حقیقتش را بخواهید دل‌مان نمی‌آید بنویسیم تیم خوب و دوست‌داشتنی ماشین‌سازی در آستانه لیگ یکی شدن است. تیمی با بیش از نیم قرن سابقه که در لیگ آزادگان سال ۱۳۷۳ با هدایت ناصر حجازی و با کسب رتبه سوم به عنوان بهترین تیم شهرستانی شناخته شد اما پس از چند سال به دسته‌های پایین‌تر سقوط کرد تا اینکه با هدایت رسول خطیبی، با کسب رتبه دوم در لیگ آزادگان ۹۵–۱۳۹۴ پس از ۲۰ سال دوری از سطح اول فوتبال ایران، به لیگ برتر صعود کرد و پس از یک سال دوباره سقوط و به لیگ آزادگان بازگشت. این باشگاه در فصل ۹۸–۱۳۹۷ امتیاز تیم گسترش فولاد تبریز را گرفت و به لیگ برتر بازگشت. به هر حال ماشین‌سازی در ادوار گذشته بازیکنان و مربیان بسیار خوبی را به خود دیده است. 

اما تیمی که از 25 بازی قبلی‌اش فقط یازده امتیاز به دست آورده (یعنی کمتر از نیم امتیاز از هر بازی) چقدر برای پنج بازی باقی‌مانده‌اش شانس دارد؟ آن هم در حالی که فاصله‌اش با تیم پانزدهم یعنی سایپا 11 و با تیم‌های رده سیزدهمی نساجی 14 امتیاز است. تیمی که با 15 گل زده و 39 گل خورده ضعیف‌ترین آمارها را به خود اختصاص داده است. 

برای نوشتن درباره اتفاقات ماشین‌سازی نیاز به صفحات بیشتری از یک صفحه روزنامه است. شاید یکی از مهم‌ترین دلایل اصلی ناکامی آنها مالکیتش بود. مالکی که همزمان مالکیت تیم تراکتور را هم برعهده داشت و همین بیشتر تمرکزش را گرفته بود. در نهایت هم می‌بینیم همین تیم دوست‌داشتنی تراکتور هم با وجود هزینه‌هایی که انجام داد و مربیان زیادی را هم که به خود دید هنوز خیلی به کسب سهمیه در لیگ برتر امیدوار نیست. 

اما ماشین‌سازی که کارش را با وحید بیاتلو آغاز کرد فقط پنج بازی به این مربی فرصت داد؛ کاری که با علیرضا منصوریان در تراکتور انجام دادند. با این تفاوت که بیاتلو از پنج بازی‌اش فقط یک امتیاز به دست آورده بود اما منصوریان شش امتیاز کسب کرده بود. 

 بعد از بیاتلو نوبت به سعید اخباری رسید که این مربی هم تا پایان نیم فصل دوام آورد و در حالی که اولین پیروزی‌شان را هم در آخرین بازی مقابل صنعت‌نفت جشن گرفته بودند از کار برکنار شد و مهدی پاشازاده جای او را گرفت. این مربی هم بعد از دو بازی و کسب یک امتیاز رفت و دوباره اخباری برای بازی با استقلال برگشت. 

اما این برگشت برخلاف نیم فصل اول فقط برای یک بازی بود، چراکه برای بازی بعدی با گل‌گهر در سیرجان کاظم محمودی با حفظ سمت سرپرستی مسئولیت فنی را برعهده گرفت. البته او هم همان یک بازی را کنار خط ایستاد. 

در نهایت قرعه به نام علیرضا اکبرپور افتاد و این مربی هم تا امروز از شش بازی فقط دو تساوی را به دست آورده است. حالا در ادامه راه آنها فقط نیاز به معجزه دارند تا سهمیه لیگ برتری‌شان را حفظ کنند. در واقع شانس آنها روی کاغذ هم بسیار کم است. 

شاگردان علیرضا اکبرپور باید تا پایان فصل به ترتیب با تیم‌های مس رفسنجان، فولاد خوزستان، پرسپولیس، پیکان و صنعت‌نفت آبادان بازی کنند. با توجه به امتیاز فعلی‌شان و فاصله‌ای که با تیم‌های بالا سرشان دارند باید هر پنج تیم را شکست دهند و آن‌وقت دو تیم نساجی و ذوب‌آهن از پنج بازی باقی‌مانده‌شان دو امتیاز هم نگیرند. البته به این جمع سایپا را هم اضافه کنید که به هیچ‌وجه به سقوط فکر نمی‌کند. ماشین در همین پنج بازی پایانی نیم فصل در زمان اخباری چهار امتیاز به دست آورده بود، ضمن اینکه نباید فراموش کرد آنها میهمان فولاد و پیکان هستند. 

اگر بخواهیم راحت‌تر و ساده‌تر به وضعیت ماشین‌سازی اشاره کنیم باید گفت این تیم با قبول اولین شکست از پنج بازی پیش‌رو سقوطش قطعی می‌شود چون اگر از 15 امتیاز باقی‌مانده 12 امتیاز کسب کنند 23 امتیازی شده که از امتیاز فعلی تیم نساجی کمتر است. البته حالا که با رأی کمیته استیناف رأی بازی سایپا و پیکان تغییر کرد که آن وقت ماشین‌سازی با یک باخت هم می‌تواند روی کاغذ شانس داشته باشد اما اگر سبزپوشان تبریزی در این شرایط دو باخت را تجربه کند، باز هم سقوطش حتمی می‌شود.