میعاد نیک
دوشنبه هفته گذشته بود که فرهاد مجیدی پس از کسب پیروزی شاگردانش مقابل تیم فوتبال پدیده در چارچوب دیداری معوقه از هفته بیست‌ویکم لیگ برتر، زبان به سرزنش مسئولین باشگاه استقلال و وزارت ورزش‌وجوانان گشود و با عتابی سنگین نسبت به معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارتخانه، وعده پیروزی استقلالی‌ها به هواداران را داد. خشم فروخورده فرهاد مجیدی که پس از مدت‌ها به گلو رسیده و مانند زخمی عفونی قرار است دامن همه مقصرین وضعیت فعلی استقلال را بگیرد، حتی درصدی هم باعث افت فنی آبی‌پوشان نشده و حواشی اخیر نتوانسته تمرکز و توجه بازیکنان تیم فوتبال استقلال را از هدفی که دارند، به سمت و سوی دیگری پرت کند. هنر فرهاد مجیدی در تشکیل حباب قرنطینه فکری و روانی در اردوگاه آبی تهران به اینجا ختم شده که مجموعه رختکن تیمش با وجود خیل عظیمی از مشکلات مالی، لجستیکی، روانی و معنوی باز هم با تمام قوا به زمین چمن برود و برای کسب حداکثر امتیاز هر آنچه در توان دارد را به منصه اجرا بگذارد.
شخصیت کاریزماتیک و آتوریته سرمربیگری، تنها فاکتورهایی بود که فرهاد مجیدی برای تبدیل شدن به یک ابرستاره روی نیمکت تیم فوتبال استقلال به آنها احتیاج داشت. پسر ناجی آبی‌ها و ۷ مقدس سکوهایی که نامش را عاشقانه فریاد می‌زدند، از محبوبیت و مقبولیت کم‌نظیری بین هواداران استقلال برخوردار بود اما جا زدن‌هایش حین مسیر باعث شده بود تا ترس و استرس همیشه در قلب آبی‌ها جا خوش کند. فرهاد مجیدی در سومین دوره سرمربیگری‌اش در اردوگاه آبی پایتخت، روندی متفاوت از شروع دوران حرفه‌ای‌اش را پیش گرفته که نشان از بلوغ و پختگی وی طی سال‌های اخیر دارد. سرمربی جوان آبی‌ها پس از ۲ دوره تقریباً ناموفق در هدایت تیم فوتبال استقلال، در نقش یه منجی به خانه‌اش بازگشت و نشان هم داد که راه و رسم کار کردن در فوتبال فشل، تعطیل و عقب‌مانده ایران را یاد گرفته. ۷ مقدس دریافته که تنها حضور به‌عنوان مسئول امور فنی برای موفقیت کافی نیست و گاهی باید در نقش معاون، مدیرعامل و رئیس هم حاضر شود و در همه‌ جای امور باشگاه‌اش دخالت کند تا شاگردانش با امید و انگیزه راهی میدان نبرد شوند.
واقعیت امر فوتبال ایران همین است که یک سرمربی تنها نباید ۹۰ دقیقه روی نیمکت بنشیند و تیم را تمرین دهد؛ سکاندار رختکن یک تیم اول باید پدری کند و بعد معلمی. فرهاد مجیدی این بار می‌داند که بازیکنانش باید او را پدر بدانند تا برایش جان بدهند. همانطور که مهدی مهدی‌پور پس از پیروزی دلچسب آبی‌ها مقابل گل‌گهر گفت، فرهاد مجیدی کاری در رختکن کرده که هم‌تیمی‌هایش برای او جان می‌دهند و همین هم برای موفقیت یک سرمربی کفایت می‌کند. استقلال نیم‌فصل دوم لیگ بیستم از یکرنگ‌ترین تیم‌هایی‌ است که فوتبال ایران به خود دیده؛ علاوه بر نظم تاکتیکی و ساختار سازمان‌یافته حین بازی، اردوگاه آبی تهران در ابعاد معنوی هم می‌درخشد. همدلی بازیکنان با سرمربی جوان‌شان چیزی نیست که از پاداش‌های ۱۰ و ۲۰ میلیون تومانی پدید بیاید؛ فرهاد راه را یاد گرفته و بیراه هم نیست اگر بگوید «هر کاری هم بکنید، تیمم می‌بَرَد!»