ارسام پورحسینی  

 

بدون شک یکی از اتفاقات عجیب در فوتبال ایران، نبود ثبات در مدیریت باشگاه‌ها است که تا به حال ضربه‌های زیادی به فوتبال باشگاهی کشورمان وارد کرده. در اکثر باشگاه‌ها هر فصل شاهد رفت و آمد مدیران زیادی هستیم که البته در فصل‌های اخیر شرایط کمی بهتر شده است. مثلاً برخلاف قبل، دیگر هر فصل ۴، ۵ مدیر عوض نمی‌شود و این عدد کمتر شده است اما معمولاً کم پیش می‌آید یک مدیر بتواند ۲ فصل پیاپی در یک باشگاه حضور داشته باشد، حتی اگر موفق باشد. تغییر مدیریت در تیم‌های بزرگ پایتخت هم بیشتر به چشم می‌خورد چون با اعتراض هواداران هر اتفاقی ممکن است بیفتد. به هر حال، وقتی تیم‌ها دولتی هستند تغییر مدیریت باشگاه‌های فوتبال تقریباً هر ساله اتفاق می‌افتد و وقتی دولت یا مدیران وزارت مورد نظر هم تغییر می‌کند، تغییر مدیریت باشگاه مربوطه هم کاملاً محتمل است. با این شرایط، به نظر می‌رسید باشگاه‌هایی که خصوصی شدند، شرایط بهتری پیدا کنند و حداقل از یک ثبات نسبی بهره ببرند اما تا الان وضعیت به این صورت نبوده. در نساجی مازندران که چند فصل نیست خصوصی شده، بارها شاهد تغییر مدیرعامل باشگاه بودیم. البته مالکیت این باشگاه هم به عهده ۲ نفر بود که بعد از اختلافات زیاد به یک نفر یعنی رضا حدادیان واگذار شد. با این اتفاق تصور می‌شد ثبات در مدیریت باشگاه نساجی بیشتر شود اما اینطور نشد و بارها شاهد تغییر مدیرعامل و حتی سرپرست تیم بودیم. در مشهد هم فرهاد حمیداوی مالکیت پدیده را به دست آورد و نام این باشگاه را به شهرخودرو تغییر داد. حمیداوی اهداف بزرگی داشت و سعی می‌کرد نام‌های بزرگی را به تیمش بیاورد تا توجه‌ها را به خود و باشگاهش جلب کند اما این ترفند هم جواب نداد چراکه فرهاد حمیداوی خیلی زود به خاطر یکسری مسائل مالی به مشکل خورد و حتی ظاهراً به زندان هم رفت. دیگر باشگاه‌های خصوصی لیگ برتر فوتبال ایران، تراکتور و ماشین‌سازی تبریز است. وقتی محمدرضا زنوزی مالکیت تراکتور و گسترش فولاد را به دست آورد، خیلی‌ها منتظر شکوفایی این تیم‌ها بودند. زنوزی از همان ابتدا با هیاهو کار خود را پیش برد و کاپیتان‌های تیم ملی را به تراکتور آورد تا برای قهرمانی لیگ و لیگ قهرمانان آسیا برنامه‌ریزی کند. او مربیان بزرگ زیادی هم برای هدایت تراکتور انتخاب کرد که باعث شد هواداران تراکتور خوشحال‌تر و امیدوارتر از قبل باشند. همزمان با این کارها، محمدرضا زنوزی، مالکیت باشگاه گسترش فولاد را به عهده داشت که تصمیم گرفت امتیاز آن را به تیم ریشه‌دار ماشین‌سازی تبریز واگذار کند و امتیاز گسترش فولاد یا همان ماشین‌سازی لیگ یکی را هم به نود ارومیه داد تا این استان هم صاحب تیم فوتبال شود. نقشه‌های زنوزی کاملاً حساب‌شده بود و می‌خواست هم در لیگ برتر و هم لیگ یک به موفقیت‌های خوبی برسد. ماشین‌سازی قرار بود مثل تراکتور تحت حمایت باشد و به اصطلاح پرداختی‌هایش به موقع انجام شود اما اینطور نبود. این تیم می‌توانست شرایط خوبی داشته باشد اما نشد. البته تراکتور هم در یکی، دو فصل اخیر با مشکلات مالی زیادی مواجه شد که این مسأله بدون شک روی ماشین‌سازی تبریز و حتی نود ارومیه هم تأثیر می‌گذاشت. همین شرایط باعث شد زنوزی به دنبال انحلال باشگاه باشد. اگرچه این مسأله قرار بود یک تهدید باشد تا شهرداری مبلغی که قول داده بود را به ماشین‌سازی پرداخت کند اما بعد از آن هم خبرهای خوشی از شرایط این تیم به گوش نمی‌رسید. به همین دلیل محمدرضا زنوزی در نهایت تصمیم گرفت تیم ماشین‌سازی تبریز را بدون هیچ پولی به مالک جدید واگذار کند. این مالک هم کسی نیست جز یونس قربانی که ظاهراً اشتیاق زیادی برای موفق کردن ماشین‌سازی دارد. البته این اشتیاق قبلاً در زنوزی هم وجود داشت اما شاید برای قربانی متفاوت باشد. به هر حال، این واگذاری نگرانی‌ها و البته دلخوشی‌های متفاوتی به دنبال دارد. از یک طرف اعضای تیم فکر می‌کنند تغییر مالکیت شاید مشکلات مالی را حل کند اما از طرف دیگر نگران هستند که مبادا مالک جدید هم نتواند کاری از پیش ببرد و فقط برای کسب شهرت به فوتبال آمده است. با همه این مسائل، قربانی از اهداف بزرگش در ماشین‌سازی صحبت می‌کند: «هدف ما این است که باشگاه ماشین‌سازی به وضعیت مطلوب درآید. می‌خواهیم باشگاه از شرایط نه چندان مناسبی که دارد در مسیر صحیح قرار بگیرد. کار‌هایی را در حوزه ورزش و بهبود کیفیت فوتبال و ساختار باشگاه ماشین‌سازی در دستور کار داریم. به تدریج طی مصوبات هیأت مدیره کمکی به فوتبال آذربایجان خواهیم کرد. امیدوارم تیم سقوط نکند اما چه تیم سقوط کند و چه نکند ما افرادی که برای باشگاه تلاش کردند را حفظ می‌کنیم. بازیکنان سرمایه‌های ما هستند. این باشگاه هیچ چیز ندارد. حتی یک کاغذ و خودکار هم ندارد. از این رو سرمایه ما همین بازیکنان پایه و بزرگسال هستند و به آسانی سرمایه‌های خود را از دست نمی‌دهیم. سعی می‌کنیم کمک کنیم و نیاز‌های اولیه را فراهم کرده در ادامه کار درست را انجام دهیم. هنوز هیأت مدیره تشکیل نشده اما به زودی به این منظور و برای اهداف و برنامه‌های پیش رو تشکیل جلسه می‌دهیم.» با تغییر مالکیت باشگاه ماشین‌سازی، حامد نجفی مدیرعامل باشگاه و کاظم محمودی مدیر تیم استعفا دادند تا دست قربانی برای انتخاب‌هایش باز باشد که یونس قربانی در اقدامی عجیب اعلام کرد خودش مدیرعامل هم خواهد بود: «مدیرعامل باشگاه خودم هستم و قرار است اینطور ادامه دهیم. البته در جلسه پیش رو در مورد دیگر مسائل تعیین تکلیف خواهد شد. به هواداران و علاقه‌مندان فوتبال تبریز اعلام می‌کنم تیم متعلق به هواداران و پیشکسوتان این باشگاه است از همه آنها در جهت همکاری دعوت می‌کنم چرا که می‌خواهیم با همکاری هم گام درستی در جهت پیشرفت باشگاه برداریم. تراکتور تیم بزرگی است و هواداران زیادی دارد، ولی یادمان باشد ماشین‌سازی ریشه‌دار‌تر و باسابقه‌تر از باشگاه تراکتور است. تلاش ما این است این باشگاه را به جایگاه خوبی برسانیم. جا دارد بگویم ما باشگاهی کاملاً خصوصی هستیم و به هیچ جا وابستگی نداریم. تلاش می‌کنیم اعتبار و جایگاه والا و شایسته این باشگاه که در ۵۳ سال گذشته داشته را تا حد توان احیا کنیم.»

حالا باید دید یونس قربانی می‌تواند تیم ریشه‌دار ماشین‌سازی را نجات دهد یا او هم بعد از کسب شهرت، ناگهان تصمیم به واگذاری یا انحلال باشگاه می‌گیرد.