سامان موحدی راد

 

ترکیب تیم ملی علامت سؤال مهم اسکوچیچ است. تیم او فعلاً روی دور برد است و ملی‌پوشان ایرانی در دو سال اخیر و در روزهای پراکندگی بازی‌های ملی به دلیل همه‌گیری کرونا توانسته‌اند چند بازی پیاپی بدون شکست را پشت سر بگذارند به گونه‌ای که از وقتی اسکوچیچ روی نیمکت تیم ملی نشسته تا‌کنون شکست نخورده است. اگرچه این یک رکورد بی‌نظیر است و به معنی بازگشت روزهای آفتابی به تیم ملی است اما به نظر می‌رسد اسکوچیچ باید گره‌های اصلی کارش را کم کم باز کند که یکی از آنها، شناخت ترکیب اصلی تیم است. علیرضا بیرانوند سال‌ها دروازه‌بان اول تیم کارلوس کی‌روش بود اما حالا تیم ملی دو سال است که با انتخاب‌های مختلف درون دروازه به میدان می‌رود. ترانسفر دروازه‌بان‌های ایرانی به لیگ‌های اروپایی اگرچه موقعیت مناسبی را برای سه دروازه‌بان اول ایران ایجاد کرده اما اینکه آنها فرصت بازی به اندازه لیگ را به دست نمی‌آورند، موجب می‌شود که از دوران آمادگی دور شوند. دور ماندن بیرانوند از تیم ملی در یک سال گذشته نتیجه بازی نکردن در آنتورپ بود. حالا او با رفتن به لیگ پرتغال فرصت بیشتری برای خودنمایی پیدا کرده. باید دید این بازی کردن بیشتر در مقابل نقش تأثیرگذار امیر عابدزاده در پونفرادینا موجب می‌شود که تیم ملی به ترکیب ثابت نزدیک و نزدیک‌تر شود یا خیر. در اینکه ترکیب ثابت تا چه میزان بر قدرت و انسجام تیم می‌افزاید، شکی نیست و تقریباً همیشه در فوتبال بر آن تأکید می‌شود. رسیدن یک سرمربی تازه‌کار در یک تیم به ترکیب ثابتش آن نقطه‌ای است که معمولاً می‌گویند سرمربی کار را برای خود کرده و قرار است در تیم ماندگار شود. از بحث‌های تئوری در این باره هم اگر خارج شویم، نگاهی به دو بازی اخیر تیم ملی نشان می‌دهد که عدم آشنایی و تسلط اسکوچیچ بر ترکیب تیمش می‌توانست با اتفاقات ناگواری همراه شود. ترکیب اشتباه تیم ملی در برابر سوریه می‌توانست با دقت بیشتر مهاجمان سوری به روزی تلخ برای ما تبدیل شود. حالا از شانس خوب ماست که رقابت‌ها در گروه ایران در کلاس بالایی برگزار نمی‌شود و به راحتی می‌توان تیم‌ها را از پیش رو برداشت ولی چنین اشتباهی در برابر تیم‌های درجه یک و بهتر حتماً با تنبیه خطرناکی همراه خواهد بود. البته که پذیرفتنی است که مصدومیت و محرومیت دست اسکوچیچ را ببندد اما دست او برای انتخاب بازیکن از تعداد زیاد لژیونرهای ایرانی و همچنین بازیکنان لیگ برتر بسیار باز است.

انتخاب اسکوچیچ در روزهای نخست با شائبه‌هایی همراه بود. او اما خیلی زود جای خودش را روی نیمکت تیم ملی پیدا کرد و خیال ما را از پیروزی‌های پیاپی در آسیا راحت کرد. امیدواریم که با همین نگاه او هرچه زودتر چالش‌های دیگر تیمش را هم برطرف کند.