فصل بیستم لیگ برتر کمی متفاوت و البته عجیب‌تر از دیگر فصل‌ها بود. این فصل برخلاف فصل‌های قبل (البته به استثنای نیم‌فصل دوم لیگ نوزدهم) خبری از تماشاگران و آن هیجان همیشگی نبود. البته نبود تماشاگران یک حسن داشت و‌ آن هم این بود که دیگر هیچ تیمی نمی‌توانست حواشی و جنجال‌های درون ورزشگاه را گردن آنها بیندازد. در چند بازی، جنجال‌های زیادی به وجود آمد که واقعاً اگر تماشاگران در ورزشگاه بودند معلوم نبود چه اتفاقی می‌افتاد و چقدر تقصیرها را به آنها ربط می‌دادند. هر چند که خود تیم‌ها حسابی از خجالت هم درآمدند و بارها با هم درگیر شدند. البته هواداران یکسری تیم‌ها هم بیرون از ورزشگاه اتفاقات عجیبی رقم زدند که همچنان کمیته انضباطی در حال بررسی آن است. مثلاً اتفاقی که برای اتوبوس پرسپولیس در مسیر ورزشگاه فولادشهر افتاد و مشخص نشد هوادارانی که حمله کردند سپاهانی بودند یا ذوب‌آهنی چون بازی با سبزپوشان بود اما زردهای اصفهانی رقیب اصلی پرسپولیس برای رسیدن به قهرمانی محسوب می‌شوند.

مسأله دیگر در مورد فصل بیستم لیگ برتر، جوان شدن کادرفنی تیم‌ها و البته جابه‌جایی زیاد آنها بود. در فصل بیستم تنها امیر قلعه‌نویی و فیروز کریمی از نسل قبل حضور دارند و در بقیه باشگاه‌ها به جوان‌ها اعتماد کردند که اکثر آنها هم جواب گرفتند اما نکته جالب رفت و آمدهای زیاد مربیان بود که عجیب‌ترین آن، به تراکتور و آلومینیوم برمی‌گردد. علیرضا منصوریان فصل را با تراکتور شروع کرد اما بعد از ۵ هفته اخراج شد و نیم‌فصل هدایت آلومینیوم اراک را به عهده گرفت و جانشین رسول خطیبی شد. رسول خطیبی هم سرمربی آلومینیوم بود که به خاطر تیم شهرش (تبریز) کنار رفت و نیم‌فصل راهی تراکتور شد. البته خطیبی با وجود موفقیت در لیگ قهرمانان آسیا و اینکه بحث تمدید قرارداد ۵ ساله‌اش با قرمزهای تبریزی مطرح بود، خیلی زود کنار گذاشته شد تا فیروز کریمی برای ۵ بازی پایانی، جای او را بگیرد. جالب اینکه کریمی به دعوت رسول خطیبی مدیرفنی تراکتور شد اما این همکاری یک هفته هم طول نکشید تا تراکتور شاهد چهارمین تغییر روی نیمکتش در فصل بیستم باشد. البته به نظر می‌رسد رکورددار این تغییرات ماشین‌سازی تبریز است. تیمی که با وحید بیاتلو شروع کرد، با اخباری، پاشازاده، محمودی، باز هم اخباری و در نهایت علیرضا اکبرپور کار را ادامه داد. این تغییرات زیاد در برخی تیم‌ها در حالی صورت گرفت که این بار برخلاف لیگ‌های قبل باشگاه‌های بیشتری تصمیم به ثبات گرفته بودند؛ باشگاه‌هایی مثل پرسپولیس، سپاهان، پدیده، پیکان، صنعت‌نفت، گل‌گهر سیرجان، فولاد خوزستان و مس رفسنجان که نیمی از تیم‌های لیگ را تشکیل می‌دهند.

اما مهم‌ترین مسأله در مورد فصل بیستم، نمره منفی تیم‌هاست. شاید برای خیلی‌ها باورکردنی نباشد ولی با وجود اینکه ۲۶ هفته از رقابت‌های لیگ برتر سپری شده و تنها ۴ هفته دیگر باقی مانده است تفاضل گل اکثر تیم‌ها منفی است. تا قبل از هفته بیست و ششم، تنها ۴ تیم تفاضل گل منفی نداشتند اما حالا این تعداد تیم به ۶ رسیده است. در واقع به جز تیم‌های مدعی پرسپولیس، سپاهان و استقلال که تفاضل گل مثبت و بالایی دارند، فقط تیم‌های فولاد و تراکتور تفاضل گل مثبت دارند. گل‌گهر سیرجان هم با بردی که مقابل آلومینیوم اراک به دست آورد توانست تفاضل گل خود را از منفی به صفر برساند. در این میان تنها تیمی که تفاضل گل منفی و بالای ۱۰ دارد، ماشین‌سازی تبریز است. این تیم با وجود اینکه ۳ گل به مس رفسنجان زد اما همچنان شرایط خوبی ندارد و با تفاضل منفی ۲۱ بیشترین گل خورده را در این فصل لیگ برتر تجربه کرده است. در واقع تفاضل گل منفی برای بیش از ۱۰ تیم از جدول ۱۶ تیمی اتفاق جالبی به نظر نمی‌رسد و شاید سرمربیان باید فکری به حال این شرایط داشته باشند تا روزهای بهتری را با تیم‌شان تجربه کنند.