ریک شارما

 

لبخند خوان لاپورتا حتی از پشت ماسک هم قابل رؤیت بود. رئیس جدید باشگاه بارسلونا با افتخار تماشا می‌کرد که تیمش در یک شب رویایی در سویل نخستین جام قهرمانی دومین دوره ریاست او را به دست آورد. بعد از گل‌های آنتوان گریزمان و فرانکی دیونگ، لیونل مسی دو گل زد تا با پیروزی 4 بر صفر برابر اتلتیک‌بیلبائو برای سی‌و‌یکمین‌بار قهرمان جام حذفی شوند. این نخستین قهرمانی‌شان بعد از سال 2019 است که تلاش‌شان برای پنج قهرمانی متوالی در جام حذفی توسط والنسیا ناکام ماند.

این جام پادشاهی است و یک‌بار دیگر به بارسلونا تعلق دارد، یا به عبارت صحیح‌تر به مسی. جادوگر آرژانتینی بعد از ال‌کلاسیکوی ناامیدکننده هفته گذشته یک‌بار دیگر نمایشی استثنایی داشت و با 10 گل رکورددار فینال جام حذفی اسپانیا شد. او برای هفتمین‌بار این جام را بالای سر برد.

این البته یک بازی تیمی فوق‌العاده بود. بارسا تنها یک جام به ویترین شلوغ خود اضافه نکرد، بلکه طوری بازی کرد که برای ادامه بازی‌هایش در کورس قهرمانی لالیگا و حتی فراتر از آن به کارش می‌آید. در حالی که اتلتیکومادرید بشدت افت کرده و رئال‌مادرید تیمش آب رفته و بازیکنان زیادی را در اختیار ندارد، بارسلونا ثابت کرد به همین سرعت شکست در ال‌کلاسیکو را فراموش کرده، اگرچه باخت هفته قبل می‌توانست ضربه روحی بزرگی به تیمی بزند که شرایط مالی خوبی هم ندارد.

رونالد کومان بشدت تحت انتقاد به سیستم 2-5-3 وفادار ماند و تصمیمات مهمی در انتخاب بازیکنان گرفت که نتیجه داد و کاتالان‌ها حریف باسکی خود را مثل فینال 2015 در نوکمپ درهم کوبیدند.

جرارد پیکه جای رونالد آرائوخو را گرفت بعد از آنکه مدافع اروگوئه‌ای مقابل رئال متزلزل نشان داد و مدافع اسپانیایی عملکردی عالی ارائه کرد، با وجود آنکه در هفت هفته اخیر تنها یک بازی انجام داده بود. آن بازی، دیدار برگشت مقابل سویا در نیمه‌نهایی جام حذفی بود و این‌بار هم درخشان بود و دوبار در موقعیت‌های تک‌به‌تک مقابل اینیاکی ویلیامز کم نیاورد. مهاجم بیلبائو یک سال قبل پیکه را تحقیر کرد اما این‌بار جدال‌شان یک برنده دیگر داشت. گریزمان دیگر ریسک کومان بود که به‌جای هموطنش، عثمان دمبله انتخاب شد و نتیجه داد، هرچند او در حالی که بازی بدون گل مساوی بود، یک فرصت عالی را خراب کرد. اما مهاجم سابق اتلتیکومادرید در نیمه دوم قدر سانتر دیونگ را بهتر دانست و قفل دروازه بیلبائو را شکست. کومان تنها هلندی سربلند از این مبارزه نبود. او بالاخره ثابت کرد می‌تواند بارسلونا را به پیروزی در یک دیدار بزرگ برساند؛ آن هم با این اقتدار. دیونگ بازیکن تیم ملی هلند اگرچه در پست‌های مختلف توان بازی دارد اما نشان داد دوست دارد کجا بازی کند. او برای جانشینی سرخیو بوسکتس خریداری شد اما کمی جلوتر خودش را ثابت کرده و مقابل اتلتیکو یک گل زد و دو پاس گل داد. او در هفته‌های اخیر به‌اجبار در دفاع بازی کرده اما در حمله عالی است. بعد از ساختن گل اول برای گریزمان، پاس ماهرانه خوردی آلبا را به گل دوم تبدیل کرد. نوبت مسی شد. گل اول او شبیه گل انفرادی‌اش به اتلتیکو در فینال 2015 بود، به استثنای یک و دویی که با دیونگ کرد. او حالا 33ساله است و به کمک هم‌تیمی‌ها نیاز دارد. این پیروزی نشان داد او حامیان فوق‌العاده‌ای در بارسلونا دارد که تنها مستعد نیستند بلکه از نظر روانی بسیار قوی‌اند. بارسلونا در بازی‌های بزرگ این فصل کم آورده اما جوانانی مثل اسکار مینگسا و پدری گونزالس ثابت کردند می‌توانند در فصل‌های آینده همانی شوند که مسی می‌خواهد. فوق‌ستاره شماره 10 هنوز درباره آینده تصمیم نگرفته اما این پیروزی به ماندنش در بارسلونا کمک می‌کند. بارسا دوباره خودش را پیدا کرده، اگرچه شاید هنوز برای مبارزه در بالاترین سطح قاره آماده نباشد همانطور که در باخت مقابل پاری‌سن‌ژرمن مشهود بود.

این بازی همانطور بود که بارسلونا می‌خواست تا کمی باخت‌های تلخ سال‌های اخیر فراموش شود و به بالارفتن جام قهرمانی توسط مسی منجر شد. تعجب ندارد اگر لبخند لاپورتا از پشت ماسک قابل دیدن است.

منبع: گل