زمانی که لورنتزو اینسینیه مقابل اسپانیا پشت یک ضربه ایستگاهی قرار بگیرد، می‌تواند از بین حدود پنج‌هزار روش مختلف برای آزار رساندن به رقیب، یکی را انتخاب کند.

ایتالیایی‌ها با بازی‌های تهاجمی، سریع و زهردار خود در جام ملت‌های اروپا، طرفداران فوتبال را به وجد آورده‌اند اما آنها تنها در زمینه پاس دادن عالی نیستند. مردان روبرتو مانچینی روی ضربات شروع مجدد هم خطرناک بوده‌اند.

برای مثال، گل متئو پسینا مقابل ولز روی یک ضربه ایستگاهی به ثمر رسید که از قبل تمرین شده بود. روی این ضربه، دو ستاره ایتالیا در موقعیت آفساید قرار گرفتند تا خط دفاعی ولز را گیج کنند.

این برنامه‌ها کار ذهن جیانی ویو است که 4830 روش مختلف برای ضربه زدن به حریفان روی ضربات ایستگاهی دارد. او در سال‌های گذشته به باشگاه‌هایی مانند لیدز یونایتد، برنتفورد و میلان کمک کرده که روی ضربات ایستگاهی بهتر شوند.

این کارمند سابق بانک که 66 سال دارد، بعد جدیدی به فوتبال ایتالیا بخشیده است.

وقتی ویو داشت مدرک مربیگری‌اش را می‌گرفت، عنوان تز او این بود: «ضربات شروع مجدد: مهاجم 15گله». این تز تأثیر بسیاری روی کتاب «آن 30 درصد بیشتر» گذاشت. او این تحقیق خود را زمانی انجام داد که کارمند بانک اونی‌کردیت در ونیز بود.

کار او الهام‌گرفته از تیم کویینتو دی ترویزو در سری D و دو بازیکن دوقلویی بود که برای این تیم بازی می‌کردند.

ویو به این دو برادر که کاملاً شبیه هم بودند می‌گفت که در هنگام ضربات ایستگاهی، رو به دروازه‌بان بایستند و به چشمان او زل بزنند. این کار نه‌تنها مدافعان حریف را به هم می‌ریخت، بلکه دروازه‌بان‌ها را هم آشفته می‌کرد. هیچ‌کس نمی‌توانست آنها را از هم تشخیص دهد.

اما این یکی از بارهایی بود که ایده‌های ویو پیاده‌سازی شد. او با استفاده از بازیکنانی که در اختیار داشت و البته علم روان‌شناسی، طرح‌های دیگری هم ریخت.

ویو که اسرارش را لو نمی‌دهد، یک بار به یک روزنامه ونیزی گفت: «همه آن چیزی که می‌گویم این است که باید بازیکنانی که دارید را تحلیل کنید و راه حل‌هایی پیدا کنید که مطابق با مهارت‌های آنها باشد. بازیکنانی هستند که بازی‌خوانی‌شان خاص است. از میان آنها در بالاترین سطح، نام سرخیو راموس به ذهن می‌رسد. هر جا که توپ را بفرستید، او راهی پیدا می‌کند تا به توپ برسد. روی ضربات ایستگاهی، زمان‌بندی مهم‌ترین عامل برای گل کردن توپ است.»

در سال 2005 بود که والتر زنگا مربی تیم ستاره سرخ بلگراد شد. در آن هنگام، او کتاب ویو که به همراه الساندرو تتامانتزی روان‌شناس نوشته بود را خریداری کرد. عنوان کتاب «آن 30 درصد بیشتر» بود؛ چرا که او بر این باور بود که ضربات ایستگاهی می‌توانند یک تیم را 30 درصد بهتر سازند. ویو یک بار گفت: «داشتن برنامه روی ضربات ایستگاهی مانند این است که یک مهاجم دیگر در تیمتان داشته باشید.»

زنگا از این کتاب خوشش آمد و با نویسنده آن تماس گرفت. در نهایت، زمانی که زنگا به العین پیوست، ویو را به امارات برد تا برای بازیکنانش یک دوره 20روزه برای آموزش ضربات ایستگاهی برگزار کند. بعدتر، زمانی که زنگا مربی کاتانیا در سری آ شد، اصرار کرد که ویو را به عنوان متخصص ضربات ایستگاهی جذب کند. زنگا گفت: «تنها یک آدم دیوانه مانند من می‌تواند در هنگامی که برای اولین بار در سری آ مربی می‌شود، فردی را بخواهد که در بانک کار می‌کرده و مربی یک تیم خارج از لیگ بوده! جیانی پنجشنبه‌ها با هواپیما پیش ما می‌آمد و یکشنبه‌ها هم می‌رفت. واقعاً 

دیوانه‌وار بود.»

اما این کار زنگا جواب داد. 17 گل از 44 گل کاتانیا در آن فصل روی ضربات ایستگاهی به ثمر رسید و این تیم توانست از سقوط نجات پیدا کند. ویو به این ترتیب انگار یک مهاجم به تیم اضافه کرده بود.

روبرتو مانچینی سال گذشته با ویو تماس گرفت. او می‌دانست که ضربات ایستگاهی چقدر مهم هستند. ویو گفت: «من به صورت مستقیم با مانچینی صحبت کردم. ما در بولونیا ملاقات کردیم. من از سپتامبر گذشته در تیم ملی کار می‌کنم.»

نتیجه کارهای ویو در لیگ ملت‌های اروپا آشکار شد، زمانی که ایتالیا مقابل بوسنی و هرزگووین بازی داشت. وقتی اینسینیه پشت ضربه ایستگاهی ایستاد، ستارگان ایتالیا دو دیوار پشت دیوار دفاعی حریف تشکیل دادند. آنها سپس حرکت کردند و این کار باعث تعجب بازیکنان بوسنی شد. زنگا می‌گوید: «مانچینی می‌داند که جام ملت‌های اروپا رقابتی کوتاه است که در آن نهایتاً هفت بازی انجام می‌دهید و ضربات ایستگاهی می‌تواند به شما کمک کند قهرمان شوید.»

اگر این اتفاق بیفتد، ایتالیا برای اولین بار پس از سال 1968 فاتح یورو می‌شود؛ آن هم با کمک یک کارمند سابق بانک.

منبع: سان