زیکو، اسطوره برزیلی 40 سال قبل به عنوان بهترین بازیکن دیدار با لیورپول شناخته شد و یک اتومبیل تویوتا سلیکا برنده شد. او هنوز هم با آن رانندگی می‌کند.

بازیساز مشهور دهه 80 برزیل ستاره پیروزی 3 بر صفر تیمش برابر بهترین تیم اروپا در جام بین قاره‌ای سال 1991 بود که در ژاپن برگزار می‌شد. او با افتخار تویوتا سلیکا را دریافت کرد که هشت هزار پوند ارزش داشت و بعد از مسابقه در استادیوم ملی توکیو از طرف غول خودروسازی ژاپنی به او اهدا شد.

زیکو هنوز این ماشین را دارد و حتی در ریودوژانیرو با آن رانندگی می‌کند. قصد هم ندارد که از آن جدا شود. زیکو گفت: «خیلی‌ها پیشنهاد کردند که این ماشین را بفروشم اما اصلاً به آن فکر هم نکردم. این یک جایزه فوق‌العاده است، یک خاطره عالی است از مهم‌ترین مسابقه‌ای که فلامنگو تا این تاریخ توانسته در آن به قهرمانی برسد. ماشین در خانه است و خیلی خوب کار می‌کند، همه چیزش هم میزان است. تا وقتی هم که من زنده هستم، همان جا می‌ماند.»

بین سال‌های 2014-1980 تویوتا اسپانسر رسمی مسابقات جام بین قاره‌ای بود که حالا تغییر نام یافته و جام جهانی باشگاه‌ها شده است. معمولاً هر کسی بهترین بازیکن میدان می‌شد، یک اتومبیل از این کارخانه دریافت می‌کرد. خیلی وقت‌ها برنده جایزه ماشین را می‌فروخت و پول آن را بین هم‌تیمی‌ها تقسیم می‌کرد اما زیکو ترجیح داد نگهش دارد. او بعدها گفت: «تویوتا می‌خواست هر طور شده این اتومبیل را به برزیل ببرم چون آن موقع در واردات این ماشین محدودیت‌هایی وجود داشت. خود من هم دلم می‌خواست سلیکا را به عنوان یک جایزه خاص حفظ کنم.»قوانین سختگیرانه برزیل در واردات خودرو، تقریباً برای زیکو بردن این ماشین به کشورش را غیرممکن کرده بود. بین سال‌های 1990-1976 تنها کسانی که در سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌ها کار می‌کردند، اجازه داشتند وسایل نقلیه از کشورهای خارجی وارد برزیل کنند.

زیکو فاش کرد: «برای اینکه بتوانم سلیکا را بیاورم، مجبور شدم از خیلی‌ها کمک بخواهم، مانند فرانسیسکو دورنلز که آن موقع وزیر بازرگانی بود یا کارلوس لانگونی، رئیس وقت بانک مرکزی و مارسیو براگا که بین سال‌های 1980-1977 رئیس فلامنگو بود.»

زیکو در سال 1981 برابر لیورپول بازی کرد اما تا سال 1983 که موانع رفع شد و توانست اتومبیل را وارد کند، دستش به ماشینش نرسید. آن موقع این هافبک خود را آماده می‌کرد که به سری A برود و برای اودینزه بازی کند.

جالب اینکه اتومبیلی که او دریافت کرد همانی نبود که در پیست کنار زمین استادیوم ملی توکیو قرار داشت، آن ماشین سلیکای ST بود اما به زیکو یک مدل بالاتر این ماشین را دادند، سلیکا 2 GT که نسل سوم این مدل بود که با موتوری با قدرت 145 اسب بخار و گشتاور 19 کیلوگرم نیرو متر(معادل 186 ژول نیوتن متر) تقویت شده بود.

ستاره جام جهانی 1982 تا سال 1985 که به ریو برگشت، پشت فرمان اتومبیلش ننشست. تا آن موقع جای اتومبیل پیش برادرش، ادو امن بود. زیکو به شوخی گفت: «ادو خیلی خوب از آن استفاده می‌کرد.»

این ماشین حدود 115 هزار کیلومتر کار کرده است و گاهی در موزه‌های فوتبالی در آمریکای جنوبی به نمایش گذاشته می‌شود. اسطوره برزیلی هم همچنان دوست دارد گاهی پشت فرمان این جایزه باارزش و خاطره‌انگیزش بنشیند. البته او یک گله از این ماشین دارد: «فرمان ماشین هیدرولیک نیست و خیلی سفت است بنابراین هر وقت در برزیل باشم و بخواهم تمرین سنگین بدنی انجام بدهم، یک دور با سلیکا رانندگی می‌کنم.»

زیکوی 68 ساله که در 71 بازی برای تیم ملی برزیل 48 گل زد، در سال‌های آخر فوتبال خود برای کاشیما آنتلرز بازی کرد و بعد از مربیگری در این تیم و تیم‌های دیگر که عمدتاً در آسیا هستند از جمله تیم ملی ژاپن و عراق، در سال 2018 کار خود را به عنوان مدیر فنی کاشیما آنتلرز آغاز کرد.

منبع: سان