‌وصال روحانی

 

دیدار شب گذشته پرسپولیس با آلومینیوم اراک قدم تازه‌ای در راه کسب احتمالی پنجمین قهرمانی متوالی سرخ‌های تهرانی در لیگ برتر فوتبال کشور بود اما این دیدار هر تبعات و نتیجه‌ای را که در برداشت، باید اذعان داشت رویدادها و اتفاقات مهم‌تر آنی است که اواخر این هفته در دربی جدید تهران و در چارچوب جام حذفی کشور شکل خواهد گرفت.

در روز 24 تیر و در مسابقه‌ای از مرحله یک‌چهارم نهایی این پیکارها پرسپولیس روبه‌روی استقلال حریف قدیمی و بزرگش می‌ایستد و طبعاً ابعاد تبلیغاتی و جذابیت‌های موضوعی و کیفی این دیدار در حدی است که نه فقط سایر بازی‌های این مرحله را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد بلکه لااقل برای چند روز بر رقابت‌های لیگ و فرجام نهایی آن نیز سایه خواهد انداخت اما ساز و کارهای پرسپولیس برای فتح این مسابقه ویژه چیست؟ قرمز‌ها که بر اثر کثرت بازی‌های چند ماه اخیر خود و فرسوده شدن بیش از پیش اعضای ملی‌پوش خود در آوردگاه آسیایی بحرین، بازگشت قابل قبولی اما سرشار از زحمت و سختی به لیگ داشته‌اند، می‌دانند که اگر سلاحی ویژه برای دربی جدید به‌ کار نگیرند قافیه را به استقلالی خواهند باخت که فقط یک ملی‌پوش در بحرین داشت و به ‌تبع آن خسته نیست و اضافه بر آن چون شانس قهرمانی در لیگ را برای خود نمی‌بیند، هر چه دارد روی جام حذفی خواهد گذاشت.درست است که غلبه احتمالی بر سرخ‌های تهرانی به مثابه فتح جام نیست و استقلال در صورت حذف نشدن به دو برد اضافی در نیمه نهایی و فینال هم نیاز خواهد داشت اما از راه برداشتن پرسپولیس گشاینده درهایی تازه و هموار کننده بخش عمده از راه رسیدن به یک قهرمانی احتمالی است.

 

کفران نعمت

سال پیش هم استقلال و پرسپولیس مجبور به رویارویی با یکدیگر در جام حذفی شدند اما آن دیدار یک مرحله دیرتر از امسال و در نیمه‌نهایی انجام شد و آبی‌ها به‌ رغم عقب‌ بودن از رقیب تا دقیقه 89 ابتدا با گل نجاتبخش محمد دانشگر بازی را به تساوی 2-2 کشاندند و سپس در ضربات پنالتی بر رقیب سایه ‌انداختند و استقلال البته کفران نعمت کرد و قبل از بازی فینال مقابل تراکتور با شدت گرفتن جنگ‌های کلامی و استراتژیک بین فرهاد مجیدی و احمد سعادتمند (مدیر عامل وقت استقلال) این تیم بدون تمرین و اتحاد کافی و فاقد تمرکز روبه‌روی قرمز‌های تبریزی ایستاد و بازی را 2-3 باخت و جام را به‌گونه‌ای به حریفش هدیه داد.

 

مردان شاخص کمرنگ شده

با وجود این پیروزی در دربی برای هر دو تیم به قدری مهم است که حاضرند هر حادثه سوء بعدی را نادیده بگیرند و اسب‌های خود را فقط برای این شهرآورد حاضر به یراق کنند و از هر چیز دیگری غافل شوند.برای پرسپولیس مصمم اما خسته چه میزان بخت می‌توان برای جبران باخت دربی حذف سال پیش قائل شد؟ جواب این سؤال نامشخص است اما در شرایطی که انگشت شکسته دست عیسی آل‌کثیر و مصدومیت پیش ‌آمده برای او در دیدار اخیر لیگی مقابل فولاد وبال گردن او شده و سرخ‌ها کمال کامیابی‌نیا را نیز همچنان نا‌آماده و دور از میدان می‌بینند کارشان را برای تعیین یک ترکیب کارآمد مقابل رقیب قدیمی سخت‌تر از هر زمانی می‌یابند. وحید امیری هم که از جمله ملی‌پوشان مصدوم پرسپولیس بود، به ‌رغم بازگشت به میدان طی تساوی بدون گل با فولاد حضوری پر اشتباه و ضعیف در میدان داشت و یحیی گل‌محمدی نمی‌داند روی او و بعضی نفرات خسته و کمی تا قسمتی مصدوم و کمرنگ شده تیمش تا چه میزان می‌تواند حساب کند. این شامل احمد نوراللهی هم می‌شود که هر چند گل قشنگی به گل‌گهر زد اما در اهواز کم‌اثر و به‌گونه‌ای اسیر در بندهای تاکتیکی حریف بود و حسین کنعانی‌زادگان هم در تمامی دو سه ماه اخیر با انواع مصدومیت‌ها همدم بوده و در تعداد زیادی از بازی‌ها با ‌وجود درد مزمن پا شرکت کرده و در شرایطی 90 دقیقه در میدان حضور یافته که آمادگی جسمانی‌اش برای این مهم از 60 درصد فراتر نمی‌رفته است.

 

یک نقشه‌ریزی هوشمندانه

بنابر‌این گل‌محمدی و مطهری برای سرفراز شدن در دربی جدید تهران باید به ‌دنبال تمهیداتی تازه و سلاح‌های ویژه باشند وگرنه مغلوب حریفی خواهند شد که در شش دیدار آخرش فقط یک گل خورده و با اینکه در کارهای تهاجمی ندرخشیده اما به ‌لطف تیز‌هوشی و فرصت‌شناسی امثال مهدی قایدی از اشتباهات کشنده حریفان بیشترین بهره را برای خود برگرفته است. شاید مربیان پرسپولیس به شهریار مغانلو و مهدی عبدی نگاه و امیدی ویژه‌تر از همیشه بسته باشند و امید عالیشاه و احسان ‌پهلوان را بلای جان حریف کنند ولی تا ابزار خود را برای چنین دیداری به دقت نچینند و همه جوانب را از نو نسنجند و یک نقشه‌ریزی هوشمندانه نداشته باشند، مسابقه‌ای را در پیش خواهند داشت که به سبب فشارهای وارده به تیم‌شان و تعدد مصدومان و شدت و حدت خستگی نفرات‌شان شاید سرنوشتی چندان مثبت‌تر از دربی حذفی سال پیش نداشته باشد.