رضا عباسپور     

 

بیش از 6 سال از ریاست مجدد علی مرادی در فدراسیون وزنه‌برداری می‌گذرد اما هنوز جامعه شایسته داوری ایران نتوانسته به خاطر اینکه رئیس فدراسیون به جز خود نام داور دیگری را برای قضاوت در رویدادهای بزرگ مثل بازی‌های آسیایی، رقابت‌های قهرمانی جهان و بازی‌های المپیک معرفی نمی‌کند، نماینده‌ای برای قضاوت در این رویدادهای معتبر و دفاع از حق این قشر مظلوم و البته توانمند در عرصه بین‌المللی داشته باشند. بی‌اعتنایی رئیس فدراسیون وزنه‌برداری به جامعه داوری ایران تا حدی پیش رفته که او برای بازی‌های المپیک 2021 توکیو هم اینطور که شنیده می‌شود جز نام خود برای قضاوت در رقابت‌های وزنه‌برداری المپیک در هیأت ژوری، هیچ داور دیگری برای قضاوت در المپیک به فدراسیون جهانی معرفی نکرده است!

 

بی‌اعتنایی به 79 داور 

وقتی به آمار و ارقام رسمی که کمیته داوران فدراسیون وزنه‌برداری نگاه می‌اندازیم می‌بینیم که وزنه‌برداری ایران در بخش داوری و در طول این چند سال تا کنون 79 نفر داور درجه یک بین‌المللی، 57 نفر داور درجه 2 بین‌المللی، 238 نفر داور درجه یک ملی، 85 نفر داور درجه 2 ملی، 269 نفر داور درجه 3 ملی در بخش مردان و 200 نفر داور ملی درجه دو و سه ملی در بخش زنان پرورش و آموزش داده است که همگی دارای گواهینامه رسمی و دفترچه معتبر قضاوت در بخش ملی و بین‌المللی هستند. از بین این داوران که همگی جزو منتخبان وزنه‌برداری ایران در بخش داوری هستند، آن 79 داوری که دفترچه معتبر درجه یک قضاوت در عرصه بین‌المللی دارند، همگی می‌توانند طبق استاندارد و چارچوبی که فدراسیون جهانی برای آنها تعیین کرده است، در کلیه مسابقات معتبر داخلی و بین‌المللی همچون رقابت‌های قاره‌ای جهانی و المپیک قضاوت کنند. چهره‌هایی شناخته شده و قابل در عرصه داوری وزنه‌برداری ایران و جهان که همگی جزو مفاخر این رشته ورزشی به شمار می‌روند اما نکته جالب توجه در این بین، بی‌اعتنایی عجیب علی مرادی رئیس فدراسیون وزنه‌برداری به این قشر مظلوم و شایسته وزنه‌برداری ایران برای قضاوت در تورنمنت‌های معتبر و ارزشمند از جمله رقابت‌های جهانی، گزینشی‌های المپیک و نهایتاً بازی‌های المپیک است! از بین این 79 نفر داوری که در وزنه‌برداری ایران دارای گواهینامه و دفترچه یک بین‌المللی هستند، حداقل بین 15 تا 20 داور در مسیر کسب سهمیه گزینشی برای قضاوت در بازی‌های وزنه‌برداری المپیک هم شایستگی داشتند و هم توانایی برای حضور در هیأت ژوری المپیک اما علی مرادی درست مثل 4 سال گذشته و بازی‌های المپیک 2016 ریو، باز هم بی‌اعتنا به این قشر فهیم، تحصیلکرده و لایق برای قضاوت در بازی‌های المپیک، با مهیا کردن بستری مناسب برای قضاوت خودش در المپیک توکیو، بار دیگر از روی اعتبار و نام تک تک نفرات توانمند برای حضور در جمع داوران قضاوت کننده المپیک 2021 توکیو، بار دیگر فقط نام خودش را به عنوان «نماینده داوری» ایران در بازی‌های المپیک توکیو به فدراسیون جهانی وزنه‌برداری اعلام و ارسال کرده است.

رئیس فدراسیون وزنه‌برداری که چندی پیش در یک برنامه رادیویی تخصصی رشته وزنه‌برداری معتقد بود که در دوره مدیریتی او به داوران بها داده شده و هر کاری برای حمایت از این قشر مظلوم در مجموعه مدیریتی او صورت گرفته است، دقیقاً عکس اظهارنظر خودش عمل کرده و با حضور در رقابت‌های جهانی نوجوانان در سال 2016 مالزی، قضاوت در رقابت‌های جهانی 2018 ترکمنستان، قهرمانی 2018 نوجوانان جهان در مکزیک، حضور در جام جهانی وزنه‌برداری 2019 در چین (رقابتی که هیچ نماینده‌ای در آن نداشتیم اما فقط علی مرادی نام خودش را در این مسابقات به عنوان داور رد کرد تا بواسطه حضور در یک تورنمنت مهم گزینشی المپیک توکیو شانس و امتیاز خود را برای قضاوت در بازی‌های المپیک توکیو افزایش دهد.) به نوعی بستر و جاده را برای قضاوت خود در بازی‌های المپیک 2021 توکیو هموار کرد. پس از آن هم نام خود را به عنوان نماینده داوری ایران در بازی‌های المپیک به کمیته برگزاری مسابقات المپیک معرفی کرد تا بتواند با گرفتن سهمیه قضاوت در توکیو ضمن ثبت یک رکورد قابل قبول بابت حضور و قضاوت در بازی‌های المپیک هر طور شده شرکت در این آوردگاه بزرگ را از دست ندهد. نکته جلب توجه در این ماجرا خودخواهی و بی‌اعتنایی مرادی به حق و حقوق قانونی داوران وزنه‌برداری است! داورانی که با آرزوی قضاوت در عرصه‌های مختلف و معتبر بین‌المللی مثل بازی‌های آسیایی، مسابقات جهانی و المپیک قید خیلی مسائل مادی مثل حق‌الزحمه داوری در رویدادهای داخلی، حقوق و حتی بیمه داوری را می‌زنند، فقط به عشق اینکه قضاوت در یکی از این رویدادها قسمت‌شان شود اما علی مرادی در طول 6 سال گذشته ثابت کرده که به جز خودش و چند نفر معدود اطرافش هیچ اعتنایی به جامعه داوری ایران و پیشکسوتان عرصه قضاوت در وزنه‌برداری ندارد. چه اینکه می‌بینیم و شاهدیم علی مرادی که در میادین داخلی سمت و سوی میز ژوری و قضاوت نمی‌آید، با گلچین کردن میادین بین‌المللی درجه یک، فقط دنبال قضاوت در المپیک و رقابت‌های جهانی است. مسابقاتی که هم حق‌الزحمه و منافع مالی قابل قبولی برای داوران دارد، هم رزومه ایده‌آلی برای آنها در کارنامه ورزشی‌شان ثبت می‌کند.

 

سر کار گذاشتن داوران به بهانه مسلط نبودن 

به زبان انگلیسی!

یکی از شرط و شروط و بهانه‌هایی که علی مرادی و سیستم گزینشی داوری او برای مجموعه داوری درجه یک و دو بین‌المللی کشورمان به جهت قضاوت‌های بین‌المللی در رشته وزنه‌برداری در نظر گرفتند، ممیزی افراد بر اساس تسلط داشتن یا نداشتن به زبان انگلیسی است! قانونی من درآوردی که در هیچ کجای دنیا منعی برای حضور داوران رسمی و ممتاز بین‌المللی به شمار نمی‌رود اما علی مرادی این بهانه را دست‌آویز خود قرار داده تا به واسطه آن داوران وزنه‌برداری را ممیزی کرده و با رنگ و لعابی به ظاهر قانونی آنها را از رسیدن به حق و حقوق قانونی‌شان منع کند زیرا در شرایط فعلی اغلب قریب به اتفاق داوران درجه یک بین‌المللی از کشورهای مختلف جهان که در مسابقات وزنه‌برداری قضاوت می‌کنند، در بیشتر مواقع شاید حتی از نظر تسلط به زبان انگلیسی ضعیف‌تر و عقب‌تر از داوران ایرانی هستند. پس این موضوع یعنی نداشتن تسلط به زبان انگلیسی بیشتر شبیه بهانه است تا دلیلی قانع کننده برای خط زدن روی اسم داوران بین‌المللی ایران. سابقه درخشان قضاوت داوران ایرانی در میادنی مختلف و معتبر و تسلط آنها بر قوانین بین‌المللی ثابت کرده که ما جایگاه ویژه‌ای در داوری وزنه‌برداری دنیا داریم. تنها اتفاق تلخی که باعث می‌شود نتوانیم سهم خود را به خوبی از این بخش در عرصه‌های مختلف کسب کنیم، خودزنی‌های داخلی و حمایت نکردن داوران از سوی مسئولین فدراسیون وزنه‌برداری است.