وصال روحانی

 

اگر اکتفا به نتیجه مساوی بدون گل در زمین آلومینیوم اراک دو امتیاز حساس را از مشت استقلالی‌ها در راه حتمی کردن سهمیه آسیایی فصل بعدشان خارج کرد، لااقل این بهره را داشت که به حضور محکم مدافعان و کار خوب دفاعی‌شان استمرار بخشید.

با احتساب دو دیدار عقب‌افتاده‌ای که آبی‌ها اخیراً فتح کرده و صنعت‌نفت و گل‌گهر را با نتایج صفر بر یک و صفر بر 2 تسلیم کرده بودند، آنها اینک در هیچ‌یک از سه مسابقه آخر‌شان گلی نخورده‌اند. البته در بازی با گل‌گهر هم سیدحسین حسینی یک سیو عالی درون دروازه‌ آبی‌ها داشت و هم یک شوت تیم سیرجانی به تیم دروازه آنها خورد، اما صرف‌نظر از این که حسینی درون آخرین سنگر استقلال ایستاده و یا رشید مظاهری مسئول این کار بوده (مظاهری البته اینک مصدوم است)، امور دفاعی و لایه‌های آن به‌خوبی توسط کادر فنی طراحی و با مهارت توسط مدافعان به اجرا درآمده است. یزدانی، مرادمند، غلامی و هرکسی که فرهاد مجیدی در دفاع وسط و کناره‌ها چیده و نفرات انتخابی این مربی برای هافبک وسط به‌خوبی توانسته‌اند از میزان ارسال توپ‌های عمقی رقبا به قلب دفاعی تیم خودی جلوگیری و اوضاع را برای استقلال در یک‌سوم انتهایی زمین خویش ایمن‌تر کنند. حتی در یکی، دو مسابقه قبل از سه دیدار اخیر استقلال نیز می‌شد نشانه‌های تفاهم و پیشرفت بیشتر را در کار مدافعان آبی‌پوش دید و متوجه شد آنها بهتر از اوایل و اواسط فصل راه‌های حفظ دروازه خودی را یافته‌اند. این امر به مجیدی مجال داده در مورد نحوه‌های به‌کارگیری مجدد سیدمحمد دانشگر مغضوب هم در حفظ دفاعی استقلال عجله‌ای به خرج ندهد و سر فرصت در این خصوص اقدام و تصمیم‌گیری کند. فراموش نکنیم که دلیل رجحان احمد موسوی بر وریا غفوری در پست مدافع راست و برتری داشتن محمد نادری بر هروویه میلیچ در دفاع چپ، مصدومیت غفوری و مشکلات قراردادی و مالی میلیچ بوده و با اینکه موسوی و نادری در دفاع وسط نمی‌ایستند و بازیکنان لب خط هستند، اما مثل هر بازیکن دیگری در این نقاط باید حتماً در امور دفاعی مشارکت و از تاخت‌و‌تاز وینگرهای حریف در دو سمت میدان جلوگیری کنند، زیرا هر توپ ارسالی از لب خط می‌تواند نظم دفاعی وسط را هم زایل و بساط گلزنی تیم مهاجم را جور کند.

اینکه استقلال به‌رغم ارائه یک نمایش خوب دفاعی دیگر در اراک زورش به مدافعان آلومینیوم نرسید و از گلزنی بازماند، البته یک ایراد آشکار و نشانگر روبه‌راه و آماده نبودن حمله‌وران استقلال است که گل اول‌شان مقابل گل‌گهر هم با اشتباه مسلم داوران آن دیدار که بیهوده روی قایدی اعلام خطا کردند و ضربه آزاد به سود تیم مجیدی گرفتند (و همان ضربه‌آزاد تبدیل به گل شد) فراهم آمد. در آن صحنه مدافعان گل‌گهر اصلاً برخوردی با مهاجم ریزاندام استقلال نداشتند و حتی در دیدار آبی‌ها با صنعت‌نفت هم خط حمله استقلال بشدت لنگیده و تک‌گلش را در دقیقه 94 و فقط روی اشتباه مدافعان رقیب در ارسال یک پاس رو به عقب به سمت دروازه‌بان و با فرصت‌طلبی آرمان رمضانی به ثمر رسانده بود وگرنه آن بازی هم مثل دیدار پنجشنبه 10 تیر استقلال با آلومینیوم بدون گل تمام می‌شد. با این اوصاف بر مربیان استقلال است که ضمن حفظ و تکرار تدابیری که ایمنی دروازه‌تیم‌شان را بیشتر کرده، برای بیداری مجدد مهاجمان خود فکری کنند. در حال حاضر نه قایدی همان مهاجم تکنیکی و سرنوشت‌ساز قبلی نشان می‌دهد و نه ارسلان مطهری همان گلزنی جلوه می‌کند که پس از کوچ از ذوب‌آهن به جمع آبی‌ها و گل‌های متعدد هوشمندانه‌ای که در لیگ نوزدهم و اوایل لیگ بیستم زد، ناظران دائماً می‌پرسیدند چرا از او در ترکیب اصلی استفاده نمی‌شود و در بیشتر روزها فورواردی است که فقط در نیمه دوم به بازی گرفته می‌شود؟

استقلال به‌رغم قطع شدن نوار چهار برد پیاپی‌اش در اراک هنوز شانس‌دار اول برای تصاحب رتبه سوم لیگ برتر فوتبال کشور است و اگر جواب‌هایی بر سؤال‌ها و گره‌های فنی‌اش بیابد، می‌تواند به دیدار بسیار مهم خود با رقیب قدیمی‌اش (پرسپولیس) در جام حذفی در روز 24 تیر هم امیدوارانه نگاه کند و در صورت پیروزی در این دیدار مدعی جدی فتح این جام تلقی شود. با این حال لازمه این امور صبر و دقت و برنامه‌ریزی درست است. قوت دفاعی اخیر استقلال ریشه در توجه کمتری دارد که مجیدی و دستیارانش به‌طور سهوی و یا به هر دلیل دیگری به امور تهاجمی مبذول داشته‌اند و اگرچه در دنیای کنونی فوتبال لازمه اول کسب جام‌های قهرمانی داشتن، خطوط دفاعی آهنین است اما بدون خطوط حمله پویا و گلزن و فرصت‌شناس هم نمی‌توان به نقاط اوجی رسید که مجیدی در دستور کارش دارد و برای آن برنامه‌ریزی و تلاش کرده است. فراموش نکنیم که سفرها و رفت‌و‌آمدهای بیش از حد شیخ دیاباته هم سبب شده آمادگی و هماهنگی او با سایر حمله‌وران آبی به حداقل برسد و بیلان کار وی نیز به‌وضوح منفی شود و این اگر نتیجه کوتاهی آشکار مربیان استقلال در تدوین طرح‌های تهاجمی تیم‌شان و به نظم درآوردن این و آن نباشد، معلوم نیست که به چه چیزهای دیگری می‌توان آن را ربط داد.