رسول مجیدی     @Rasoulmajidi

 

وقتی قرار شد ایتالیا به مصاف اسپانیا برود، خیلی‌ها انتظار یک پیروزی آسان را برای آتزوری داشتند اما بازی سه‌شنبه ‌شب آنقدر برای شاگردان مانچینی گره خورد که هواداران این تیم خدا خدا می‌کردند هرچه زودتر داور سوت پایان مسابقه را بدمد.

ایتالیا از سد اسپانیا گذشت اما فقط به لطف ضربات پنالتی و ضربه متوسط آلوارو موراتا. ماتادورها در این بازی واقعاً عملکرد بهتری داشتند. همه را شوکه کرده بودند. حتی خوشبین‌ترین هوادار اسپانیا هم انتظار چنین کیفیتی را نداشت. آنها به برد فکر می‌کردند اما اینکه تیم‌شان ایتالیای مانچینی را به طور کلی خنثی کند، شبیه رویا بود.

ایتالیا در طول ۱۲۰ دقیقه به صورت کامل در مشت اسپانیا بود. سیستم بازی را انریکه مشخص می‌کرد و مانچینی حتی برای چند لحظه هم نتوانست شیوه خود را دیکته کند.

بازی ایتالیا و اسپانیا بطور قطع یکی از بهترین بازی‌های چند وقت اخیر بود. بخصوص از لحاظ تاکتیکی. دو تیم برخلاف تصور بازیکنان درجه یک زیادی نداشتند. این هنر کادرفنی ۲ تیم است که تیم‌های‌شان را به این مرحله رساندند. ایتالیا در کل مسابقات از داشتن یک مهاجم نوک ششدانگ رنج برده. بخصوص در شیوه آنها، بودن یک شماره ۹ واقعی(مثل لواندوفسکی یا کریم بنزما) بسیار مؤثر خواهد بود ولی ایموبیله در یورو ۲۰۲۰ بیشتر شبیه سوهان روح بوده.

در آنطرف اسپانیا هم شاید اگر یک مهاجم نوک شاداب داشت خیلی ‌راحت‌تر به جمع ۴ تیم می‌رسید. اسپانیا بیشترین موقعیت گل را در بین سایر شرکت‌کننده‌ها در رقابت‌های امسال ایجاد کرد اما نرخ تبدیل گل این موقعیت‌ها اصلاً چنگی به دل نمی‌زد. نه موراتا و نه مورنو انتظارها را برآورده نکردند.

آلوارو البته گل مهم و خوبی در دیدار با ایتالیا زد اما در سایر مسابقه‌ها هرگز چنین موقعیت‌هایی را گل نمی‌کرد.

انریکه برای اینکه خط حمله خوفناک ایتالیا را از کار بیندازد به طور کلی مالکیت توپ را بر عهده گرفت. ایتالیا بیشتر به دنبال توپ می‌دوید و نزدیک یک سوم مالکیت توپ را در اختیار داشت. انریکه برای این کار ترجیح داد در شروع مسابقه از هیچ مهاجم نوکی استفاده نکند و این تاکتیک او جواب داد. در عوض ایتالیا می‌خواست با همان شیوه ۵ بازی قبلی به زمین برود و نتوانست طراوت همیشگی را داشته باشد. اسپانیا برای این بازی از روش اولترا پرس یا پرس بسیار شدید استفاده کرد و واقعاً ایتالیایی‌ها را تحت فشار قرار داد. به همین خاطر بود دوناروما چند باری توپ را به اشتباه در اختیار اسپانیایی‌ها قرار داد. علناً بازیکنی خالی نبود تا به او پاس بدهد و مدام اسیر بازیخوانی خوب هافبک‌های اسپانیا می‌شد.

این سبک از دفاع از تیم اسپانیا که دو بازی قبلی‌اش ۱۲۰ دقیقه‌ای شده بود کمی دور از ذهن بود اما انریکه با توجه به قانون ۵ تعویض و همینطور استفاده از سیستم چرخشی و عوض کردن چند تن از نفرات فیکسش نسبت به بازی قبل، به طور کلی فاکتور خستگی را کنار زد.

ایتالیا حالا به لطف پنالتی‌ها و البته آوردن شانس (چیزی که هر قهرمانی به آن نیاز دارد) یک پای فینال ومبلی هفته آینده است. آنها در طول جام سزاوار رسیدن به این مرحله بودند اما در بازی با اسپانیا چنان اسیر تیم رقیب شدند که از همین حالا می‌شود دلهره را در چهره هواداران آتزوری احساس کرد.