در روز عجیبی که یکی‌یکی خبر اضافه شدن به سهمیه ورزشکاران ایرانی منتشر می‌شد، المپیکی شدن ثریا آقایی حسن‌ ختام فوق‌العاده‌ای بود. بدمینتون‌باز جوان ایران که شاید ماه‌ها پیش همه شانس‌ها برای المپیکی شدنش از بین رفته بود اما اتفاقی عجیب و جالب او را به المپیک رساند. آقایی که بهترین بدمینتون‌باز زنان ایران هم هست، تلاش بسیاری در راه کسب سهمیه و بالا بردن امتیازهایش در رده‌بندی جهانی انجام داد اما مصدومیت‌های نا‌بهنگام، مانع بزرگی بر سر راهش شد تا شانس حضور در رویدادهای آخر کسب سهمیه را از دست بدهد. اگرچه که شیوع کرونا بسیاری از مسابقات انتخابی را لغو کرد اما به هر ترتیب آقایی نتوانست جزو نفراتی باشد که از طریق رنکینگ سهمیه می‌گیرد. تا روز شنبه هم ماجرا به همینطور بود تا اینکه با اعلام انصراف ورزشکار فنلاند، سهمیه به ثریا آقایی رسید که نفر دوم رزرو در لیست فدراسیون جهانی بود. شانس دوم آقایی علاوه بر انصراف ورزشکار المپیکی، تصمیم نفر اول لیست جایگزین‌ها یعنی ورزشکار مصر برای حضور در بخش میکس و دوبل بود تا سهمیه آزاد شده به بدمینتون‌باز ایران برسد. به این ترتیب ثریا آقایی تبدیل به نخستین بدمینتون‌باز زن تاریخ ایران می‌شود که در المپیک به میدان می‌رود. او همچنین پس از کاوه مهرابی که در المپیک 2008 پکن حضور داشت، دومین المپیکی تاریخ بدمینتون ایران است.
 
ثریا آقایی: بعد از شنیدن خبر
فقط اشک ریختم!
ثریا آقایی درباره کسب سهمیه المپیک آن هم در فاصله کمتر از یک ماه تا این رقابت‌ها گفت: «در چهار سال گذشته در بیش از ۱۷ مسابقه شرکت کرده بودم که مسابقات سختی بود و فشار روانی زیادی داشت.
همانطور که می‌دانید برای سهمیه، ۱۰مسابقه که بهترین نتیجه در آنها گرفته شده است را محاسبه می‌کنند و در حالی که من در اوج آمادگی بودم، شیوع ویروس کرونا پیش آمد و تمام رقابت‌ها کنسل شد. آن موقع همه ورزشکاران دلهره این را داشتند که المپیک برگزار می‌شود یا خیر. با این‌ حال تمریناتم را ادامه دادم تا آمادگی‌ام را حفظ کنم اما در لیگ زانوی راستم مصدوم شد و پنج، شش ماه مسابقات را از دست دادم.»
او ادامه داد: «این در حالی بود که اگر من در دو مسابقه شرکت می‌کردم و نتیجه خوب می‌گرفتم، می‌توانستم در لیست المپیکی‌ها باشم. این یک ماه اخیر نیز من، خانواده‌ام و مسئولان فدراسیون استرس زیادی را داشتیم. در نهایت ورزشکار فنلاند انصراف داد و ورزشکار مصری هم که در میکس و دوبل سهمیه گرفته بود، تصمیم گرفت در آن رقابت‌ها شرکت کند و از این طریق من توانستم به سهمیه المپیک برسم.»
این ورزشکار 25 ساله می‌گوید هنوز هم باور نکرده که سهمیه را کسب کرده است: «من هنوز هم باور نمی‌کنم که سهمیه گرفته‌ام و زمانی هم که شنیدم اشک شوق ریختم، چراکه یک کار غیر ممکن را برای خود ممکن کردم. البته در این راه تنها نبودم و خانواده‌ام خیلی حمایتم کردند. حتی خیلی مواقع ناامید می‌شدم ولی آنها به من دلگرمی می‌دادند.»