اول شهریور ماه رئیس سازمان لیگ فوتبال با ارسال نامه‌ای به باشگاه‌ها و هیأت‌های استانی تأکید کرد که برگزاری بازی در چمن مصنوعی تحت هیچ شرایطی مورد تأیید سازمان لیگ نیست.

در نامه حیدر بهاروند، ریاست سازمان لیگ که روی سایت رسمی فدراسیون فوتبال قرار گرفت، آمده بود: «با هدف ارتقای کیفیت هر چه بهتر میزبانی مسابقات لیگ برتر و کاهش نرخ آسـیب دیـدگی ورزشـکاران از یک سو و رعایت شـرایط مساوی در رقابت‌های پیش رو، سازمان لیگ فوتبال اعلام می‌کند از این پس کلیه رقابت‌های لیگ برتر، باید در چمن طبیعی با ابعاد و کیفیت اسـتاندارد برگزار شده و تحت هیچ شـرایطی چمن مصنوعی با هر مدل و کیفیتی مورد نظر و تأیید سازمان لیگ نیست .»

در ادامه نامه تأکید شده بود این موضوع به هیچ عنوان قابل اغماض نیست و در نهایت هم تأکید شده بود که سازمان لیگ مجاز است در رابطه با این امر تصمیمات مقتضی از جمله لغو میزبانی و بررسی انتقال مسابقات مربوطه را به ورزشگاه دیگر و یا استان‌های همجوار اتخاذ کند.

یعنی شما تصور کنید به یکباره و در فاصله حدود دو ماه مانده تا شروع لیگ، به باشگاه‌ها ابلاغ می‌شود که اگر ورزشگاه میزبان شما در رقابت‌ها، چمن مصنوعی دارد یا به طور کلی زیرساخت‌هایش را تغییر دهید و چمن طبیعی بکارید یا به استان‌های همجوار منتقل شوید.

این در حالی است که در میان تیم‌های لیگ برتری، تنها گل‌گهر سیرجان و نساجی مازندران در زمین چمن مصنوعی میزبان حریفان خود هستند. با توجه به منابع مالی و شرایط اقتصادی مطلوبی که گل‌گهر دارد، به نظر می‌رسد بتواند به راحتی از پس اعمال تغییرات لازم در ورزشگاه خود برآید. به همین خاطر است که از زمان ابلاغ این نامه، اعتراضی هم نسبت به این موضوع نداشته اما موضوع تیم فوتبال نساجی قائمشهر و هیأت فوتبال استان مازندران متفاوت است. هم از نظر هوادارانی که این تیم در مازندران و قائمشهر دارد و هم از نظر شرایط اقتصادی و امکان اعمال تغییراتی اینچنینی در ورزشگاه.

واضح است که ورزشگاه وطنی قائمشهر نمی‌تواند در مدت ‌زمان باقیمانده تا شروع لیگ برتر، زمین فوتبال چمن مصنوعی‌اش را به چمن طبیعی تبدیل کند. ضمن اینکه به ادعای مسئولان این استان، با توجه به بارندگی فراوان در استان مازندران استفاده از زمین چمن طبیعی باعث می‌شود که در بیشتر مسابقات، زمین گل شود که این موضوع هم در نوع خود دردسرساز است.

با همه این تفاسیر و با توجه به ابلاغیه سازمان لیگ حداقل تا نیم‌فصل اول، نساجی نمی‌تواند در قائمشهر میزبان حریفانش باشد و برای برگزاری مسابقات خود باید راهی تهران شود که این ماجرا با توجه به هواداران پرشماری که این تیم قائمشهری دارد، دیر یا زود اعتراض جدی هواداران نساجی را به همراه خواهد داشت.

 

 بهروان: طبیعی و مصنوعی ندارد، زمین باید استاندارد باشد

نکته عجیب اما این است که هیچ‌یک از اعضای هیأت رئیسه سازمان لیگ در جریان این تصمیم‌گیری نیستند و تأکید دارند که این موضوع مصوبه هیأت رئیسه سازمان لیگ نیست. از طرفی به گفته غلامرضا بهروان، رئیس هیأت فوتبال استان مازندران، این نامه به تصویب هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال هم نرسیده است. بهروان در اعتراض به این تصمیم عجولانه سازمان لیگ به خبرنگار ایران ورزشی می‌گوید: «گفته‌اند زمین چمن ورزشگاه نساجی باید طبیعی باشد. هیچ اقدامی هم تا کنون برای تبدیل زمین چمن مصنوعی ورزشگاه وطنی به چمن طبیعی نشده است. اگر خیلی خوشبین باشیم، تا نیم فصل هم این اتفاق نمی‌افتد. ضمن اینکه این ورزشگاه استانداردهایی که آقایان می‌خواهند را هم ندارد و خود به خود تیم از مازندران خارج خواهد شد.»

بهروان اما اعتراضش را به این ابلاغیه این‌طور بیان می‌کند: «سؤال من اما این است که کجای قوانین ای‌اف‌سی و فیفا نوشته استفاده از چمن مصنوعی قدغن است؟ ما نه مخالف چمن مصنوعی هستیم و نه مخالف چمن طبیعی. موافق شرایط استاندارد هستیم. شما که معتقدید چمن مصنوعی به سلامت بازیکنان آسیب می‌زند. چمن طبیعی که به آن رسیدگی نشده باشد و استاندارد نباشد، آسیب نمی‌زند؟ میانگین بارندگی در استان مازندران بالاتر از استان‌های دیگر است و ما اگر از زمین چمن مصنوعی استفاده کنیم، دچار مشکلات دیگری از قبیل برگزاری بازی‌ها در گل و لای خواهیم بود. مشکل این موارد نیست، مشکل این است که ما چه زمین چمن مصنوعی داشته باشیم و چه طبیعی، اینقدر از زمین کار می‌کشیم که نابود می‌شود. زمین‌های فوتبال در کشور ما فقط مختص بازی یا تمرین تیم نیستند. از صبح به 100 مدرسه فوتبال و تیم فوتبال دیگر اجاره داده می‌شوند. معلوم است که چیزی از آن زمین نمی‌ماند.»

 

نصیرزاده: تکنولوژی استفاده از چمن مصنوعی را نداریم

هوشنگ نصیرزاده، عضو هیأت رئیسه سازمان لیگ با اینکه تأکید دارد در جریان این تصمیم سازمان لیگ قرار ندارد اما به خبرنگار ایران‌ورزشی می‌گوید: «چمن مصنوعی مدرن تلفیقی از چمن مصنوعی و طبیعی است. 

موضوع اصلی این است که ما امکان استفاده از تکنولوژی لازم برای برخورداری از چمن مصنوعی استاندارد را نداریم. این چمن مصنوعی که ما استفاده می‌کنیم در تکل‌ها باعث سایش پوست بازیکنان می‌شود. گرانول آن به لباس بازیکنان می‌چسبد و تیم‌ها بعد از هر بازی در زمین چمن مصنوعی دیگر نمی‌توانند از لباس خود استفاده کنند. آسیب‌هایی به ماهیچه بازیکنان وارد می‌کند. ضمن اینکه ورزشگاه وطنی مشکلات دیگری از قبیل نور را هم دارد و مشکلات آن بیشتر از چمن مصنوعی است.»

بهروان هم البته با سازوکار زمین چمن‌های مصنوعی آشناست. او تأکید دارد که در سفرهایی که به ایتالیا و دیگر لیگ‌های معتبر فوتبال داشته به خوبی با چمن‌های مصنوعی هیبریدی آشناست اما تأکید دارد: «من درباره چمن هیبریدی که در بیشتر ورزشگاه‌های دنیا مورد استفاده است، دوره آموزشی دیده‌ام. ولی هزینه نگهداری از آن بسیار زیاد است اما آیا منابع مالی لازم برای استفاده از چمن هیبریدی را داریم؟ چرا می‌خواهیم سورنا را از سر گشادش بدمیم؟ چرا می‌خواهیم به هر نحوی شده تیم‌های پرطرفدار را از شهرشان دور کنیم؟ تکلیف سازندگی فوتبال در مازندران چه می‌شود؟ همه چیز را با هم نابود نکنید.»

 

ماجرای ابلاغیه‌ ناگهانی و عجولانه چه بود؟

فدراسیون فوتبال چه پاسخ مشخصی درباره ابلاغ این ممنوعیت پیش از تصویب آن در هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال خواهد داشت؟ آیا بهتر نبود پیش از اعلام این ممنوعیت به طور ناگهانی و در فاصله دو ماه تا شروع مسابقات، زمان بیشتری در اختیار باشگاه‌ها و هیأت‌های فوتبال قرار می‌گرفت تا فرصت مذاکره با شرکت‌های معتبر و عقد قرارداد با آنها را برای اجرای چمن مصنوعی استاندارد داشته باشند؟ بهتر نبود در ابلاغیه از واژه زمین استاندارد استفاده شود و همه ورزشگاه‌ها ملزم به بهبود کیفی زمین‌های مسابقه اعم از طبیعی و مصنوعی می‌شدند؟ بهتر نبود این ابلاغیه تا این حد عجولانه نبود که حتی در آن ساده‌ترین اصول رعایت می‌شد و یا حداقل زمانی ابلاغ می‌شد که فدراسیون موفق شده بود بخشی از منابع مالی لازم برای این اقدام را در اختیار هیأت‌های فوتبال قرار دهد؟