محمد قراگزلو

 

پرسپولیس در مهم‌ترین نقطه نیم فصل اول به بهترین کیفیت ممکن رسید. تیم یحیی سیر صعودی‌اش را از جایی شروع کرد که دیگر مدعیان و تیم‌های بالای جدول در برخورد مقابل هم و حتی تیم‌های پایین جدولی امتیازهای مهمی از دست دادند اما تیم یحیی با 5 برد متوالی به یکباره از نیمه دوم جدول جدا شد و در آخرین ایستگاه نیم فصل اول به صدر رسید و قهرمان شد.

مهم‌تر از قهرمانی نیم فصل اما کیفیتی بود که تیم یحیی در آخرین ایستگاه به آن رسید و ارائه داد. پرسپولیس در سیرجان به وضوح تیم بهتری بود. تیم در فاز دفاع منسجم و فوق‌العاده هماهنگ بود و در فاز حمله دقیقاً فهمید باید چه کند و چطور به حریفش ضربه بزند.

پرسپولیس دیروز حریف با کیفیتی داشت. تیمی در سطح و اندازه سپاهان و فولاد که یک نیمه تیم یحیی را تحت فشار بگذارد و با بازی پایاپای در میانه زمین از چپ و راست توپ بریزد و موقعیت ایجاد کند. تیم سیرجان تیم منسجم و محکمی در دفاع و حمله بود و در دقایقی از نیمه نخست حتی برتری خفیف مقابل این تیم و حفظ آن کار دشواری به نظر می‌رسید.

پرسپولیس نیمه اول در دفاع فوق‌العاده بود. تیم در زمان حملات سریع و خطرناک حریف عالی جمع می‌شد و همه وظایف‌شان را به بهترین نحو ممکن انجام می‌دادند. میلاد سرلک در پست هافبک دفاعی نمایشی استثنایی و تماشایی ارائه کرد و جلوی خط دفاع کاری کرد تا برای برداشتن فشار از خط دفاع در زمان بالا آمدن حریف فشار روی تمام بازیکنان خط میانی و خط دفاع به یک اندازه باشد.

حامد لک درست مثل زوج سیدجلال و کمال روز فوق‌العاده‌ای را پشت سر گذاشت و همین ایستادگی مقابل حملات حریف و ارسال‌های خطرناکی که با باد موافق سیرجان را در موقعیت برتر قرار می‌دهد پایه‌ای شد برای موفقیت بزرگ تیم.

پرسپولیس با اتکا به همین ایستادگی به گل برتری رسید و تا پایان نیمه نخست حفظش کرد تا نیمه دوم همه چیز را به شکلی که خودش دوست داشت عوض کند.

این مسابقه درست همانجایی بود که بیشتر بازیکنان پرسپولیس تقریباً بالاترین کیفیت‌شان را ازائه کردند و ستاره شدند. روزی که مدافعان میانی اشتباه فردی نداشتند، خوب جمع شدند و حملات حریف را خراب کردند. روزی که مدافان کناری گل ساختند، گل زدند و عالی بودند. قطعاً برای پیدا کردن یک بازی از پرسپولیس در نیم فصل اول که در آن هم شیری عالی باشد و هم آقایی، به جواب منفی خواهید رسید اما دیروز هر دو نفر هم کیفیت فوق‌العاده‌ای در دفاع و حمله ارائه دادند، هم پاس گل دادند، هم گل زدند.

هافبک‌های میانی در پرس حریف عالی عمل کردند و بحث انتقال را به بهترین شکل ممکن انجام دادند. اگر نوراللهی گل زد و درخشید، میلاد سرلک بی‌نظیر بود و بهترین کیفیت فصلش را به سیرجان برد و ارائه داد.

در کناره‌های خط میانی احسان پهلوان بعد از چند نمایش منفعلانه بازی قابل قبولی ارائه داد و مثل سیامک نعمتی در تحت فشار گذاشتن حریف تأثیرگذار بود.

امیری گل نزد و شاید تا حدودی نسبت به سایر ستاره‌های پرسپولیس عقب‌تر بود اما در ضدحملات سریع و اشتباه کردن خط دفاع حریف تأثیرش را گذاشت و در لحظه گل چهارم در موقع درست در جای درست بود تا تیمش به گل برسد.

امید عالیشاه هم که نمایشی درخشان ارائه کرد. امید در خط حمله بازی به بازی بهتر شد و در سیرجان آنقدر خوب بود که نه ضربات نهایی‌اش به خطا رفت نه بعد از حمل توپ سریع و فوق‌العاده پاس‌های نهایی‌اش هدر می‌رفت. عالیشاه گل مهمی زد. گلی که پرسپولیس را بعد از مدت‌ها با دو اختلاف از حریفش پیش انداخت و بعد از آن همه چیز برای تیم یحیی راحت‌تر شد تا یک برد درخشان در آخرین گام حاصل شود.

بدون شک این بهترین و با کیفیت‌ترین نمایش نیم فصل پرسپولیس بود و نشانه‌هایی از بلوغ و رشد تاکتیکی و فنی را می‌شد در تیم یحیی به وضوح پیدا کرد. تیمی که دفاع کردن را به بهترین شکل ممکن انجام دهد و از لحظات سخت و تنگناها مقابل یک حریف با کیفیت عبور کرد و در فاز حمله آنقدر بالغ شد که موقعیت‌هایش را به تور نشاند و حریف را مجبور به اشتباهات کشنده کرد.

این همان کیفیتی بود که در تمام نیم فصل از یحیی و بازیکنانش طلب می‌کردیم. تیمی که سخت گل می‌خورد و راحت گل می‌زند. تیمی که جلو افتادن و حفظ برتری را بلد است و می‌داند چطور حریفش را حتی در بهترین کیفیت ممکن خرد کند. تیمی که می‌داند در کجای فصل اوج بگیرد و در آخرین ایستگاه به میانگین امتیازی لازم و استاندارد برای قهرمانی دست یابد و با قهرمانی نیم فصل به لحاظ روانی خودش را بالا بکشد و حریفانش را تحت فشار قرار دهد.