هومن جعفری

 

بارسلونا یک شکست سنگین خورد شد عین استقلال! بازیکنانش وسط زمین احوال عناصر اناث خانواده همدیگر را پرسیدند، مربی‌شان روی نیمکت یک خنده کرد، پدرش را در‌آوردند که چرا خندیدی! تیم رفته داخل حاشیه، مسی بی‌ابرو شده، بقیه بازیکنان هم تا مرز بزن بزن عصبی پیش رفته‌اند. گریزمان هم عین قایدی به خودش مرخصی داده و دیگر در تمرینات شرکت نمی‌کند!

نتیجه اخلاقی: محمود فکری تنها نیست! رونالد کومان هم کنار او ایستاده!

*

باز نیم‌فصل شد و این فسخ‌های قراردادی پدر فوتبال را درآورد. بازیکن‌ها و مربی‌ها یکی یکی با باشگاه‌های‌شان فسخ می‌کنند و به تیم دیگری می‌پیوندند. بعد باشگاه قبلی از آنها شکایت می‌کند. بعد باشگاه جدید محروم می‌شود. چهارماه بعد تازه جلسه رسیدگی به پرونده برگزار می‌شود. دو ماه بعدترش رأی صادر می‌شود که بازیکن باید به تیم قبلی برگردد یا می‌تواند برای تیم جدیدش بازی کند! این وسط فقط اعصاب‌ها خراب شده و وقت را از دست داده‌اند. بماند که چقدر هم شایعه و جنگ و دعوا راه می‌افتد!

*

اینطوری که زیدان مشغول حقنه کردن فرزندانش به رئال مادرید است، حقیقتاً ما را یاد اکبر میثاقیان و امیر قلعه‌نویی و تعداد دیگری از مربیان وطنی می‌اندازد که نجابت داشتند و تنها یک بچه را در تیمشان استخدام کردند. زیدان در حال انداختن سومین بچه‌اش داخل پاچه رئال است! احتمالاً دو سال دیگر اینجا بماند، دو، سه نفر را هم به فرزندخواندگی قبول کند، بعد بیاورد اینجا!