تام کولوموسه

 بازیکنان تیم ملی ایتالیا معتقدند که «پروفسور» ژورژینیو پس از نمایش‌های تماشایی ‌و عالی خود در چلسی و آتزوری، مدعی کسب توپ طلا است و روبرتو مانچینی هم تیم تحسین‌برانگیزش را حول محور استاد پاس خط میانی ساخته است.

شاید تعداد کمی از بازیکنان شاغل در لیگ برتر درباره ژورژینیو اختلاف نظر داشته باشند اما روبرتو مانچینی سرمربی او در تیم ایتالیا در مورد مردی که به او لقب «پروفسور» داده‌اند ذره‌ای شک ندارد. در سه فصلی که در چلسی حضور داشته، ژورژینیو قهرمان لیگ اروپا و لیگ قهرمانان اروپا شده است اما به نظر می‌رسد که او هنوز همه را درباره توانایی‌هایش قانع نکرده است.

در حالی که هیچ‌کس هوش و مهارت این بازیکن 29 ساله در پاسکاری را زیر سؤال نمی‌برد، هنوز عده‌ای هستند که از پایین بودن سرعت او و رویکردش که به خطر نینداختن امنیت تیم را بر ریسک کردن مقدم می‌داند، انتقاد می‌کنند.

ژورژینیو که در ناپولی و زیر نظر مائوریتزیو ساری اوج گرفت، با این مرد ایتالیایی به چلسی رفت اما او هرگز نتوانست مربی بعدی‌اش فرانک لمپارد را کاملاً متقاعد کند ولی اخراج لمپارد و روی کار آمدن توماس توخل اوضاع را برایش تغییر داد و دوباره به مهره‌ای مهم برای آبی‌های لندن تبدیل شد اما برای ایتالیا که بعد از 9 سال دوباره به نیمه نهایی یک تورنمنت بزرگ راه پیدا کرده است، وجود ژورژینیو یک ضرورت است.

هیچ بازیکنی در سه سال حضور مانچینی روی نیمکت تیم ملی ایتالیا بیش از ژورژینیو در این تیم بازی نکرده است. او در سیستم 3-3-4 ایتالیایی‌ها که مبتنی بر مالکیت توپ است نقشی کلیدی را ایفا می‌کند. شاید این ادعا در انگلیس برای خیلی‌ها تعجب‌آور به نظر برسد اما ژورژینیو در ایتالیا آنقدر تحسین می‌شود که هم‌تیمی‌هایش و رسانه‌ها او را مدعی کسب توپ طلا می‌دانند.

لورنزو اینسینیه، بال تیم ملی ایتالیا که در فاصله سال‌های 2014 تا 2018 در ناپولی با ژورژینیو همبازی بود، می‌گوید: «اینکه چه کسی برنده توپ طلا خواهد شد به نظر من بستگی ندارد اما ژورژینیو لیاقتش را دارد. اینکه مردم در مورد او صحبت می‌کنند طبیعی و درست است چراکه او سال‌های درخشانی را در چلسی سپری کرده است و ما هم به داشتن بازیکنی مثل او در تیم‌مان افتخار می‌کنیم. ما او را پروفسور صدا می‌زنیم چون واقعاً بازیکن بزرگی است.» نمایش ژورژینیو در پیروزی 2 بر یک  ایتالیایی‌ها در مرحله یک‌چهارم نهایی یورو 2020 برابر بلژیک اهمیتش را برجسته کرد. هر وقت بازیکنی از ایتالیا به گزینه پاس نیاز داشت، ژورژینیو آنجا بود. ژورژینیو وقتی صاحب توپ می‌شد مدت زیادی آن را زیر پای خود نگه نمی‌داشت. در بعضی مواقع به نظر می‌رسید که او هم‌تیمی‌های خود را مانند ماشین‌های کنترل از راه دور، در اطراف زمین هدایت می‌کند. همین موضوع سبب شده که از او به عنوان گزینه‌ای برای بردن توپ طلا یاد شود. ژورژینیو اما شخصاً به این موضوع فکر نمی‌کند. او گفت: «راستش، من به توپ طلا فکر نمی‌کنم. اولویت من این است که به تیم کمک کنم چون جشن گرفتن با دوستان و هم‌تیمی‌ها، بسیار لذتبخش‌تر از تنهایی جشن گرفتن است.»

اگر او به بالاترین سکوی مدعیان کسب توپ طلا صعود کند، می‌داند که این کار را با عبور از یک مسیر سخت انجام داده است.

ژورژینیو که متولد برزیل و نام کاملش جورج لوئیز فرلو فیلیو است، در سن 14 سالگی زادگاه خود منطقه ایمبیتوبا را ترک کرد و در یک مدرسه فوتبال که در فاصله بیش از 100 مایلی محل زندگی‌اش بود ثبت‌نام کرد. او سه سال بعد در آکادمی باشگاه هلاس ورونای ایتالیا بازی می‌کرد و در آنجا با چند بازیکن جوان دیگر در یک صومعه باستانی اقامت داشت. او درباره خاطرات زندگی‌اش در آن روزها می‌گوید: «من به مادرم زنگ زدم، گریه کردم و گفتم که می‌خواهم برگردم و فوتبال را کنار بگذارم اما او قبول نکرد. بنابراین مادر، پدر از شما متشکرم. آنها سهم بزرگی در موفقیت من دارند.»

برای کسی که از چنین مسیر سختی عبور کرده، بازی برابر اسپانیا در ویمبلی در نیمه‌نهایی نگران‌کننده نخواهد بود، هرچند او مشتاقانه خواهان بهبود رکورد بازی‌هایش در این ورزشگاه است، جایی که در هشت بازی‌اش طی سه سال گذشته تنها دو پیروزی کسب کرده است. ژورژینیو در روزهای باقی‌مانده از یورو 2020 هر چیزی هم که به دست آورد باز هم هرگز نخواهد توانست تمام هواداران چلسی را متقاعد کند. با وجود این حتی اگر ایتالیا روز سه‌شنبه به اسپانیا ببازد، هیچ چیز نخواهد توانست اعتماد و اعتقادی که مانچینی به پروفسور تیمش دارد را متزلزل کند.

منبع: دیلی میل