گزارش

محسن وظیفه     

 

مسابقات بوکس قهرمانی آسیا با کسب چهار مدال برای تیم ملی ایران به پایان رسید. تیمی که نزدیک به یک دهه، نتیجه‌ای که در قهرمانی آسیا کسب کرده بود نهایت با یک یا دو مدال برنز همراه بوده اما این بار با هدایت علیرضا استکی دو نقره و دو برنز به دست آورد. آخرین بار که دو عضو بوکس ایران توانستند به فینال قهرمانی آسیا برسند، 17 سال پیش بود اما شاگردان استکی در این دوره این طلسم را شکستند و دو نفر در فینال حاضر شدند که حداقل باید یک مدال طلا هم می‌گرفتند.

خیلی وقت بود که سایه ناکامی بر سر بوکس ایران سنگینی می‌کرد؛ شکست‌های پی‌درپی اعتماد به نفس را در این تیم از بین برده بود. در این دوره هم خیلی‌ها حتی در داخل خانواده بوکس منتظر بودند که این تیم با ناکامی و شکست به ایران برگردد اما به یکباره ورق برگشت و این تیم توانست با درخشش بوکسورهای جوان و شایسته‌اش تمام ناکامی‌های گذشته را کنار بزند و دشمنان داخلی خود را ناامید و با 8 بوکسور دو نقره و دو برنز کسب کند. نتیجه‌ای که شاید برای آینده این رشته هم بسیار خوب و تعیین‌کننده باشد. شاید این نتیجه خوب پایانی بر حال ناخوش بوکس ایران باشد.

کسب 4 مدال توسط 8 بوکسور یک موفقیت بزرگ محسوب می‌شود. بخصوص اینکه در دو وزن هم می‌شد به مدال رسید اما ناداوری مانع از آن شد. دانیال شه‌بخش و میثم قشلاقی دو فینالیست تیم ایران در این دوره بودند که به مدال نقره رسیدند و شاهین موسوی به همراه پوریا امیری دو مدال برنز را به دست آوردند. امید احمدی صفا و احسان روزبهانی هم می‌توانستند از این آوردگاه با مدال برگردند اما ناداوری‌ها مانع شد. درخشش شه‌بخش مایه دلگرمی شده که در توکیو هم بدرخشد اما میثم قشلاقی که در دور اول بوکسور قزاقستانی را شکست داده بود در دیدار فینال هم بوکسور ازبک را جان به لب کرد و اگر داوران کمی انصاف را رعایت می‌کردند الان او قهرمان آسیا بود. قشلاقی در امارات لقب تایسون ایرانی را از رسانه‌های آسیایی گرفت و حتماً در آینده می‌تواند به یک ستاره در این رشته تبدیل شود.

ناداوری باعث شد تا تیم ایران از رسیدن به تک مدال طلای خود در این دوره باز بماند اما دیگر این مسائل اهمیتی ندارد؛ بوکس ایران هر آنچه که می‌توانست را انجام داد و باید به روزهای آینده و آماده شدن برای شروع یک دوران پرافتخار فکر کند. قهرمانی آسیا تمام شد و از حالا باید به المپیک یا حتی مهم‌تر از آن به بازی‌های آسیایی 2022 چین فکر کنند. حالا مهم حفظ این تیم و ستاره‌هایش است.

درخشش این تیم شاید توقع و انتظاری را به وجود آورده که در بازی‌های المپیک توکیو هم این تیم باید بدرخشد اما واقعیت این است که اگرچه این امید باید وجود داشته باشد که برای اولین بار در تاریخ طلسم مدال نیاوردن در المپیک شکسته شود اما مهم بازی‌های آسیایی است که در آن هم می‌توان به مدال طلا رسید و طلسم ناکامی‌ها را شکست. مدال طلایی که بعد از بازی‌های آسیایی 2006 هرگز تکرار نشده و حالا اگر این تیم خوب حفظ شود و به لحاظ برنامه‌ریزی فدراسیون خوب عمل کند، می‌توان به موفقیت این تیم در چین امید داشت.

بعد از مدت‌ها رفت و آمد در کادر فنی تیم ملی بوکس، ثباتی در کادر فنی به وجود آمده و علیرضا استکی مدتی است که در کارش ثبات دارد و با آرامش در حال ساختن یک تیم رویایی است. برای مهیا شدن این تیم باید از این کادر حمایت کرد و حاشیه‌ها را کنار گذاشت و با افزایش امکانات سخت‌افزاری و حتی مالی یک تیم قدرتمند را برای حضور در بازی‌های 2022 چین آماده کرد. خیلی دور نیست روزهایی که همه به بوکس ایران افتخار خواهند کرد. ورزشی که روزگاری جزو هشت رشته مدال‌آور بود اما شاید به جمع 4 رشته هم برسد.