سام ستارزاده

 

به غیر از سال ۲۰۱۶ که تراکتور الهلال را در گروه خود چهارتایی کرد و با یک شکست سرافرازانه مقابل النصر امارات تورنمنت را ترک کرد، نماینده شمال شرق فوتبال ایران در دوره‌های پیشین لیگ قهرمانان آسیا که حضور داشته، نتوانسته به موفقیت چشم‌گیری، حتی در اندازه تلاش پایاپایی با رقبایش برای صعود از گروه داشته باشد. در بازگشت به سطح اول فوتبال قاره کهن پس از سه سال، آنها با دو تساوی امیدوارکننده مسابقات را آغاز کردند؛ دو نمایش که حاکی از شکل‌گیری یک تیم منسجم بودند.

تفاوت بزرگ تراکتور با سال‌های گذشته اینجاست که آنها نه مانند دوران پیش از محمدرضا زنوزی، وابسته به ستاره‌های سرباز لیگ بودند و نه مانند چند سال قبل، به خریدهای گران‌قیمت و اسم‌های دهان‌پرکن تکیه می‌زدند. تراکتور امسال شاید آنتونی استوکس، کوین کنستانت و یا احسان حاج‌صفی نداشته ‌باشد اما یک شاکله از بازیکنان بومی دارد که روح تیمی پیروزی‌طلبانه و گمشده تراکتور را می‌توانند بازیابی کنند.

نبود غول‌های درجه اول غرب آسیا نظیر الهلال، السد و النصر، کار صعود تراکتور از گروه B لیگ قهرمانان را آسان‌تر کرده. با این حال، تقابل با صدرنشین فوتبال ازبکستان که سال گذشته یک‌چهارم بازی‌ها را نیز به خود دیده، صدرنشین لیگ عراق و شارجه پرمهره، مأموریت آسانی برای رسول خطیبی نیست که تنها حدود دو ماه تیم را تحویل گرفته. گرگ‌های تبریزی بازی اول خود مقابل پاختاکور را در حالی مساوی کرده‌اند که امید گلزنی آنان 47/2 در مقابل 39/1بود. هرچند خط آتش آنان در برابر شارجه کم‌فروغ‌تر بود، ثبت ۵۱۱ پاس با دقت ۸۴ درصد و مالکیت ۵۱ درصدی توپ حاکی از آن است که تراکتور تیم نیم‌فصل اول نیست که بخواهد با اتکا به دفاع و ضدحمله برابر رقبای سرسختش تساوی بگیرد و به همین تک امتیازها قانع باشد.

پرشورها بی‌شک در ترکیب خود از کمبود وزنه تأثیرگذار رنج می‌برند. آنها نه بازیکنی نظیر ارن دردیوک یا موخیدینوف که بتواند با شوت‌های راه دور دیوانه‌کننده خود ورق را برگرداند و نه مهاجمی با تکنیک ناب کایو لوکاس که بتواند دفاع یک تیم را به تنهایی بر هم بریزد در لیست خود نمی‌بینند. محمد عباس‌زاده کم‌ادعا که نیمی از طول زمین را طی‌کرد تا یک گل مهارناپذیر به پاختاکور بزند و زوج باتجربه دژاگه – شجاعی که یک بال آن هنوز در این رقابت‌ها خودنمایی نکرده، شاید معدود بازیکنان بدنه فعلی تراکتور باشند که بتوانند در شرایط لازم گره بازی را به‌سود نماینده کشورمان باز‌کنند.

با این حال، اندوخته رسول خطیبی برای صعود از گروه خود در لیگ قهرمانان کافی به نظر می‌رسد. پیمان بابایی، سامان نریمان‌‌جهان و مهدی تیکدری که از بومی‌های تراکتور هستند، جای خود را در ترکیب اصلی پیدا کرده‌اند. ترکیبی از بومی‌های باکیفیت و ستاره‌های غیربومی لیگ، به سرمربی‌ای سپرده شده‌اند که سال به سال در سرمربیگری با ترس و با بازی اقتصادی، بیگانه‌تر می‌شود. تراکتور هرچند برای پیمودن مسیر مراحل حذفی لیگ قهرمانان به جذب یک یا دو بازیکن خارجی و یا ملی‌پوش که مهارت و تجربه خود را در اختیار تیم بگذارند، نیاز دارد اما پیش از آن باید تیم منسجم و یکدستی شود که سال‌هاست پرشورها در دره گرگ‌ها انتظار دیدنش را می‌کشند؛ تیمی که در همین هفته‌ها رسول خطیبی که خود از جنس فوتبال تبریز است در حال شکل‌دادنش است.