اتفاق‌های عجیب و غریب که منشاء آنها فدراسیون وزنه‌برداری است، تمامی ندارد اما هیچ‌کدام به این تصمیم فدراسیون نمی‌رسد. اتفاقی که مشخص نیست چه اسمی را می‌توان روی آن گذاشت؟ یک پنهان‌کاری بزرگ که نمی‌توان درک کرد چرا انجام شده و اصلاً فدراسیون چطور به این تصمیم رسیده است؟

از مدت‌ها قبل سهراب مرادی یکی از چهره‌های اصلی کاروان ایران برای حضور در المپیک توکیو بود. با اینکه سهمیه‌اش را قطعی نکرده بود اما حتی مسئولان کاروان، در حساب و کتاب تعداد سهمیه و مدال احتمالی کاروان، روی او حساب ویژه‌ای باز می‌کردند. حتی وقتی در تمرین مصدوم شد، خیلی زود مسئولان کمیته ملی المپیک و فدراسیون پزشکی – ورزشی؛ دست به دست هم دادند و مرد طلایی المپیک ریو را به آلمان فرستادند تا خیلی زود مراحل درمانش طی شود. این اضطراب زمانی که کرونا شیوع پیدا کرد و المپیک یک سال به عقب افتاد، به امید تبدیل شد و باز همه سهراب را یکی از امیدهای کاروان دانستند. هزینه زیادی صرف شد تا سهراب بتواند به رقابت‌های گزینشی المپیک برسد و یکی از اعضای کاروان ایران در توکیو باشد. با شروع رقابت‌ها، سهراب مسابقاتش را ادامه داد تا اینکه در کلمبیا باز با مشکل قدیمی مصدومیت مواجه شد و همین کافی بود تا همه امیدها از دست برود اما یکی دو احتمال امید او و مسئولان کاروان را زنده نگه داشت. سهراب در جدول امتیازی وضعیت چندان خوبی نداشت اما حذف وزنه‌بردار چینی و احتمال کنار رفتن یکی دو چهره دیگر این وزن، امیدها را برای گرفتن سهمیه توسط سهراب مرادی زنده نگه داشت تا اینکه اطلاعیه فدراسیون شرایط را تغییر داد.

فدراسیون گفت فدراسیون جهانی وزنه‌برداری، علی هاشمی و علی داوودی را حائز شرایط حضور در المپیک توکیو دانسته و دقیقاً اینجا است که فدراسیون خلاف واقعیت را گفته است. فدراسیون وزنه‌برداری با استناد به این موضوع و تأکید بر اینکه فقط دو ورزشکار سهمیه گرفته‌اند، نام علی داوودی و علی هاشمی را به کمیته ملی المپیک اعلام کرد در حالی‌ که در نامه فدراسیون جهانی؛ نام سهراب مرادی هم بوده است اما فدراسیون وزنه‌برداری این موضوع را پنهان کرده است.

استدلال فدراسیون این بوده که سهراب به دلیل مصدومیت نمی‌تواند در المپیک کاری از پیش ببرد و به همین خاطر روی حرفش پافشاری کرده؛ در حالی‌ که همه می‌دانند، حضور سهراب چقدر می‌توانست متفاوت با دو وزنه‌بردار دیگر باشد. حالا اینکه چطور مسئولان کمیته و وزارت ورزش با توجه به هزینه‌ای که کرده‌اند، مقابل این تصمیم فدراسیون کوتاه آمده‌اند، جای سؤال دارد اما مسأله مهم‌تر این است که هیچ کسی حتی این احتمال را هم نمی‌داد که سهراب سهمیه بگیرد اما یکی از دو وزنه‌بردار اعزامی به توکیو نباشد. سهراب مرادی در سال‌های اخیر و در بزنگاه‌ها، همیشه آنقدر خوب بوده که می‌شد برایش یک شانس در نظر گرفت آن هم در شرایطی که جانشینانش هم شانس زیادی ندارند.

فارغ از همه این موارد سؤالی که الان وجود دارد این است که چرا فدراسیون وزنه‌برداری در مورد سهمیه سهراب حقیقت را نگفته است؟ اگر فدراسیون دلیل کافی برای قانع کردن سهراب و بقیه را داشت که حضور علی داوودی و علی هاشمی در توکیو مفیدتر از سهراب مرادی است؛ آیا نامه اصلی را پنهان می‌کرد؟ پس وقتی این اتفاق افتاده است؛ باید دنبال دلایل دیگری گشت که باعث شده نام سهراب از لیست حذف شود.

اگر علی مرادی روز اول اعلام می‌کرد که سهراب هم حائز شرایط حضور در المپیک شده است و نامش در فهرست فدراسیون جهانی بوده اما مثلاً کمیته فنی تصمیم به حذف او گرفته است؛ تا این حد شائبه و ابهام مطرح نمی‌شد اما حالا می‌توان هر احتمالی را پشت این پنهان‌کاری در نظر گرفت؟