سامان موحدی راد

 

به نظر سرنوشت ماشین‌سازی بهترین مثال برای نشان دادن کیفیت لیگ برتر ایران است. لیگی که امسال بیست ساله شده و بیست سال از دوران حرفه‌ای شدنش می‌گذرد اما حتی در بیستمین سال برگزاری‌اش هم  ممکن است تیمی از میانه مسابقات ساز ترک رقابت‌ها را کوک کند. گویی لیگ محلی بین چند روستا در حال برگزاری است نه مهم‌ترین و سطح بالاترین رقابت فوتبالی یک کشور که خودش را یکی از اقطاب فوتبال آسیا می‌داند.

در هفته گذشته بار دیگر باشگاه ماشین‌سازی واگذار شد. اینکه می‌گویم باشگاه ماشین‌سازی هم داستانی دارد. باشگاهی اسم ماشین‌سازی به عنوان قدیمی‌ترین باشگاه شمال‌غرب کشور را یدک می‌کشد و در کالبد همان گسترش فولاد زنوزی است. این هم از همان داستان‌های خنده‌دار فوتبال ایران است. تیم‌های سقوط کرده‌ای که می‌توانند امتیاز و نام و هویت را بخرند و یک‌شبه ره صد ساله طی کنند. چیزی به اسم هویت باشگاه و سرمایه مردمی وجود ندارد و این چنین است که هویت یک تیم ریشه‌دار مثل ماشین‌سازی به بازی گرفته می‌شود. مدیریت عجیب در تراکتور و ماشین سازی و اعتراضات فراوان موجب شد تا نهایتاً به صورت صوری مدیریت این باشگاه واگذار شود اما بعدها وقتی زنوزی در تراکتور به مشکل خورد، به این نتیجه رسید که تنها برای یک تیم وقت و انرژی بگذارد. از اینجا بود که تیره‌بختی‌های ماشین‌سازی شروع شد. در فوتبال کژساختار ایرانی که معلوم نیست باشگاه‌ها از کجا باید پول در‌بیاورند وقتی سایه یک میلیارد از روی سر تیم برداشته می‌شود، روزهای سیاه تازه شروع می‌شود. وضعیت برای ماشین‌سازی چنان شد که این تیم تا پای تعطیلی و کناره گرفتن از لیگ هم پیش رفت.

حالا هم در بیانیه انتقال باشگاه به مالک جدید از لطف‌های زنوزی به این باشگاه سخن به میان آمده. اینکه امتیاز گسترش را بدون هیچ چشم‌داشتی به ماشین‌سازی داده‌اند و ورزشگاه را تا پایان فصل بدون دریافت پول در اختیارشان قرار داده‌اند، بخشی از این کمک‌هاست اما همه این کمک‌ها هم مانع از قعرنشینی آنها نشده و شانزدهمین تیم جدول لیگ برتر ایران جدی‌ترین گزینه برای سقوط است. تیمی که قربانی ساختارهای اشتباه درون باشگاه و بیرون باشگاهی شد. فوتبال بیماری که هیچ سرمایه‌گذاری را مجاب نمی‌کند پا در این راه بگذارد و امیدوار به برگشت سرمایه‌اش باشد و بتواند در کنار آن با نام بزرگی چون ماشین‌سازی هم زندگی کند. تیم‌های ریشه‌داری که اسیر این وضعیت می‌شوند و کم کم در سراشیبی نیستی می‌افتند. دست‌پخت ۲۰ سال نمایش حرفه‌ای‌گری! تنها نمایش حرفه‌ای‌گری!