رفتاری که وریا غفوری به هنگام تعویض با احمد موسوی انجام داد و از آن سوی میدان بیرون رفت و لگدی هم به بطری زد هرگز جای توجیه ندارد. حتی اگر محمود فکری عصبانیت وریا را ناشی از پاس ندادن هم تیمی‌ها بداند باز هم نمی‌توان این رفتار را تأیید کرد. کاپیتان استقلال به هر دلیلی چنین رفتاری را انجام داده باشد، شأن و منزلت کاپیتانی تیمش را زیر سؤال برده و باید از هواداران این باشگاه بابت چنین عملی عذرخواهی کند.

 از همه اسفبارتر ترک ورزشگاه بدون اجازه سرپرست تیم بود و وریا حتی به قوانین داخلی که معمولاً بازیکنان در چنین مواقعی سرپرست را در جریان خروج خود از ورزشگاه قرار می‌دهند، احترام نگذاشت و جایگاه مظلومی را هم لگدمال کرد. بی‌هیچ اغماضی آقای کاپیتان با هیچ متر و معیاری مجاز به انجام این رفتار نادرست نبود اما عجیب‌تر از رفتار وریا، بیانیه مدیران باشگاه استقلال علیه آقای کاپیتان است که تمام منطق مدیریتی را در این باشگاه زیر سؤال برده است.

باشگاه استقلال در اقدامی عجیب از وریا غفوری به دلیل افزایش 3 تا 4 برابری قراردادش به کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال شکایت کرده است! سؤال این است که چرا مدیران کنونی باشگاه استقلال از مدیرعامل سابق شکایت نکرده‌اند و تصمیم‌های او را زیر سؤال نبرده‌اند که در حقیقت عامل اصلی افزایش بی‌رویه قراردادها در لیگ بیستم بود؟ هرچند که اساساً این شکواییه نیز به نقطه‌ای نخواهد رسید و باشگاه استقلال به لحاظ حقوقی موظف به پرداخت حق و حقوق بازیکنان خود است و قراردادی که امضا شده و در هیأت فوتبال نیز به ثبت رسیده به لحاظ حقوقی قابل اجرا است و وریا می‌تواند بابت این کار از باشگاه استقلال شکایت کرده و تمام حقوقش را هم دریافت کند اما نباید فراموش کرد که شکایت مدیران استقلال از کاپیتان خود هرگز نمی‌تواند نافی خطای مدیران سابق باشد.

مسأله دیگری هم هست که باید در میان این ماجرا به آن توجه داشت. اسماعیل خلیل‌زاده که اکنون ریاست هیأت مدیره باشگاه استقلال را به عهده دارد، در زمان افزایش قرارداد بازیکنان رئیس هیأت مدیره بوده و بدون شک احمد سعادتمند (مدیرعامل سابق) نمی‌توانسته بدون هماهنگی با او قرارداد بازیکنان را افزایش دهد. در حقیقت باشگاه استقلال با شکایت از وریا غفوری به نوعی تصمیم رئیس هیأت مدیره خود را هم زیر سؤال برده است. سناریوی دیگری را هم می‌توان به دنبال این فعل و انفعالات در ذهن متصور بود. شاید آنها که عامل شکایت از وریا بوده‌اند می‌خواهند وضعیتی را ایجاد کنند که این بازیکن از استقلال برود تا شاید از زیر بار قراردادهای سنگین نوشته شده خارج شوند اما باید توجه داشت که اعضای هیأت مدیره و آقای مدیرعامل در شرایطی وارد باشگاه استقلال شدند یا برخی به کار ادامه دادند که وضعیت قرارداد بازیکنان روشن بود و همه می‌دانستند سعادتمند چه تعهداتی را ایجاد کرده است. بنابراین به وجود آوردن چنین فضایی علیه وریا غفوری نمی‌تواند تنها به دلیل موضوع قرارداد باشد و به نظر می‌رسد مسائل دیگری هم در پس پرده وجود دارد که مدیریت کنونی را به این سمت برده است.

تکمله: روزهایی که بارها گفته شد قرارداد برخی بازیکنان استقلال به طرز شگفت‌آوری افزایش یافته، گوش هیچ کدام از مسئولان باشگاه استقلال نشنید. حتی در وزارت ورزش نیز کسی نبود که به این مسائل رسیدگی کند. البته جای رسیدگی هم نبود چون به خواست شخص سعادتمند و هماهنگی با اعضای هیأت مدیره این قراردادها به طرز عجیب افزایش پیدا کرد. شاید اگر همان روزها ماجرا را جدی می‌گرفتند هرگز به نقطه کنونی نمی‌رسیدیم و باشگاه استقلال این گونه با کاپیتان خود وارد جنگ نمی‌شد. البته سؤال دیگری هم مطرح است که باید در این میان پرسیده شود. پرسش این است که چرا حالا که باشگاه استقلال ماجرای قراردادها را خود افشا کرده، فقط پیگیر افزایش قرارداد وریا غفوری است و تنها از این بازیکن به کمیته اخلاق شکایت کرده و چرا همین سیاست را در قبال دیگر بازیکنان که با افزایش مشابه مواجه شده‌اند، اعمال نکرده است؟ آیا قرار است صورت مسأله پاک شود تا وریا به قربانی این ماجرا تبدیل گردد؟