نقطه مشترک انگلیس، دانمارک، ایتالیا، جمهوری چک و اسلواکی چیست؟ جست‌وجوی اولیه اینترنتی موضوعی را نشان نمی‌دهد اما نقطه مشترکی در یورو 2020 آنها را به یکدیگر مربوط می‌کند؛ همگی آنها از یک مدافع چپ راست پا در ترکیب اصلی خود استفاده می‌کنند. یان بوریل (جمهوری چک)، یواکیم مائله (دانمارک)، کیه‌ران تریپیه (انگلیس)، لئوناردو اسپیناتزولا (ایتالیا) و توماس هوبوکان (اسلواکی) همگی در پستی که سمت «اشتباه» به حساب می‌آید، در ترکیب ثابت تیم‌های ملی‌شان به میدان می‌روند. وقتی دانمارک در دیدار برابر بلژیک به دفاع سه نفره روی آورد، این بازی شامل دو وینگ- بک چپ راست پا شامل مائله و تورگان هازارد شد.
تریپیه با توجه به کیفیت هجومی مدافعان چپ ذاتی در فهرست انگلیس به نامی برجسته در این گروه تبدیل شده و لوک شاو، بن چیلول و بوکایو یاکا را نیمکت‌نشین کرد. حضور او در ترکیب اصلی به این دلیل غیرمنتظره بود که این بازیکن در طول دوران حرفه‌ای خود پیش از دیدار برابر کرواسی در ومبلی تنها چهار بار در پست دفاع چپ به میدان رفته بود و سه مورد آن برای تیم ملی در 12 ماه گذشته رخ داده است.
با در نظر گرفتن این گرایش کلان باید گفت که استفاده از مدافعان چپ راست پا چندان هم غیرمعمول نیست و در واقع همینطور هم هست.
در مجموع 74 درصد بازیکنان حاضر در پنج لیگ معتبر اروپایی در فصل
21- 2020 بیشتر با پای راست پاس می‌دادند تا پای چپ؛ بنابراین پیش از آن که به طور خاص به پست‌های آنها نگاه کنیم باید بدانیم که تعداد مدافعان چپ راست پا از مدافعان راست چپ پا بیشتر است.
با بررسی دقیق‌تر متوجه می‌شویم که مدافعان چپ راست پا در مجموع 266 بار در فصل 21-2020 در ترکیب ثابت به میدان رفته‌اند که تشکیل دهنده 12 درصد از کل حضور در ترکیب ثابت در این پست می‌شود. مدافعان راست چپ پا اختلاف زیادی با این عدد دارند و تنها 10 حضور در ترکیب ثابت در فصل 21- 2020 را تجربه کرده‌اند که شامل 5/. درصد از کل حضور در ترکیب ثابت در این پست می‌شود.
بنابراین در دورنمای موضوع می‌توان گفت که حضور تریپیه و اسپیناتزولا چندان غیرعادی هم نیست. هرچند هردوی آنها نقش‌های متفاوتی را برای تیم ملی کشورشان ایفا می‌کنند که نیازمند تحلیل بیشتر است.
شاید ایتالیا در مقایسه با سایر کشورهای برتر اروپایی از مدافعان کناری سرعتی و نفوذ کننده بهره نبرد اما به تولید سازگارترین و منعطف‌ترین بازیکنان در این پست تمایل دارد. پائولو مالدینی علیرغم اینکه راست پا بود، مدافع چپی تراز اول به حساب می‌آمد. جانلوکا زامبوروتا نیز شرایطی مشابهی داشت. بازیکنانی چون جانلوکا پسوتو و مورنو توریچلی نیز در هنگام حضور در این پست کاملاً راحت بودند.
آخرین فرد وارد شده به پانتئون مدافعان چپ راست پای ایتالیا، اسپیناتزولا است. او قرار نبود به عنوان یک مدافع چپ بازی کند- این بازیکن در روزهای اول بازی‌اش بیشتر مهاجم بود و به سنت مدافعان سازگار ایتالیا کاملاً به این شیوه پیش رفت که بتواند در هر پستی از مدافع میانی تا مهاجم نوک بازی کند. اسپیناتزولا در اواخر فصل 20- 2019 برهه کوتاهی را در رم به عنوان مدافع راست به میدان رفت اما او عموماً در طول دوران حرفه‌ای خود به عنوان مدافع چپ بازی کرده و حالا کاملاً در این پست راحت است.
این پست تردید اصلی روبرتو مانچینی در آستانه این تورنمنت بوده است؛ با حضور امرسون پالمیری- گزینه سوم در چلسی- که به دلیل توانایی نفوذش گاهی در این منطقه به میدان رفته است. هرچند اسپیناتزولا در نفوذهای سریع از سمت چپ کاملاً مؤثر عمل کرده است.
این موضوعی حیاتی است چون سیستم مانچینی به تشکیل پنج بازیکن هجومی مؤثر در حین تصاحب توپ بستگی دارد. چیرو ایموبیله رهبری این خط را بر عهده دارد، دومنیکو براردی در بال راست می‌ماند و فضایی را برای حضور نیکولو بارلا فراهم می‌کند. لورنزو اینسینیه در سمت دیگر به سمت مرکز زمین متمایل می‌شود تا نقش بازیکن حاضر در سمت چپ فضای میانی محوطه جریمه را ایفا کند و این فضا را برای حضور اسپیناتزولا باز می‌کند.
هرچند توانایی اسپیناتزولا در حرکت به سمت مناطق میانی روی پای راست خود به این معناست که او گاهی نفوذهای غیرمعمولی انجام می‌دهد. اینجا وقتی توپ را به اینسینیه می‌رساند، شروع به فرار از کانال داخلی می‌کند و بازی ترکیبی آنها تا جلوی زمین ادامه می‌یابد تا پاس بعدی او برای مهاجم تیم از فضای داخلی به بیرونی باشد.
اسپیناتزولا هرگز به عنوان بازیکنی به مهارت مالدینی، دفاع چپ راست پای ابدی ایتالیا، مورد ستایش قرار نخواهد گرفت اما مالدینی هرگز در سطح ملی دستاوردی نداشت و شاید اسپیناتزولا در همین زمان در ماه آینده این رقابت را یک-صفر به سود خودش کرده باشد.
نقش تریپیه در مقایسه با اسپیناتزولا بسیار مشخص‌تر است. او بسیار کمتر از بازیکن ایتالیایی جلو می‌کشد و لمس توپ‌هایش در اطراف محوطه جریمه از موقعیت‌هایی نشأت می‌گیرد که او اوتی پرتاب کرده است؛ به جای اینکه نفوذ حمایتی در جریان بازی داشته باشد. تریپیه با مجموع 84 لمس توپ نقش مهمی در اجرای برنامه بازی انگلیس در برابر کرواسی داشت.
نقش تریپیه در مناطق دفاعی بیشتر به عنوان پیش‌برنده توپ از عمق بود و پای راست او زوایای پاسکاری‌ای را باز می‌کرد که احتمالاً برای بازیکنان چپ پا مانند شاو و چیلول در دسترس قرار ندارد.
(خلاصه مطلبی که پیش‌تر در سایت هفت یک منتشر شده)