ایران ورزشی- علی مرادی رئیس فدراسیون وزنه‌برداری در حالی‌که برای حضور در بازی‌های المپیک 2021 توکیو به نسبت دوره قبلی این رقابت‌ها در ریو دستش خالی شده و امیدی به مدال‌آوری و کسب افتخار در المپیک ندارد، با فرار رو به جلو و فرافکنی سعی دارد مثل سنوات قبل با متر و معیار قرار دادن وضعیت کشتی و اظهارنظرهای علیرضا دبیر رئیس این مجموعه، توجیهی قانع‌کننده و مخاطب‌پسند برای ناکامی و شکستی که گریبان او و تیم ناکارآمد مدیریتی‌اش را در مسیر المپیک توکیو گرفته است پیدا و ارائه کند! در حالی‌که این نوع متر و معیار قرار دادن اشتباه و نادرست رشته‌ای مثل کشتی با حجم بالایی از فعالیت و هزینه‌ای که درآن وجود دارد و نهایتاً سهمیه‌ها و افتخارات متعددی که در دو رشته آزاد و فرنگی برای کاروان کشورمان کسب کرده است با رشته وزنه‌برداری که در توکیو فقط 2 سهمیه دارد نه قابل مقایسه است و نه می‌شود از آن به عنوان پارامتری استاندارد برای قیاس با شرایط نامطلوب روز وزنه‌برداری استفاده کرد و بهره‌برداری نمود.

 

پوشش دست‌های خالی با فرافکنی

دست‌های خالی فدراسیون تحت هدایت علی مرادی از مدت‌ها قبل معلوم و واضح بود اما رئیس فدراسیون وزنه‌برداری با فرافکنی‌های مختلف سعی داشت فکر و ذهن مسئولین ورزش و کمیته ملی المپیک را از ناکامی و شکستی که گریبان وزنه‌برداری را گرفته دور کرده و آنها را به سوی سرابی پوچ و پوشالی از آینده وزنه‌برداری منحرف نماید. متر و معیار غلط و اشتباه همیشگی علی مرادی برای پوشش این توجیهات نخ‌نما شده نیز استفاده از کشتی و مقایسه شرایط مالی، تجهیزاتی و عملکردی این مجموعه با فدراسیون وزنه‌برداری و مدیریت فشل آن بوده است! دو فدراسیون ورزشی که از هر نظر بگوییم و بخواهیم آن را بررسی کنیم با هم در نحوه و نوع سازماندهی و بودجه‌ریزی و استراتژی حرکتی و... متفاوت بوده و فرق دارند اما علی مرادی سعی دارد شرایط رو به افول و نابودی حال حاضر خود را با متر و معیار کشتی بسنجد و محک بزند. شاید بتواند از این مقایسه غلط و نادرست برای خود و مخاطبانش توجیهی قابل قبول دست و پا کند. غافل از آنکه کشتی و هر آنچه در آن قابل تحلیل و بررسی است با مجموعه وزنه‌برداری و تفکر غلط حاکم بر آن متفاوت و کاملاً مجزا است.

علی مرادی درباره پیش‌بینی‌اش از عملکرد وزنه‌برداری ایران در المپیک توکیو در حالی اظهار ناامیدی می‌کند و معتقد است که قول مدال‌آوری در این رویداد بزرگ را به اهالی ورزش نمی‌دهد که او چندی پیش یعنی زمانی که هنوز به حضور سهراب مرادی و کیانوش رستمی امید داشت، تأکید می‌کرد که وزنه‌برداری قطعاً جزو مدال‌آوران در توکیو خواهد بود اما او امروز که دیگر از حضور ستاره‌های ریو در توکیو ناامید شده نظرش تغییر کرده و اظهار ناامیدی برای مدال‌آوری می‌کند.

مرادی در شرایطی دیر امضا شدن حکم ریاستش در دوره جدید را بهانه و دست آویزی برای پوشش عملکرد ضعیف فدراسیون تحت مدیریتش کرده و دلیل آسیب‌دیدگی و نرسیدن سهراب مرادی به شرایط آرمانی برای المپیکی شدن را همین موضوع می‌داند که یادش رفته همان زمان هم بواسطه حضور دبیر فعلی فدراسیون یعنی محسن بیرانوند و نایب رئیس خود یعنی دکتر داود باقری همچنان از راه دور هم این مجموعه را هدایت می‌کرد و نفوذ کاملی روی مهره‌های تصمیم‌ساز این مجموعه داشت. حالا اما چون اوضاع بر وفق مراد او نچرخیده، همه چیز را کتمان می‌کند و توپ را به زمین مسئولین وقت وزارت ورزش می‌اندازد که حکم ریاست او را دیر امضا کردند!

 

انداختن توپ به زمین دیگران

مرادی همچنین از بین رفتن فرصت طلایی برای گرفتن سهمیه توسط کیانوش رستمی را که مقصر اصلی آن خودش بوده را گردن تاماش آیان و هیأت رئیسه جهانی می‌اندازد! او یادش رفته که اگرفدراسیون اسم کیانوش رستمی و سعید علی حسینی را به همراه سهراب مرادی برای حضور در گزینشی سوئیس رسماً به فدراسیون جهانی اعلام کرده بود حالا کیانوش سهمیه‌اش تثبیت شده بود و مشکلی از این بابت نداشت. مرادی فراموش کرده که اصلاً مقصر اصلی کج رفتاری و انفرادی تمرین کردن کیانوش رستمی خود او بود که با حذف کادر فنی (سجاد انوشیروانی، نواب نصیرشلال، وحید ربیعی و فراز رامهرمزی) که قصد داشتند جلوی تکروی رستمی همان موقع بایستند و تأیید رفتار غلط رستمی، باعث شد این جوان پا در بیراهه‌ای بگذارد که انتهایش برای او حذف از المپیک و ناکامی در تکرار افتخارات گذشته بود.