یادداشت
احسان محمدی
در ذهن برخی از هواداران فوتبال امکان ندارد هرگز حریف گل سالمی به ثمر برساند. گل‌های حریفان یا شانسی است یا محصول خطای داور، تبانی بازیکنان، سرعت وزش باد، دوپینگ و... در ذهن این افراد به هر گل حریف می‌شود عمیقاً شک کرد. حتماً توطئه‌ای پشت پرده است و از جایی دستور داده‌اند تیم حریف برنده شود.
چند سال است که این اتفاق در فوتبال ایران دیگر یک پچ پچ یا ادعا بین هواداران تندرو نیست. با ورود بازیکنان، اعضای کادر فنی و گاهی حتی مدیران حالا هر تیمی مدعی است که از قبل تصمیم گرفته‌اند رقیب را به قهرمانی برسانند. جالب اینجاست که تقریباً همه روی این موضوع اتفاق نظر دارند که جاده را برای حریف آسفالت کرده‌اند. سند می‌خواهید؟ همین داوری‌ها!
پرسپولیس در رفسنجان با یک گل به پیروزی رسید. پاس امید عالیشاه به مهدی عبدی رسید و او پشت مدافعان با یک ضربه دروازه مس را گشود. سه مدافعی که کنارش بودند و دروازه‌بان هیچ اعتراضی نکردند اما دقایقی بعد در فضای مجازی گفتند که مهاجم پرسپولیس با دست توپ را مهار کرده. چند داور هم هند را تأیید کردند. تصاویر تلویزیونی کمکی به ماجرا نکرد. از یک زاویه به نظر هند است، از زاویه دیگر نه. هنوز تصویری از زاویه روبه‌رو نداریم؛ چیزی که برای همه به یک اندازه متقاعد کننده باشد. درست مثل خطای نیمه اول روی شهریار مغانلو که هنوز هم جدل میان خطا بودن، کارت زرد و قرمز یا پنالتی و... داغ است.
در تهران استقلال با دو گل مقابل گل‌گهر به پیروزی رسید. این بار نه فقط پرسپولیسی‌ها که امیر قلعه‌نویی و تیمش معتقد بودند داور دست‌کم یک ضربه پنالتی به سود گل‌گهر را نگرفته است. نکته جالب‌تر اینکه گل اول استقلال هم باعث اعتراض شدید شد. در تصاویر تلویزیونی می‌شد حدس زد که توپ از خط دروازه علیرضا حقیقی رد شده است اما هستند کسانی که معتقدند بدون VAR نمی‌شود ثابت کرد.
چند سال پیش در یک برنامه تلویزیونی با یکی از داوران مشهور جدل داشتم که فوتبال ایران هم باید به سوی استفاده از VAR برود و باید از هر تکنولوژی که به اجرای عدالت کمک می‌کند دفاع کنیم. ایشان معتقد بود که این ابزار اقتدار داور را کم می‌کند و عملاً داوران جسارت سوت زدن را از دست می‌دهند و هیجان فوتبال از بین می‌رود. بعید است آن داور عزیز هنوز هم بر سر همان باور باشد. فشارهای این سال‌ها و اتهام‌های مکرر به وزارت ورزش، فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ و حتی داوران باعث شده تا همه VAR بخواهند. اینکه حق هیچ تیمی ضایع نشود.
فقدان تکنولوژی باعث شده که تیم‌های بازنده همیشه بهانه‌ای برای ناکامی داشته باشند و تیم‌های برنده هم مدام نیش و کنایه تحمل کنند که جام دریافتی‌شان اهدایی است و از قبل قرار بوده برنده شوند! تیم‌های سقوط کننده بنالند که اگر داوری‌ها درست بود سقوط نمی‌کردند و یک شهر ناامید نمی‌شد و تیم‌های ناکام در کسب سهمیه آسیایی باز هم به داوری اشاره کنند... راه‌اندازی این سیستم به سود همه است. از وزیر ورزش و رئیس فدراسیون و داوران تا کارگردان‌های تلویزیونی که در همه این سال‌ها گاهی با یک دوربین عهد عتیق مجبور به پوشش 90 دقیقه‌ای یک مسابقه با انبوهی از حادثه و اتفاق باشند. این کار دفاع از عدالت است نه فوتبال.
قطعاً مدیران ورزش هم اهمیت این نکته را درک می‌کنند و برای نجات خودشان از زیر باران اتهام‌ها هم که شده در تلاش هستند این تکنولوژی را به ایران بیاورند. ماجرا اما به زیرساخت‌ها، هزینه‌ها، منافع بعضی و البته کارشکنی‌ها برمی‌گردد. با این همه طولی نمی‌کشد، ما هم مثل دنیا ناگزیر از این سیستم استفاده خواهیم کرد و این حق علاقه‌مندان به فوتبال است که دست‌کم از سلامت گل‌های تیم خود یا حریفان آگاه شوند. تا آن زمان فقط باید صبر کرد. خار در چشم و استخوان در گلو!