سامان موحدی راد
5 پیروزی از 15 مسابقه. این عملکرد تیم ملی والیبال ایران در رقابتهای لیگ ملتهای والیبال بود. چیزی که منجر به سقوط آزاد تیم ملی والیبال ایران در رنکینگ جهانی شد و تیم ملی در رتبه دوازدهم دنیا ایستاد. آن هم در آستانه بازیهای المپیک که رقابت مهمی برای والیبالیستهای ایرانی است. با این حساب احتمالاً زنگ خطر برای بسیاری به صدا درآمده و محمدرضا داورزنی که خیلی زود عذرخواهی کرده و میگوید که آلنکو باید پاسخگوی تصمیماتش باشد. به نظر نزدیکی رقابتهای المپیک بسیاری را به تکاپو انداخته است.
موضوع مهم اما در این رقابتها نه نتایج ضعیف و شکست پشت شکست برای تیم ملی که صدای زنگ تغییر نسل تیم ملی بود. این اولین رقابتهایی بود که آلکنو روی نیمکت تیم ملی نشست. این مسأله را اگر به ماجرای تغییر نسل والیبال ایران اضافه کنیم، میبینیم که نباید از این رقابت و تیم ملی ایران انتظار زیادی داشت. در واقع این بازیها فرصتی بود برای سنجیدن کیفیت سرمربی تیم ملی و همچنین سنجیدن عیار ملیپوشان ایران. شاید تنها ایراد ممکن زمان این آزمون و خطا باشد. اینکه در آستانه رقابتهای المپیک والیبال ایران درگیر چنین پروسهای شده شاید چندان منطقی به نظر نیاید. به جز این نگرانی به نظر این رقابتها و نمایش تیم ملی با در نظر گرفتن این پیشزمینه نمایش قابل قبولی بود. از این جهت که عیار بسیاری از بازیکنان جدید تیم ملی سنجیده شد. از چند جوان با استعداد رونمایی شد و مهمتر اینکه فهمیدیم برای به کار گرفتن آنها و رساندنشان به نقطه آرمانی کار و تلاش زیادی نیاز داریم. از این رو پر بیراه نیست اگر انتظار داشته باشیم که تیم ملی در المپیک نمایشی به مراتب بهتر از لیگ ملتهای والیبال ارائه دهد. چیزی که بردیا سعادت یکی از ستارههای نوظهور والیبال ایران هم به آن اشاره کرده و امیدوار است نمایشش در المپیک بهتر از رقابتهای اخیر باشد. مسأله مهم دیگر حضور چهرهای چون آلکنو است. یکی از مربیهای صاحب کلاسی که میتواند در کنار زمین یاد و خاطره روزهای خوب خولیو ولاسکو را در والیبال ایران زنده کند. نمایش تیم ملی را نباید به همین ۱۰ شکست خلاصه کرد. بالاخره این اولین تورنمنتی بود که مربی روس در کنار تیم بود و باید به او فرصت داد که ایدههای خود را در زمین اجرایی کند. نمایشهای او در زمین رگههایی از هوش و شخصیت تأثیرگذارش در تیم را به نشان داده و به نظر میرسد با ماندش در تیم ملی بتوانیم پروسه گذار بین نسلی را به خوبی پشت سر بگذاریم. نباید فراموش کنیم که ماجراهای کووید هم موجب شده تا شرایط برای تیم ملی و کنار هم ماندنشان و اردوهای بلند مدت دستخوش تغییرات و دگرگونیهایی شود. برای همین نباید عجله کرد. حالا که در بدترین زمان ممکن و در آستانه المپیک قرار است همه چیز در والیبال ایران تغییر کند، باید پای هزینههایش هم بایستیم.