سعید فایقی

 

چندی قبل در یکی از برنامه‌های تلویزیونی مرحوم جنت‌مکان علی انصاریان در دفاع از برنامه 90 جمله بسیار نغز و وزینی به کار بردند و آن اینکه «به خاطر کج‌سلیقگی یک مدیر، نیاییم صدا و سیما را در مقابل مردم قرار دهیم». البته عین جمله متأسفانه خاطرم نمانده اما مضمون فرمایش ایشان، به همین صورت بود. وظیفه خود دانستم که به ایشان زنگ بزنم و از بابت مردمداری و نگاه مردمی‌اش تشکر نمایم. خدا را شکر این اتفاق افتاد و من حقیر علاوه بر تشکر از اینکه ایشان در حوزه هنر هم بسان ورزش موفق هستند، مطالبی را عرض کردم. ایشان بعد از تعارفات به من گفتند یادتان باشد من انصاریان خارج از آهنگ می‌رقصم و برخلاف جریان آب شنا می‌کنم. خود بهتر می‌دانید که این سخنان خریدار ندارد و دقت کرده بودید مجری هم از این صحبت‌ها خوشش نیامد و سعی کرد سریعاً موضوع بحث را عوض کند.

اما من دلم می‌خواست که همپای آخرین پدیده‌های باب روز هم در فوتبال و هم در هنر، آثار بی‌همتایی را از خود به جا بگذارم. آثاری که استثنایی به شمار آیند و در عرصه تفکر، اخلاق عمومی و زندگی اجتماعی بدرخشند اما به تدریح متأسفانه با گذشت زمان به این نتیجه رسیدم که دارم خود را فریب می‌دهم چرا که ما بیشتر با نقاب به نمایش گذاشته می‌شویم و در این وانفسا به انکار خود می‌پردازیم. مخصوصاً که با ضرب‌المثل معروف «قهرمان زنده را عشق است» و با رویکرد هنری خواستم موضوع قهرمان زنده را به فراموشی بسپارم که متأسفانه گرایش به هنر نه سرآغاز عصری نو بلکه نقطه فروپاشی بود و هنر را هم تصنعی و ظاهری یافتم اما چه کنم که عشقم مردم بود و ایجاد شور و نشاط در مردم که هم ورزش علی‌الخصوص فوتبال و هم هنر توانایی سرگرمی همراه با غنای مردم ما را دارند. افسوس نمی‌خورم چون همواره برای مردمم تلاش کرده‌ام و هر آینه دوباره به دنیا بیایم باز همین راه را ادامه می‌دهم.

آن روز بعد از این گفتمان هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم در سوگ علی، قلم به دست خواهم گرفت اما از نحوه تفکر و اندیشه انصاریان عزیز، احساس غرور به من دست داد. قهرمانان ما علی‌الخصوص آنهایی که دستی در هنر هم دارند، چقدر بزرگ فکر می‌کنند و چه اندازه انسان‌های فاخری هستند. هرگز به مخیله‌ام خطور نمی‌کرد که این بزرگی مغلوب یک ویروس خواهد شد. ویروس نه تنها جسم علی را از ما گرفت بلکه نگذاشت روح بلند او و اندیشه والای او در جامعه به ثمر بنشیند. کرونا تنها جان را ساقط نمی‌کند بلکه صاحبان اندیشه و آزادگان را هم به مسلخ می‌برد. کرونا تفکر را هم نشانه رفته است. علی، جان به جان‌آفرین تسلیم کرد و دردی جانکاه برای ما و هوادارانش بر جای گذاشت. هنوز داغ مهرداد را داشتیم که داغمان تشدید شد و این سؤال که آیا در همه جای دنیا نخبگان به همین راحتی از دست می‌روند؟ کووید 19 شاید عاملی شود تا قدر بزرگان‌مان را بدانیم.