مهدی پاشازاده را به عنوان معاون ورزشی استقلال منصوب کرد، ولی توضیحی درباره دلایل این تصمیم ارائه نکرد تا سؤالات زیادی مطرح شود. معاون ورزشی از پست‌هایی است که به تازگی به چارت مدیریتی باشگاه‌های ایرانی اضافه شده، ولی هنوز درباره اختیارات و شرح وظایف این مدیر تعریف خیلی دقیقی وجود 

ندارد.

اگر مبنا را آنچه در فوتبال اروپا جریان دارد بگذاریم، مهم‌ترین مأموریت معاون ورزشی یا همان مدیر ورزشی در فصل نقل و انتقالات است که در بستن تیم نقش اصلی را دارد، ولی نقل و انتقالات تابستانی استقلال با توجه به در پیش بودن بازی الهلال تقریباً به پایان رسیده و پیش از شروع لیگ جدید ممکن است یک یا در نهایت دو بازیکن به تیم اضافه شوند. پس اولین ایراد زمانبندی این انتخاب است.

دوران مدیریت مددی با تغییر دولت و انتخاب وزیر ورزش جدید رو به پایان است و گفته می‌شود که بعد از بازی با الهلال کار مدیرعامل استقلال به پایان می‌رسد. مدیرعامل جدید تیم مدیریتی خودش را می‌چیند و عمر حضور پاشازاده در این پست هم می‌تواند خیلی کوتاه باشد. اعطای حکم به پاشازاده در آستانه تغییرات گسترده احتمالی در مدیریت باشگاه هم جای سؤال دارد.

اگر فرض کنیم که مددی در استقلال ماندگار شود، این سؤال مطرح می‌شود که مبنای انتخاب پاشازاده چه بوده؟ معاون ورزشی در چارت مدیریتی نزدیکترین فرد به سرمربی است و بدون همفکری و همکاری نزدیک آنها تصور موفقیت تیم بسیار دشوار است. باشگاه برای اینکه این تعامل به حداکثر برسد و سرمربی و مدیر ورزشی دچار اختلاف نشوند، زوجی انتخاب می‌کند که نزدیکی فکری و تعامل داشته باشند. 

در مواردی که بین معاون ورزشی و سرمربی اختلاف نظر باشد، جنگ قدرتی شکل می‌گیرد که در نهایت به قیمت جدایی یکی از آنها تمام می‌شود و تیم در این جنگ بیش از همه آسیب می‌زند. هواداران استقلال هنوز به خاطر دارند که اختلاف خطیر و شفر چقدر به تیم آسیب زد و باشگاه چه تاوان مالی بزرگی برای آن پرداخت.

مددی زمانی به پاشازاده حکم داده که مجیدی همراه تیم در امارات است و قطعاً این انتصاب سرمربی استقلال را خوشحال نمی‌کند. پاشازاده در فصول اخیر منتقد عملکرد مربیان استقلال بوده و خودش را مدعی این نیمکت می‌داند. انتخاب چنین فردی برای مجیدی حکم یک تهدید و آلترناتیو را دارد و نمی‌توان باور کرد که همکاری مثبتی بین آنها شکل بگیرد، حتی اگر پاشازاده مدعی باشد که با «نیت خیر» به استقلال برگشته.

در پایان باید از پاشازاده سؤال کرد که برای آینده حرفه‌ای‌اش چه موقعیتی در ذهن دارد؛ مدیر یا مربی؟ اگر او همچنان به دنبال مربیگری است، ورود به دنیای مدیریت انتخاب مناسبی نیست. جابه‌جایی مداوم بین این دو حوزه منطقی نیست و او باید یکی را انتخاب کند. او هنوز در شروع مسیر مربیگری است و بعید به نظر می‌رسد که بخواهد از زمین فوتبال فاصله بگیرد. 

پاشازاده با تجربه بازی در فوتبال اروپا بر این باور است که می‌تواند در فوتبال ایران حرف‌هایی برای گفتن داشته باشد و هنوز فرصت نداشته که در لیگ برتر خودش را به اثبات برساند. شاید بهتر باشد که او منتظر فرصت‌های جدید مربیگری باشد تا اینکه وارد حوزه‌ای شود که با آن همخوانی زیادی ندارد.