یادداشت

 

وقتی هنوز برنامه نود سرپا بود بارها گزارش‌هایی از حمله به سوی اتوبوس تیم‌های میهمان پخش کرد. از شکستن شیشه تا تعقیب و گریز موتورسواران در شب هنگامی که تیم قصد ترک شهر را داشت، از شکستن سر بازیکنان تا رعب و وحشت ... مثل خیلی از اتفاقات دیگر دیدیم و گذشتیم و گفتیم ان‌شاءالله گربه است.

تازه عده‌ای گفتند و نوشتند که شلوغش نکنید در خارج هم همینطور است. مگر هواداران وستهم به سوی اتوبوس حامل بازیکنان منچستریونایتد سنگ و بطری پرتاب نکردند؟ مگر هواداران والنسیا به سوی اتوبوس بارسلونا حمله نکردند؟ مگر لیورپولی‌ها همین بلا را سر اتوبوس منچسترسیتی و رئال مادرید نیاوردند؟ مگر شیشه سمت زین‌الدین زیدان نشکست؟  ...

اینجور توجیهات که «آقا مزه فوتبال به همین چیزاست و سخت نگیرید» همیشه جاده را برای مجرمان آسفالت می‌کند و آنها برای توجیه این رفتارشان انگار مجوز بین‌المللی در دست دارند. البته رسانه‌های ما در مورد عذرخواهی رسمی باشگاهی که هوادارانش این رفتار را مرتکب شده‌اند و مجازا‌ت‌های اعمالی چیز زیادی نمی‌نویسند.

حمله با ترقه به سوی اتوبوس باشگاه پرسپولیس در سفر به اصفهان برای دیدار مقابل ذوب‌آهن اما ماجرا را وارد یک فاز تازه کرد. پرسپولیسی‌ها ماجرا را از طریق حقوقی دنبال کردند و حتی کسانی کوشیدند انگشت اتهام را به سوی هواداران تندروی سپاهان دراز کنند و بگویند ذوبی‌ها هیچ‌وقت اینقدر کُری با ما نداشته‌اند که بخواهند با ترقه به طرف اتوبوس‌مان شلیک کنند.

پرتاب ترقه البته تازگی ندارد. یادمان نرود که 18 سال پیش در ورزشگاه آزادی وقتی تیم ملی ایران از کره شمالی پیش بود، یک هوادار با پرتاب ترقه عملاً «سو هیوک چول» را چنان وحشتزده کرد که تیم را از زمین بیرون کشیدند. بارها در بازی‌های باشگاهی هم ترقه‌ها تن همه را لرزاند و حتی یک بار در اصفهان چشم سربازی را کور کرد اما این حمله در رقابت حساس دو تیم شکل دیگری ترجمه شد.

باشگاه پرسپولیس می‌گوید که این اتفاق روی یک پل رخ داد و اگر مهارت راننده در کنترل اتوبوس به داد نمی‌رسید ممکن بود خودرو واژگون شود و یک اتفاق هولناک رخ دهد. مخالفان اما می‌گویند قرمزها پیازداغ ماجرا را زیاد می‌کنند و چیز خاصی نبوده. صدور حکم محرومیت دوساله حضور در ورزشگاه که برای دو جوان مهاجم صادر شده حالا اسباب جدل شده است. برخی حقوقدانان بر این باورند که جرم در خارج از فضای ورزشگاه رخ داده و چرا اصولاً باید کمیته انضباطی به آن ورود کند و تمام ماجرا را باید به کلانتری فلاورجان می‌سپرد و باشگاه پرسپولیس هم این مجازات را ناچیز می‌شمارد و در فضای مجازی برخی هواداران تندرو که راضی نشده‌اند از تلافی می‌گویند!

ادامه بازی «اول اونا شروع کردن» در فحاشی و سنگ‌پرانی و هتاکی در فضای مجازی کار را به جایی رسانده که مدت‌هاست فوتبال حال و روز خوشی ندارد و هر روز یک ماجرای تازه علم می‌شود که حال همه را بد می‌کند و حالا همین را کم داریم که کسانی به صورت حقیقی یا حتی ساختگی اقدام به تلافی کنند. تناسب جرم با مجازات البته که موضوع مهمی است و چه بسا مراجع قضایی بیرون از فدراسیون حکم سنگین‌تری علیه این افراد صادر کنند اما در نزد افکار عمومی صدای فوتبال بلند است و «محرومیت دو ساله از ورود به اماکن ورزشی» به عنوان حکم نهایی بیشتر در اذهان می‌ماند. کاش این تصمیمات با درایت بیشتری نسبت به بازخوردها و تبعات گرفته شود. اندازه کافی فوتبال زخمی و رنجور هست و فضای هواداری پرتنش. نیازی به ساخت سریال حمله به اتوبوس نداریم!