کد خبر: 234293تاریخ: 1400/6/10 00:00
امیر خسروانی: از استوری طارمی کیف کردم
برای رسیدن به پارالمپیک وام گرفتم
مصاحبه
محسن وظیفه خبرنگار اعزامی به ژاپن
یکی از خیلی خوب‌های کاروان پارالمپیکی ایران در بازی‌های توکیو امیر خسروانی بود. قهرمان بوشهری و اهل بندرگناوه که با یک حادثه راهش به ورزش معلولان افتاد اما بدون توجه به حادثه تلخ، محکم و استوار برای رسیدن به آرمان‌ها و آرزوهایش هر آنچه که داشت رو کرد و مدال طلای ارزشمندی را برای ایران به ارمغان آورد. البته قرار هم نیست دلخوش به همین مدال و موفقیت باشد و می‌خواهد یک گام بزرگ هم بردارد و برای رسیدن به بازی‌های آسیایی در چین تلاش کند. یعنی هم در بازی‌های آسیایی و هم در بازی‌های پاراآسیایی حضور داشته باشد. افتخاری بزرگ و مهم که می‌گوید رکوردش با آن فاصله زیادی ندارد: «با همین رکوردها که در پاراآسیایی ثبت کردم، نفر سوم قهرمانی کشورها در دو و میدانی هستم. به همین دلیل می‌خواهم برای کسب سهمیه بازی‌های آسیایی اقدام کنم.»
مسابقه جذابی داشتی و یک مدال طلای خوب هم به ارمغان آوردی.
سخت بود واقعاً تلاش زیادی کردم و خوشحالم که به نتیجه رسید. پرش اولم که خطا شد اما پرش دوم من را به هر آنچه که می‌خواستم رساند.
ولی در پرش اول اصلاً نپریدی.
متأسفانه دو ماه پیش آشیل پایم آسیب دید که باعث شد دو ماه سعی کنم پای پرشم را تغییر بدهم. به لحاظ تکنیکی دچار مشکل بودم چون با این پا هم تا به حال نپریده بودم، مشکل داشتم. وقتی برای پرش استارت زدم دیدم اصلاً نمی‌توانم بپرم.
ولی رکورد خوبی زدی. از رکوردی که قبلاً ثبت کرده بودی بهتر بود.
اگر پای اصلی‌ام مصدوم نبود، حتماً رکوردم بیشتر هم می‌شد. ضعف داشتم ولی خدا را شکر می‌کنم که به مدال طلا رسیدم.
رقبای سختی داشتی اما با آرامش مسابقه دادی.
اصلا استرس مسابقه را نداشتم. رقبای من در رختکن و قبل از شروع مسابقه فریاد می‌کشیدند تا استرس خود را خالی کنند ولی من کاملاً آرام بودم. کمی از ناحیه پا نگران بودم اما استرس رقابت با قهرمانانی که بودند را واقعاً نداشتم. وقتی 7 متر و 21 پریدم، معجزه را به چشم خودم دیدم.
شاید سؤال مهم برای بینندگان این باشد که با چه معلولیتی وارد این مسابقات شدی؟
کم بینا هستم.
چطور شد که با این مشکل روبه‌رو شدید؟
سال 87 از پشت سر ضربه خوردم. در حال فوتبال بودم که از روی توپ سر خوردم و پشت سرم به سنگ برخورد کرد. ظاهراً در این برخورد عصب چشمم آسیب دیده و همین باعث ضعیف شدن چشمم شد.
کی متوجه این مشکل شدی؟
تقریباً از شش سال پیش شروع شد و بعد هم تصمیم گرفتم که ورزش را ادامه بدهم. به شدت به فوتبال و بسکتبال علاقه داشتم ولی بعد از پیش آمدن مصدومیت راهی ورزش کم‌بینایان شدم.
اهل بوشهر و فوتبال‌دوست!
خب شهر ما فوتبالی زیاد دارد. دیشب هم دیدم مهدی طارمی مدال طلا که گرفتم استوری گذاشت. کلی کیف کردم.
با مهدی طارمی ارتباط داری؟
همشهری هستیم اما در حدسلام و علیک با هم ارتباط داریم. اینکه شماره همدیگر را داشته باشیم یا صمیمی باشیم واقعاً اینطور نیست. ولی خب لطف کرد که باید از این کارش تشکر کنم.
پس حسابی انگیزه گرفتی؟
خیلی زیاد و حالا می‌خواهم با سالم‌ها رقابت کنم!
امکانش هست؟
چرا نباشد؟ فاصله زیادی ندارم. همین الان رکوردم به شکلی است که اگر قهرمانی کشور شرکت کنم عنوان سومی را به دست می‌آورم.
ولی این کار نیاز به حمایت‌ها و برنامه‌ریزی زیادی دارد.
کار بسیار سختی است. به خصوص برای من که مسئولان استان فقط اهل وعده دادن هستند. در فرودگاه با مدال ما عکس می‌گیرند و بعد هم که همه چیز فراموش می‌شود اما من تصمیم خودم را گرفته‌ام و می‌خواهم با آقای صیامی هم در این باره صحبت کنم.
واقعاً مسئولان استان کمکی نمی‌کنند؟
برای همین مسابقات می‌خواستم تمرین کنم می‌رفتم شیراز تمرین می‌کردم چون در گناوه پیست نداریم. کلی هزینه کردم. نزدیک به 250 میلیون تومان وام گرفتم تا هزینه کنم و به این مسابقات برسم و حالا حتماً باید وقتی برگشتم به فکر اقساط این وام‌ها باشم.
پس این فیلم که با بیل و فرغون منتشر شده واقعیت دارد؟
بله. ما پیست تارتان نداریم. برای دویدن و پرش باید از این کارها انجام بدهیم. برای اینکه روی سنگ و موزائیک پرشم را انجام ندهم، خودم شن را با فرغون بردم و این پیست را درست کردم.
یعنی در بوشهر واقعاً یک محل برای تمرین وجود ندارد؟
خب وقتی در اردوی تیم ملی هستم که هیچ‌وقت از این دست مشکلات وجود نداشته اما در استانم واقعاً کمبود پیست دردسرساز است و باید فکری به حال این کار کرد. وقتی قرار بود خارج از اردوی تیم ملی تمرین کنم باید به شیراز می‌رفتم.
یعنی حتی فدراسیون و کمیته هم حمایت نکردند؟
ببینید الان بخواهم حرف بزنم که متهم به حاشیه‌سازی می‌شوم اما یک موضوع ساده بیمه است. ما بیمه هم نداریم.
چطور ممکن است؟ باید فدراسیون پزشکی ورزشی پاسخ بدهد!
پاسخ می‌دهد اما وقتی خواستم آشیل مصدوم پایم را درمان کنم گفتند که باید بیایی تهرانبه دکتری که ما می‌گوییم مراجعه کنی. خب هزینه آمدن از گناوه به تهران بیشتر می‌شود. این همه هزینه کنم بیایم تهران که از بیمه پزشکی ورزشی استفاده کنم؟ ما لنگ اولین‌ها هستیم. فدراسیون برای ما لباس تهیه کرده اما لباس خوبی نیست. آرم IR در همان حرکت اول کنده شد.
شما در جاکارتا مدال برنز گرفتی و از همان موقع باید تحت حمایت فدراسیون و کمیته قرار می‌گرفتی؛ یعنی در این مدت حمایت نشدی؟
در لیست طلایی‌ها نبودم و پیش‌بینی این بود که مدال نمی‌گیرم. سه سال از جاکارتا می‌گذرد و من در دو سال و نیم اخیر 250 میلیون هزینه کردم تا به این مسابقات برسم. وقتی هم سهمیه حضور در پارالمپیک را کسب کردم، در استان به من 10 میلیون پاداش دادند که پول کفشم هم نمی‌شد. برای این 10 میلیون تومان به چندین نفر رو زدم
ولی خب سکه که گرفتید به عنوان پاداش.
2018 جاکارتا برای مدال برنز 40 سکه تعیین کرده بودند. سکه شد 5 میلیون زیرش زدند. یک میلیون و هشتصد و پنجاه هزار تومان برای هرسکه در نظر گرفتند. اعتراض کردیم، شد سه میلیون که این مبلغ را هم10 ماه بعد دادند که به هیچ دردی نخورد.
با این همه سختی می‌خواهی برای بازی‌های آسیایی استارت بزنی؟
از دو هفته دیگر درمان پایم را شروع می‌کنم و بعد هم برای گرفتن سهمیه تلاش خواهم کرد.